Zoo vader Zoo zoon (keer twee)

Gisteren de hele dag met m’n jongste op stap geweest. Hij is 6 jaar. Samen hebben we meegedaan aan een mooi NLdoet project (check www.nldoet.nl als je wilt weten wat dat is). We hebben allerlei klussen gedaan in een speeltuin in Zwolle. Samen met circa 25 andere vrijwilligers. Een NLdoet project dat we hebben geregeld met Rotary Zwolle Noord.

Het was toevallig de speeltuin waar ik de afgelopen jaren (voor we verhuisden binnen Zwolle) heel erg vaak ben geweest met de kids. Urenlang hebben we daar gespeeld, gevoetbald. In de zon gezeten. Gepicknickt. Verstoppertje gespeeld. Piratenschatten gezocht. Kinderfeestjes gehouden. Toeval bestaat niet. Dat maakte het extra leuk.

Hij zou eigenlijk maar 2 uur meehelpen. Maar daar kwam niks van in. Hij vond het veel te mooi, te gezellig, te leuk. Hij was echt niet van plan te stoppen. Het werk was nog niet af en het was veel te gezellig. Oké, prima. Niet over nadenken. Als je wilt blijven, dan gooien we het programma toch om. Geen probleem. Gewoon doen.

We hebben een topdag gehad. Hij heeft met allerlei mensen samengewerkt. De hele tijd druk met harken, spitten, rijden met kruiwagens, afval in vuilniszakken stoppen en sjouwen met zakken. Bloemperkje aanleggen. En schilderen, dat heeft hij ook lang gedaan. Met twee kwasten tegelijk. Dan gaat het namelijk veel sneller. Je hebt toch twee handen?

Ik moest een paar keer die dag terugdenken aan mezelf als jongen. Mijn vader helpend. Thuis en op zijn werk. Wat heb ik dat veel en lang gedaan. En wat heb ik daar nu nog steeds hele mooie herinneringen aan. Verbondenheid. Samen zijn. Plezier. Samen hard werken. Voldoening. Samen een klus klaren. Lachen.

Bij het handen wassen voor de lunch zei hij “andere mensen helpen is leuk!”. En zo is ’t maar net. That’s the spirit! Dat heeft hij spelenderwijs ervaren gisteren, in de speeltuin. Geen mooiere plek kunnen bedenken.

Ik hoop dat hij dat blijft beseffen. Dat hij vaak en veel andere mensen gaat helpen. Dat hij in beweging komt voor iets dat mooi of belangrijk is. Dat hij net als vandaag mensen blij maakt. Dat hij net als vandaag ook zelf de fun er van inziet, ervan geniet en dat ook uitstraalt.

Hij kreeg ’s middags na 5 uur hard werken als eerste zijn NLdoet oorkonde. Ik kreeg er ook één. Natuurlijk even samen op de foto. Een mooie herinnering.

Deze dag is met permanente inkt op mijn harde schijf vastgelegd. Een herinnering die ik graag de rest van mijn leven meeneem. Met een BIG SMILE erbij. We hebben elkaar vlak voor hij naar bed ging voor een lange NLslaap nog even extra geknuffeld.

Zoo vader Zoo zoon. In meerdere opzichten vandaag. Wie weet herinnert hij zich later deze dag ook nog. Wie weet. Wie weet…