Carnavallig

Zwolle is wel van het carnaval. Ook al zitten we ver boven de grote rivieren. Carnaval kent een lange traditie in Zwolle en het kent ook heel veel fans. Zwolle heet dan even geen Zwolle of Zwollywood: het is dan tijdelijk Sassendonk! Ik heb er zelf niets mee maar gun het anderen van harte.

Onze kids gaan in Zwolle naar een katholieke school. In verband met de voorjaarsvakantie is de school komende week gesloten. Dat betekent dat een week eerder dan de officiële datum op school carnaval wordt gevierd. De school heet dan één dag Geert Gekkendonk. Leuk zo’n laatste dag voor de vakantie. Feest in en rondom school.

Wij zijn thuis echter niet behept met het carnavalsvirus. We worden dus elk jaar behoorlijk overvallen door carnaval. De twee boys moesten nog verkleedkleren. Daar kwamen ze donderdagavond op het allerlaatste moment mee thuis. De één moest kleren om in de Raad van Elf te passen. Dat was flink improviseren. Maar we hebben iets dat er op leek bij elkaar gescharreld.

De jongste had de vrije keus. Dus die dook vrijdagochtend samen met zijn broer de dozen en tassen met verkleedkleren in. Er kwam een geheel groen monster met een rode pruik en een hoofddoek van een sjeik op naar beneden. Zijn broer had hem met grote creativiteit geholpen met combineren. Het thema had hij er ook bij verzonnen. Het was een “roodharige Egyptische draak”. Het zag er niet uit. En ook weer wel.

Vrijdagavond toen ik thuis kwam van mijn werk bleek dat de jongste er een prijs mee had gewonnen. “Mafketel 2014”. Het leuke is dat zijn broer die prijs vorig jaar had gewonnen. Ook hij had toen een fantasie mengelmoes aan met een leuk last minute bedacht verhaal erbij. Mafkees… It runs in the family blijkbaar!

Grappig om te zien dat de beide jongste kids zo improviseren en daar fun aan beleven. Ik ben zelf ook erg van het improviseren. Flexibel en creatief omgaan met omstandigheden. Vooral de middelste heeft dat ook. Dat botst nog wel eens met mensen die totaal anders in elkaar zitten. Dat herken ik wel. Mooie bespiegeling zo op de zondag tijdens een wandeling langs de waterkant.

Ik heb inmiddels bijna 50 jaar ervaring om dat te snappen en te weten hoe ik daar mee om kan gaan. Onze middelste gaat dat vast ook wel leren. Laat ‘m wat dat betreft maar niet veranderen. Lekker vaak (maar niet altijd) flexibel improviserend omgaan met wat er opeens op je pad komt. Zoals het er gewoon mee doen wat toevallig voor handen is met carnaval.
Carnavallig!

Advertenties

Stormachtige nacht en stormachtige dag

Kinderen worden groot. Dan komen bijvoorbeeld de feestjes en moeten ze laat op de avond nog ergens met de auto worden opgehaald. Gisteravond was zo’n avond. Na een drukke dag dus wakker blijven en uiteraard geen drankje drinken. Dat laatste lukte prima, het eerste niet. Dus wat later dan afgesproken op weg om de oudste weer thuis te krijgen na een feestje. Iets om aan te werken als papa. Wekker zetten volgende keer.

We waren pas laat thuis. Nog even samen wat drinken en napraten. Van slapen kwam nog niets want het begon ontzettend te onweren. Keiharde bliksem en donder vlak boven ons huis. Daarna hagel en regen. Ook de middelste werd wakker en kwam naar beneden. Zo zaten we dus om half twee vannacht nog met ons drieën op de bank. Lekker knus onder een dekentje tegen elkaar aan.

Toen de beide kids naar bed waren schonk ik eindelijk een glaasje in om nog even in alle rust alleen te zitten. De dag afronden. Dat had ik beter niet kunnen doen. De nacht werd namelijk erg kort omdat de jongste al heel erg vroeg wakker was. Die kroop ’s ochtends al heel vroeg lekker dicht tegen mij aan in bed. Stiekem wel fijn, alleen kreeg ik te weinig slaap zo.

