Aandacht is schaars

Alles gaat vlug. Soms gaat iets snel. Andere dingen gaan nog sneller of zelfs het snelst. Maar het aller aller snelst gaat aandacht. Aandacht vliegt hier in huis. Het vliegt weg.

Met drie kids in huis gebeuren er altijd meerdere dingen tegelijk. Soms wil iedereen tegelijk onze aandacht. Dat gaat niet. Soms willen wij even de aandacht van één van de kids. Dat valt niet altijd mee. De aandacht krijgen (en vasthouden) van alledrie de kids tegelijk? Dat is vrijwel ondoenlijk.

Vanmiddag was ik met de jongste op het MS Benefiet Concert in Zwolle. Daar traden allerlei artiesten op om geld in te zamelen. Typhoon trad ook op. Onze jongste vindt hem geweldig. Raps, beats, muziek. Hij zat met open mond te kijken, mee te zingen, mee te dansen. Het was een feest!

100% aandacht gaf hij Typhoon. Ook bij de andere optredens vanmiddag was hij geboeid. Bij de éné artiest zat hij te luisteren en te kijken. Bij de ander stond hij samen met mij full time te dansen. Lekker dansen en anderen aansteken om mee te doen.

Ik weet nu wat mij te doen staat. De volgende keer dat ik echt aandacht wil van de kids thuis? Dan zet ik een zware beat op. Dan spring ik op de tafel. Al rappend pak ik hun aandacht. Je moet er wat voor over hebben. Want tsja… Aandacht is schaars!

Kritiek als Cadeau

Meningen, kritiek, feedback. De meesten van ons duwen het vaak ongezouten en bruut bij anderen door de strot. Het gedwongen voeren van ganzen met trechter en maagslang om grote levers te krijgen is er niets bij. De meeste Nederlanders hebben een bijzonder scherp inzicht waar het zaken van anderen betreft. Bij voorkeur in combinatie met een sociale antenne uit het jaar nul.

Meningen, kritiek, feedback. Het moet er uit. Luisteren dus! Of de ander nu wil of niet. Vervolgens vinden wij het dan óók nog raar, onbegrijpelijk en irritant als andere mensen niet openstaan voor onze fantastische feedback. Gek hè!

Het kan ook anders. Hoe? Gewoon vooraf vragen of de ander alleen een luisterend oor wil. Of wellicht ook een mening en een advies. Is dat te direct? Probeer dan om kritiek, een mening of een advies mooi te verpakken. Verpakken in simpele vragen. Vragen waardoor de ander zelf gaat nadenken over een aandachtspunt. Zelf gaat (in)zien wat er wordt bedoeld. Zelf gaat vragen om nadere uitleg en informatie. Door dat te doen gaat bemoeien met de zaken van een ander vanzelf over in met toestemming meedenken.

Als sparringpartner & klankbord voor ondernemers, publieke organisaties en maatschappelijke initiatiefnemers ervaar ik dit keer op keer. Ik doe er ook echt mijn best voor, alhoewel het nog niet altijd lukt. Die insteek werkt. Opmerkingen komen minder hard aan. Mensen zitten niet meteen in de weerstand. Gesprekspartners staan open voor inhoudelijk meedenken en tegenspreken.

Meningen, kritiek, feedback, aanbevelingen en suggesties hebben pas nut als de ander er wat mee kan. Aan fraaie suggesties door de strot van de ander duwen heeft niemand iets. Die verdwijnen meteen in de prullenbak!

Investeren in de manier waarop wij onze fantastische meningen over de zaken van anderen op tafel leggen is hard nodig. Eerst checken of de ander er voor open staat. Daarna vriendelijk verpakken, een mooie opening creëren en een goed gesprek voeren. Input geven vanuit echte interesse en met de wens dat de ontvanger er profijt van heeft. Niet omdat wij zo nodig moeten. Dan wordt onze inbreng uitgepakt en gewaardeerd.

Meningen, kritiek of feedback verpakken als een geschenk. Kritiek als cadeau!

Vragen? Reacties?
Twitter: @henk038
Linkedin: Henk Boshove
Bellen/Appen/SMS’en: 06 51369916

[Deze blog heb ik oorspronkelijk hier op LinkedIN gepost]

Waarom kun jij zo goed Knuffelen?

Even alleen thuis
Wij op pad. Onze drie kids even ‘Home Alone’. Dat kunnen ze inmiddels prima. En ze willen het ook. Lekker rustig in huis zonder ouders! We doen het af en toe overdag en heel soms ook ’s avonds. Dan brengt de oudste de jongste naar bed. Wat een luxe.

Even alleen op stap
Af en toe met z’n tweeën op stap. Dat voelt nu ook goed. Maar daar hebben wij lang over gedaan. De cursus loslaten hebben we niet in één keer met een voldoende afgesloten. Inmiddels bevalt het loslaten ons steeds beter. Stapje voor stapje.

Even geen complete chaos
Bij thuiskomst meestal geen chaos meer. Geen zaken meer die meteen opgelost moeten worden als je binnenkomt. Nu ze ouder worden is er onderling minder gezeur. De oudste speelt daar een goede rol in. En de boys gaan meer relaxt met elkaar om. Dat maakt thuiskomen fijn. Knuffel in plaats van gezeur!

Even weer gewoon DOEN
De kids worden ouder. Wij ook. Maar het leuke is: wij kunnen nu weer makkelijker dingen doen die we ook deden toen we jonger waren. Zonder continue van alles te moeten regelen & te plannen. Niet steeds oppas nodig. Gewoon spontaan doen.

