Middeleeuws gluren

Tegenwoordig kijken we het liefst digitaal en online naar de hele wereld. Paar keer vegen met je vinger en je bent van Australië zo in Zuid-Amerika aanbeland. Maar natuurlijk blijft ouderwets offline kijken ook heel erg mooi. Gewoon in ’t echt. Achter deurtjes gluren. Door raampjes turen. Gewoon lekker ouderwets 1.0 kijken.

Ik was deze week op een bijeenkomst in de Middeleeuwse Sassenpoort in Zwolle. Tijdens de rondleiding gekeken naar de basis uit de 15e eeuw en de aanpassingen binnenin uit latere eeuwen. De Sassenpoort is van buiten en van binnen een monument. Ik heb me bij het kijken gericht op details en doorkijkjes. Lekker Middeleeuws gluren. Naar eeuwenoude muren, een kleine cel voor gevangenen, de grote klok en mooi houtwerk.

Ik vind van binnen naar buiten kijken altijd mooi. Zakelijk en privé bij alles wat ik doe (figuurlijk), gisteren in de Sassenpoort ook letterlijk. Mooie doorkijkjes over de stad, op de Peperbus en het Van Nahuysplein. Door oude spleten en ramen gluren en turen. Zo keken ze vroeger ook uit over de stad en het land buiten de poort.

Helaas was het weer die middag slecht, dus geen helder uitzicht. Daarom ook maar stiekem een foto opgenomen dat ik een paar maand geleden heb gemaakt. Toen het prachtig weer was en de Sassenpoort stond te schitteren tegen de strakblauwe lucht. Pronkstuk van Zwolle!

De Sassenpoort heeft nog wat vrienden nodig. Voor broodnodig onderhoud aan de binnenkant. Hier kun je vriendjes worden met de Sassenpoort
Met wat extra steun kan iedereen de komende tientallen jaren ongegeneerd Middeleeuws blijven gluren!

Moederdag? Moe de hele dag?

Krijgt Moe de hele dag aandacht? Al vroeg ontbijt op bed? Allerlei lieve cadeautjes? Wordt alles voor haar gedaan? Gedragen de kinderen zich als engeltjes? Slooft manlief zich uit om de feestvreugde verder te vergroten? Geen onvertogen woord de hele dag? Zit Moe met een gelukzalige blik in haar ogen van dit alles te genieten? Een wonderbaarlijke, hemelse dag, een echte…

Hebben we een dag zonder geneuzel, zonder geschenken, zonder brunches, high teas, boeketten, plakken ‘Merci’ en overdreven liefdoenerij? Of erger nog… Hebben we allerlei goedbedoelde voornemens die de mist ingaan waardoor de spanning in huis oploopt? Moeder die negatief aandacht krijgt en daarna ook geeft? Moeder die zich steeds extra belast voelt als scheidsrechter? Met als gevolg…

Drie keer nee. De kids hier in huis trekken zich gelukkig maar beperkt wat van het Moederdag fenomeen aan. Géén cent naar commerciële ongein. Geen uitspattingen of bijzonderheden. Her en der iets kleins. De jongste had een tekening en een half gelukt ontbijtje geregeld. En we aten een appeltaartje, gebakken door de middelste. Verder is de sfeer goed vandaag. Dat is een echt cadeau! We hebben wel eens veel slechtere (moeder)dagen gehad. Something in between dus vandaag waar iedereen zich goed bij voelt. Harmonie in huis. En dat terwijl het buiten de hele dag keihard regent en de vele energie géén kant op kan. ‘T is een wonder!

Dus geen zwaar aangezette Moederdag. Maar ook geen gezeik zodat Moe de hele dag moe is. Dat is bij ons in huis – als het buiten regent – een beste prestatie! Bijna een feestgevoel dus. Om de dag fijn af te sluiten kookt deze vader voor moeder (en de kids) lekker feestelijk asperges vanavond.

Er is weinig “moederdagliefde” hier te bekennen. Wel bij vlagen echte moederliefde. Gelukkig maar. En die liefde gaat hier met ontbijtje, appeltaartje en asperges overduidelijk door de maag!

Het was een vrij mooi feestje

Éen keer per jaar fakkelt de vrijheid met extra veel lawaai en extra veel fun in Zwolle. Dan staat het grootste podium van Europa in het park en komen meer dan 100.000 mensen bij elkaar. Bevrijdingsdag en bevrijdingsfestival Overijssel… elk jaar weer een kado van jewelste. Vrijwel elk jaar ook mooi weer. Kan geen toeval zijn!