Een stormachtige (korte) nacht was het. Vanochtend dus maar even in de relax modus en nog even liggen soezen terwijl de kids al beneden waren. Na het ontbijt en een stevige koffie vervolgens lekker een uur buiten wandelen op de dijk langs de IJssel. Beste manier om het slaaptekort weg te laten waaien.

Het was vanochtend ook buiten stormachtig. WAT een wind! Heerlijk! Er kwam ook nog wat hagel en een paar regendruppels bij. Dat kon de pret niet verminderen. Lekker fris om je hoofd en dan vanzelf ook fris in je hoofd.

Overal om me heen zag ik de prachtigste wolken. Nederlandser kan het niet. Ik mag graag naar wolken kijken en ervan genieten. Ze hebben mooie vormen waar je van alles in kunt zien (als je je verbeelding maar gebruikt). Hieronder bijvoorbeeld een vulkaan!

Na zo’n rondje van een uur buiten was mijn hoofd weer helemaal fris en kon papa er weer tegenaan. Met een onbewolkt humeur lekker op deze zondag verder allemaal leuke dingen gedaan met de kids.

Stormachtige nacht en stormachtige dag… I love it!

Even geen zin

De herfst waait rond ons huis ook al is het winter. De kids zitten huiswerk te maken of spelen een spel. De TV, de radio en de computers staan uit.

Er zitten wat zware ideeën voor een blog in mijn hoofd, maar mijn hoofd staat er niet naar. Mijn gedachten gaan cirkelen er om en over heen. Waarover?

★ Over de olympische spelen in Sotsji en hoe fantastisch dat eigenlijk is voor iedereen met een andere dan heteroseksuele geaardheid. Dat Sotsji eigenlijk het beste is dat ze in jaren is overkomen. Zoveel positieve aandacht. Zoveel steunbetuigingen. Alleen jammer dat ze er daar in Rusland niks aan hebben.

★ Over de verkiezingspropaganda die Nederland weer overspoelt in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen. Het spinnen, verdraaien en het uitnutten van politieke buitenkansjes (of het creëeren daarvan) is weer in volle gang. Proces en incident boven inhoud.

★ Over wetgeving in Nederland die keer op keer zo complex wordt gemaakt dat er in de praktijk niet of nauwelijks mee te werken valt. Zodat steeds reparatiewetgeving nodig is of compleet nieuwe wetgeving (waarna het spel weer opnieuw begint).

★ Over de CITO toets die volgende week start voor groep acht basisschool. Onze middelste moet daar aan meedoen. Wat een stom achterhaald systeem. Blij dat steeds meer scholen zich daar niet meer op richten. Hoop dat steeds minder kids daar stress van hebben. Hoop dat steeds meer ouders hun kids hier niet op vastpinnen en opjagen. Gewoon extra knuffel in plaats van extra CITO training geven.

Maar ik heb vandaag helemaal geen zin in zware verhalen. Geen puf voor het uitwerken daarvan. Geen energie om vsn lichte irritatie er toch een positieve, humoristische draai aan te geven. Even geen zin. Niet nu. Niet vandaag.

Ik ga dus maar gewoon lekker meedoen met een spel dat de kids hier thuis spelen. Even een heel klein stukje schaatsen kijken op TV. Misschien old skool een papieren krant lezen. Gevolgd door koken en eten met een glaasje wijn erbij. Ik blader zo nog wat door foto’s die ik deze week heb gemaakt (een paar daarvan hieronder opgenomen) en ik geniet voor een tweede keer door terug te denken aan waar ik was en wat ik zag. Sweet memories.

IJssel en IJsselcentrale bij Zwolle 2/2/2014

Ochtendrood in Zwolle, 5/2/2014

Bertolf & Sticks, Openingsfeest Hedon Zwolle 6/2/2014

Tom Barman, dEUS, Hedon Zwolle 7/2/2014

Kortom een saaie ‘lazy sunday afternoon’. We doen de gordijnen vroeg dicht en we sluiten de wereld even buiten. Op zondag met regenachtig weer is dat een prima idee.

Volgende week weer nieuwe ronde, nieuwe kansen. Nu even geen zin.

Poptempel van het Oosten

Gisteravond heb ik Genoten! Genoten van de nieuwste Nederlandse poptempel. Die staat niet in Amsterdam, Rotterdam, Eindhoven, Utrecht of Groningen. Van entree tot en met zalen en het grote podium ziet het er prachtig uit. Er is heel goed nagedacht over de inrichting van het pand. Alle ruimte voor bands en bezoekers. Het voelt meteen goed.

Erwin Nijhoff en Bertolf

Het nieuwe Hedon in Zwolle. Want daar heb ik het over. Het voelt niet alleen goed… Je ziet en hoort binnen in de zaal ook alles heel erg goed. Daar komen we voor. Daarbij zijn de drie bars zo geplaatst dat je in de zaal en op het balkon wat kunt drinken zonder iets te missen. Voor de liefhebbers is er zelfs gratis WiFi en een Hedon App. Maar het mooiste is: Hedon is flink groter geworden, maar het voelt niet groot. Het voelt goed. Kortom, ik ben fan.

Bands die op hun tournee door Nederland Hedon overslaan hebben een manager die het niet snapt. Wat een fantastische grote zaal. En wat is de kleine zaal ook prachtig. Daar kan veel nieuw talent gaan groeien. Wat zullen we zeggen van Hedon…. De mooiste poptempel van Midden, Noord en Oost Nederland? Zeker. Misschien zelfs nog wel meer dan dat.

Hedon All Stars opening Hedon Zwolle (1)

De officiële opening is gisteren geweest. Een feest met heel veel blije mensen uit (regio) Zwolle. In de zaal en op het podium. De Hedon All Stars (met o.a Bertolf, Sticks, Typhoon, Paceshifters, Veltman Brothers, Rico, Delain en Erwin Nyhoff en andere local heroes) waren een mooie warming up met verrassende combinaties. Ik vond Bertolf samen met een rappende Sticks geweldig. Die wil ik ‘another day’ nog wel vaker samen horen en zien. Daarnaast bracht de Lorrainville song warme herinneringen naar boven aan een nog lang niet vergeten decemberavond in het oude Hedon.

De opening zit erop. De eerste stage dive van Rico ook. Maar dat was ver nadat onze wethouder van cultuur Nelleke Vedelaar Hedon open sloeg. Met een big smile, want ze heeft zelf haar roots liggen in het oude Hedon. Van garderobe meisje naar zangeres in een band tot wethouder cultuur. Het is bijna The Americain Dream. Maar dan gelukkig wel op z’n Zwols.

Hedon All Stars opening Hedon Zwolle (2)

De opening zit erop voor Zwolle en Hedon. Vandaag begint het echte werk. dEUS uit België treedt op en dat trekt bezoekers uit heel Nederland (en daarbuiten). Ik kocht al vroeg kaartjes en ben er dus ook vanavond bij. De negenhonderd kaarten vlogen weg. Uitverkocht. Sold Out.

Natuurlijk bekijk ik als fan en Zwollenaar naar Hedon door een trotse, roze bril. Hedon is en blijft van Zwolle, maar we delen het heel graag en nog meer dan voorheen met de rest van Nederland. Kom zelf kijken, luisteren en genieten. Je bent welkom!

Het oude Hedon is dood, leve het nieuwe Hedon! Poptempel van het Oosten

Mee(r)doen

We zeuren in Nederland over de Olympische Spelen in Sotsji, over hoge btw en accijns, over de regering, over werkloosheid, over pensioenen en veel meer. We zeuren in Zwolle over de zondagsopenstelling van supermarkten, over fietsrotondes, over de knip in Stadshagen, over daklozenopvang, over leegstand van winkels/kantoren en veel meer.

We zeuren eigenlijk over vrijwel alles. Zeuren: een echte Nederlandse hobby.

Ik vind dat zeuren prima, zolang er ook maar concrete actie wordt ondernomen. Zodat we zaken verbeteren of oplossen. Het lijkt echter alsof we in Nederland zeuren belangrijker vinden dan (zelf) iets doen. We verspillen er verschrikkelijke veel tijd en energie mee. Ik verwonder mij er steeds meer over. 