Op bevrijdingsdag 2014 heb ik met m’n zoon van twaalf met name het hoofdpodium en het familie eiland bezocht. Helaas geen tijd voor de 100.000 andere mooie optredens, activiteiten, bijeenkomsten, waterpijp lounges, kennispleinen, Goede doelen, creatieve sessies of daten met een veteraan. Het is gewoon teveel voor één dag!

De vlam stond lekker te branden. Een zee van jongelui stond met de neus vooraan bij het hoofdpodium. De presentator riep op tot het massaal maken van selfies en vanaf dat moment lag het dataverkeer plat. Dat bleef de rest van de dag ook zo ongeveer zo. Maar Chef’special ging spelen en we stonden heerlijk in de zon. Dus relaxxxxxxxx…

Van de warme zon gingen we op het familie eiland naar een nog veel warmere tent. We werden door The Young Ones getrakteerd op een mooie broeierige voorstelling. “Whatever gets you through the night”. In de snikhete tent voelde het aan alsof de Moulin Rouge en de sauna hun krachten hadden gebundeld.

Na deze zweetsessie zocht mijn zoon het water op, hij ging even lekker Suppen. Behoorlijke wachttijd, maar wat wil je met zulk mooi weer. Papa relaxt in het gras met een biertje. Daarna mochten we in de press & guest ruimte. Iets minder zicht op het podium helaas, wel mooi zicht op de mensen op het veld. Zoals hier bij Muyayo Rif.

Het was vervolgens lastig kiezen tussen DeWolff en Great Minds. Twee mooie optredens exact tegelijk geprogramneerd. Ben liefhebber van allebei. Toch gekozen voor Great Minds. Topoptreden was dat, met oud en nieuw werk. Zelfs ‘hoedenplank’ van Opgezwolle kwam nog even langs. Oude tijden herleefden.

Na het optreden van Great Minds een backstage rondleiding. Mooi om te zien hoe de achthonderd vrijwilligers voor en achter de schermen hard werken om het bevrijdingsfestival tot een goed geolied feest voor iedereen te maken. Petje af!

Tijdens het optreden van Douwe Bob waren we echt backstage op het hoofdpodium. Dan zie je van bovenaf pas echt goed wat een mensenmassa zich alleen al op het hoofdveld had verzameld. Wat moet dat voor de artiesten een geweldige kick geven om zo op te kunnen treden!

Na het backstage kijken met zoon naar huis. De volgende ochtend had hij weer school, dan is de vakantie echt voorbij. Het was een mooie dag zo met ons tweeën.

Toen wij thuis kwamen ging de oudste er net weer opuit. Zij ging met vriendinnen naar het Bevrijdingsfestival om VanVelzen te bekijken. Mooie aflossing van de wacht. Volgend jaar kunnen de beide oudsten lekker zelf naar het Bevrijdingsfestival. Ga ik met de jongste op pad, die kon er deze keer helaas niet bij zijn.

Volgend jaar is het extra feest. Dat wordt dan de 25e editie van het festival in Zwolle. Gewoon blijven doen, mooie traditie. Van één klein podium midden in de stad met zo’n 100 toevallige bezoekers (ik zie mezelf er nog staan bij één van de eerste edities) tot een compleet park vol diverse grote en kleine podia, tenten, paviljoens, boulevards, lounges en 130.000 bezoekers. Het kan gewoon, in een vrij-land met veel vrij-willigers. Wat een feest om zo van de vrij-heid te mogen genieten in Zwolle.

Bevrijdingsfestival 2014: Het was een vrij mooi feestje!

Laat je kinderen toch gewoon achter op vakantie

Onze kids (8, 12, 14) beginnen steeds meer een eigen leven te krijgen. Dat betekent ruimte geven en ruimte krijgen. Ruimte in figuurlijke zin (eigen initiatief, eigen plannen, eigen verantwoordelijkheid) en letterlijk ruimte geven (laat ze maar tijdje alleen, laat ze zelf op pad gaan).

Dat doe je thuis bewust en onbewust ook wel. Maar op vakantie afgelopen week kwam dat opeens veel duidelijker maar voren. Zoon die alleen de hele dag op pad is met nieuwe vrienden terwijl wij iets anders doen ver weg van het vakantiehuisje. De jongste twee of de oudste die meteen na het eten in een restaurant hun fietssleutel pakken en terugfietsen omdat ze zelf nog plannen hebben. Mooi.

Aan de andere kant geeft het ook ons als ouders extra ruimte. Thuis laten we ze ook wel eens alleen. Nu deden we dat elke dag één of twee keer. Sowieso elke ochtend. Dan maakten we met ons tweeën een mooie ochtendwandeling. Door de duinen. Langs het strand. Langs de bollenvelden. Lopen, kijken, genieten, beetje praten. Met op de terugweg nog een uitgebreide cappuccino op een terrasje in de zon.