Waar ik mij ook over verwonder dat is de politiek. Die zeuren soms, maar leuren vooral. Offline maar zeker ook online op social media is het tijdperk van de stemmen wervende (aspirant) politici helaas weer aangebroken. De gemeenteraadsverkiezingen (19 maart) komen er aan! Er wordt enorm veel (vrijwilligers)tijd besteed aan de politieke partijen zelf en nog veel meer aan campagne voeren voor verkiezingen. Is dat nog wel van deze tijd?

Bij elke verkiezing zijn duizenden mensen in Nederland maandenlang bezig met het aan de man en vrouw brengen van partijprogramna’s, standpunten, oneliners, idealen, lijsttrekkers, kieslijsten, proefballonnetjes, etcetera. De zwevende kiezer wordt overal gezocht. Op straat, op radio en TV, met websites, op social media, met folders, posters en persoonlijke gesprekken. Alles voor een goede verkiezingsuitslag. Na verloop van tijd is elke potentiële kiezer dat politieke gedoe he-le-maal zat. Die campagnes duren te lang.

Ik snap het belang van politieke partijen. Ik snap dat naast idealen ook een goede plek op de kieslijst aantrekkingskracht heeft. Ik snap heel goed dat je inzetten voor politieke doelen van (maatschappelijk) belang is voor Nederland. Ik snap dat er mensen zijn die campagne voeren ook echt leuk vinden (contact met kiezers, goede gesprekken, teamwork). Ik snap uiteraard ook het belang van een goede politieke campagne. Daar heb je vier jaar lang profijt van. Ik snap het. Sterker nog… ik vind politiek leuk en erg interessant en ik heb veel respect voor iedereen die zich er voor inzet.

Maar toch. Maar toch. Mensen die actief zijn in de politiek steken er wel héél erg veel tijd in. Vele honderdduizenden uren. Er zou in Nederland zo veel meer mogelijk zijn als een groot deel van die duizenden uren niet meer worden ingezet voor de politiek en de daarmee gepaard gaande (veelal) indirecte maatschappelijke doelen. Denk je eens in wat er mogelijk is als een (groot) deel van die uren extra wordt ingezet voor de vele concrete maatschappelijke doelen en hele urgente maatschappelijke problemen die Nederland kent…

Kan dat? Natuurlijk kan dat. Anders organiseren! Omdenken! Kantelen! Als we nu eens gewoon de interne politieke partij werkzaamheden beperken tot twee maanden per jaar. Als we nu eens het politiek campagne voeren voor elke verkiezing beperken tot twee weken per verkiezing. Maak het lekker kort en super intensief. Zullen we dat gewoon afspreken (en doen)? Zou dat iets zijn Nederland? Is dat een idee Zwolle?

Dan kunnen de Leden van de Tweede Kamer gewoon een maand (of twee) per jaar langer hun werk doen. Gewoon doorwerken in plaats van campagne voeren in elke stad, in elke provincie, voor elke verkiezing. Dan kunnen gemeenteraadsleden en statenleden zich gewoon blijven richten op moeilijke lokale/regionale dossiers. Gewoon lekker doorwerken.

Dan kunnen al die vele duizenden politiek actieven in Nederland een groot deel van de bespaarde tijd besteden aan vrijwilligerswerk, aan mantelzorg, aan concrete projecten. Aan al die zaken die keihard zitten te springen om méér inzet van méér Nederlanders. Zou dat wat zijn? Lijkt mij wel wat.

Maar ach, wat zit ik nu toch te zeuren en met mijn boodschap te leuren. Ik stop er nu mee en ga weer gewoon weer lekker verder met mijn vrijwilligerswerk in Zwolle. Want dan weet ik zeker dat wat ik doe meteen helpt, meteen iets oplevert. En jullie? Wil je blijven zeuren en leuren? Dat kan. Gewoon doen. Ik gun jullie die hobby!

Wil je lekker blijven zeuren en leuren maar ook mee(r)doen? Kan ook! Ga dan naar http://www.zwolledoet.nl en vind het vrijwilligerswerk dat bij jou past!

—————————————————–

Dit blog heb ik geschreven voor De Ondernemer, regio Zwolle. Samen met enkele andere ondernemers schrijf ik daar af en toe een blog. Onderstaand de link naar dit blog op de site van “De Ondernemer” waar je meer leuke blogs kunt lezen.

http://deondernemer.nl/regionieuws/661148/Meerdoen.html

Een heerlijke lach en een warme traan

De week van de poëzie. Normaal heb ik daar niet zo heel veel mee. Dat is er uit geslagen op het VWO, met dorre oude, saaie gedichten. Dit jaar heb ik er raar genoeg wel wat mee. Ik heb er zelfs om zitten janken en hard om gelachen. Tsja, het kan verkeren.

Gisteravond vertelde mijn dochter verbaasd, verwonderd en lachend dat ze maandag naar theater Odeon gaat in plaats van naar school. Bij het vak Nederlands moesten alle derdeklassers een tijdje geleden een gedicht schrijven voor de week van de poëzie. Daar hadden die pubers natuurlijk in eerste instantie weinig trek in. Toch gedicht geschreven en tot haar verbazing is het ook nog eens geselecteerd! Ik heb er samen met haar hard om gelachen. Maar eerlijk is eerlijk, ook ik vind het een mooi gedicht. Geen idee hoe ze dat zo bedacht heeft.

Maandag gaat ze het voordragen op toneel in theater Odeon. Daar vindt de voorronde van de “VERS PoëzieRevue” plaats. Per regio worden de beste gedichten door kids zelf voorgedragen (voorrondes in Amsterdam, Antwerpen, Nijmegen, Sneek, Rotterdam, Hengelo en Zwolle). Kijk voor info op school der poëzie. Het is een hele happening met een professionele jury. De winnaars gaan door naar de landelijke finale. Dat omgaan met gedichten doen ze tegenwoordig toch een stuk leuker dan toen ik op school zat.

Ik zou haar maandag wel willen zien. Stiekem vanuit de coulissen. Zonder dat ze het weet stilletjes kijken hoe ze dat doet. Stoer en vol bravoure omdat het toch maar als een geintje begon? Zenuwachtig daar in de spotlights op het podium? Serieus haar beste beentje voor omdat ze het stiekem toch wel leuk en mooi vindt dat haar gedicht is uitgekozen? We’ll see…

Dat was het lach gedeelte van de week van de poëzie. Vanochtend vroeg zag ik op social media een link naar een opname van Eric Corton. Ik vind de muziek die Eric aanbeveelt meestal wel lekker (zware gitaren!) maar nu had ‘ie iets anders. Hij draagt een gedicht voor vanwege de week van de poëzie. En wat kiest hij? “Sterfbed” van Jean Pierre Rawie. Pffff… Ook zwaar.

Het gedicht van Jean Pierre Rawie gaat over een stervende vader. Het indringend gedicht bracht me ogenblikkelijk terug naar hoe machteloos ik als jochie aan het sterfbed stond van mijn eigen vader. Ook al is dat al meer dan dertig jaar geleden, vergeten doe je zoiets niet. Gelukkig maar. Ook pijnlijke herinneringen zijn mooi. Deze zeker.

Het sterfbed van mijn vader. Meer dan dertig jaar geleden. De tekst van het gedicht sluit één op één aan op mijn eigen herinneringen. Ik was er even helemaal stil van. Zijn hand vasthouden was de enige manier om met hem te communiceren de laatste dagen. Wat hebben we samen vastgehouden en samen geknepen in elkaars handen. Praten kon hij niet meer. Zijn hand en vooral de blik in zijn ogen vergeet ik nooit meer. Als ik er aan terugdenk schieten de tranen mij weer in de ogen.

Huilen, lachen en verwonderen in nog geen twaalf uur tijd om de week van de poëzie. “Poëzie… Zo gek nog nie” zou Herman Finkers zeggen. Inderdaad.

Poëzie. Ik heb er normaal niet zo veel mee. Maar het heeft toch maar mooi voor een heerlijke lach en een warme traan gezorgd!