Als wij gingen wandelen dan sliepen de kids nog. Of ze gingen TV kijken of een spelletje doen op een “schermpje”. De ene keer hadden ze nog niet gegeten als we terugkwamen. De andere keer hadden ze al ontbijt gemaakt met een gebakken eitje en waren ze al aangekleed. Allebei goed. Zij een relaxed begin van de dag, wij ook.

Fijn om te zien dat de kids het fijn vonden om lekker relaxed zonder ouders de dag op te starten. Daar kunnen zij aan terugdenken als ze komende dinsdag weer om zeven uur aan de oren uit bed worden getrokken omdat de school na twee weken vakantie weer begint. Zal ze zwáár tegenvallen!

Heerlijk vonden wij het ook, elke dag samen een uitgebreide ochtendwandeling van minimaal twee uur. Daar gaan wij fijn aan terugdenken als we komende week weer aan ’t werk zijn.

Gaan we vaker gewoon doen. Lekker loslaten in het vertrouwen dan ze zich prima redden. We kunnen het iedereen aanraden…

Laat je kinderen toch gewoon achter op vakantie!

Where ocean meets the land

Als ik op het strand loop dan krijg ik altijd zo’n heerlijk vrij en fris gevoel in mijn hoofd. De wind waait alle hersenspinsels weg. Het onbelemmerde uitzicht geeft ruimte in je hoofd. Ruimte voor frisse gedachten en nieuwe ideeën. Heerlijk!

Als ik lekker op het strand loop dan zit er vaak een liedje van de Counting Crows in mijn hoofd, Round Here: Walking on the edge of where the Ocean meets the Land, just like she’s walking on a wire in the Circus. Ik geef meteen toe dat Adam Duritz van Counting Crows het veel mooier zingt, maar ik zing het ook graag.

Ik loop graag ’s ochtends vroeg op het strand. Dan zijn er nog weinig anderen. Kun je ongestoord dagdromen en om je heen kijken. Rust, stilte, natuur. Genieten.

Lekker lang lopen over het strand en door de duinen. Daarna met een tevreden lichaam en een big smile weer terug naar de bewoonde wereld.

De bewoonde wereld… waar de vervelende kwallen niet goed herkenbaar op het strand liggen. In de echte wereld lopen ze vrij en vaak slecht herkenbaar rond. Kwallen die je irriteren en prikkelen, die energie van je opslurpen. Maar na een paar dagen strand heb ik extra scherp in beeld wat mijn prioriteiten zijn, welke kwallen ik van mij af moet houden en wie ik daarentegen lekker dicht tegen mij aan druk. Privé en zakelijk.

Fijn lopen en je hoofd opschonen op het strand, aan zee: where the ocean meets the land…

*******************************************

Onderstaand de hele songtekst van Counting Crows – Round Here. En daarna (voor de liefhebbers) een mooie opname. ENJOY!

Step out the front door like a ghost into the fog
Where no one notices the contrast of white on white
And in between the moon and you, angels get a better view
Of the crumbling difference between wrong and right

Well, I walk in the air between the rain
Through myself and back again
Where? I don’t know

Maria says she’s dying
Through the door, I hear her crying
Why? I don’t know

Round here we always stand up straight
Round here something radiates

Maria came from Nashville with a suitcase in her hand
She said she’d like to meet a boy who looks like Elvis
And she walks along the edge of where the ocean meets the land
Just like she’s walking on a wire in the circus

She parks her car outside of my house and
Takes her clothes off, says she’s close to understanding Jesus
And she knows she’s more than just a little misunderstood
She has trouble acting normal when she’s nervous

Round here we’re carving out our names
Round here we all look the same
Round here we talk just like lions but we sacrifice like lambs
Round here she’s slipping though my hands

Sleeping children better run like the wind
Out of the lightning dream
Mama’s little baby better get herself in
Out of the lightning

She says, “It’s only in my head”
She says, “Shh, I know it’s only in my head”

But the girl on the car in the parking lot
Says, “Man, you should try to take a shot
Can’t you see my walls are crumbling?”

Then she looks up at the building
And says she’s thinking of jumping
She says she’s tired of life
She must be tired of something

Round here she’s always on my mind
Round here, hey man, got lots of time
Round here we’re never sent to bed early and nobody makes us wait
Round here we stay up very, very, very, very late

I, I can’t see nothing, nothing round here
You catch me if I’m falling, you catch me if I’m falling
Will you catch me? Cause I’m falling down on you

I said I’m under the gun round here
Oh man, I said I’m under the gun round here
Well I can’t see nothing, nothing round here

[‘Counting Crows – Round Here’]