Even heerlijk knuffelen
Maar al worden ze ouder, gelukkig is het knuffelen nog-lang-niet afgeschaft. Fijn is dat. Niet alleen bij de jongste. Ook bij de oudste twee komen we nog prima aan onze knuffel trekken. Ik hoop dat ze dit alle drie nog minstens dertig jaar volhouden!

Even lekker lachen
Knuffelen en lachen. Dat helpt tegen alles. De jongste vroeg vanochtend nog terwijl we tegen elkaar aan lagen: “Waarom kun jij zo goed knuffelen?”. Makkie zei ik… Ik heb al vele 100.000’en keren geoefend met jou, jouw broer & jouw zus! “En met mama!” zei hij lachend. Yup. Ook met mama 😉

Jij wordt keihard gemanipuleerd

Kinderen doen het al. Volwassenen ook. Bewust of onbewust. Bewust en onbewust. Sommigen weten het zo te doen dat het opvalt. Anderen weten dat te vermijden. Iedereen manipuleert. Iedereen word gemanipuleerd.

Er zijn echter kleine manipulatoren en grote manipulatoren. Als je de serie ‘House of Cards’ bekijkt, dan zie je een über manipulator aan het werk. Heerlijk om naar te kijken. Kevin Spacey (één van mijn favoriete acteurs) speelt als Francis Underwood een geweldige rol. Alles en iedereen in de serie wordt door hem beïnvloed en gemanipuleerd.

Francis Underwood doet het echt in elke scène. Mooi om te zien. Bovendien geeft hij middenin scenes regelmatig uitleg over wat hij aan ’t doen is. Prachtig om te zien. De serie is dan ook niet alleen geschikt om van te genieten. Ook bij uitstek een serie om je bij te verwonderen. Te verwonderen over manipuleren.

Ik ben gaan nadenken over de grens tussen beïnvloeden en manipuleren. Tussen een optimale setting creëren en manipuleren. Tussen dealen en manipuleren. It’s a thin line besef ik eens te meer nu ik regelmatig ‘House of Cards’ kijk. Manipuleren. Iedereen doet het. Ben je er nog niet zo goed in? Leer het van de beste. Kijk naar Francis Underwood!

Bewust en onbewust manipuleren wij mensen om ons heen en worden wij zelf gemanipuleerd. Maar hoe veel, hoe vaak en hoe erg? Wie zijn die mensen die ons manipuleren in ons echte leven? Wie zitten er zo hard te sjorren aan onze touwtjes? Merken wij dat eigenlijk wel? Wie is de Francis in jouw en mijn leven?

Want één ding is zeker. Of je wilt of niet: ook jij wordt keihard gemanipuleerd!

We zien ze vliegen. Allemaal!

Papieren. Stapels papieren. Geen letter wordt erop geschreven. Geen woord of foto wordt erop geprint. Sterker nog, als je wilt printen zit er geen papier in de printer. Geen papier in huis is veilig. Alles gaat eraan. Het wordt gebruikt voor voor hogere doelen. Zelfs brieven en andere poststukken vliegen door het huis.

Het duurt nu al twee weken. Zou het ooit weer overgaan? Ik geloof het wel. De laatste twee dagen zijn er geen nieuwe bijgekomen. Ook hebben wij géén grote protesten gehoord toen wij er véél hebben weggegooid. Maar tot die tijd zagen wij ze vliegen!

Onze boys, vooral de jongste, waren in de ban van het vliegtuigjes vouwen. Het beste liep je hier in huis rond met een helm op. Wij hadden continue het gevoel dat wij opeens bij een landingsbaan van Schiphol woonden. Overal lagen vliegtuigjes, groot en klein. Steeds moest je bukken, wegduiken. Tussendoor jureren welk vliegtuigje het verst kon vliegen.

Gelukkig is de storm gaan luwen. Interesses zijn verlegd. Nieuwe rages ontstaan en vliegen over. Inventief en creatief wordt iets nieuws bedacht. Vroeger was je zelf ook zo. Als kind. Wanneer raak je dat onderweg naar volwassenen worden kwijt? Dat intense, dat impulsieve. Wanneer gaat het over naar ingeslepen patronen? Naar vaste gewoonten waar je jezelf op betrapt. Nauwelijks uit los te komen.

Heerlijk om te zien hoe kids compleet opgaan in één ding om er even later niets meer van te willen weten. Omdat iets anders opeens véél interessanter is! Als volwassene moet je daar echt moeite voor doen. Maar dat kunnen wij vast nog wel. Lekker impulsief af en toe. Als we echt ons best doen. Dus wat let ons? Niks! Dus doe eens gek komende week. Zie ze eens vliegen. Allemaal!

Weer Kortebroeken Weer!

Herfstdepressies krijgen nog géén kans. Herfst- en winteraankopen worden steevast uitgesteld. Er moet in huis nog van alles. Maar ja.. het is al weken lang Weer Kortebroeken Weer! Het is inmiddels oktober, maar onze kids lopen hier al dagen, weken, maanden met blote benen. Het lijkt wel een eeuwig durende zomer. En de jongste? Die loopt nog bijna elke dag lekker fris op zijn Teva’s. Als de oudste twee op zaterdag voetballen, zitten wij week in week uit heerlijk in de zon. In t-shirt en korte broek naar ze te kijken. Je gaat er van houden. Je gaat er aan wennen. Je wilt dit nog best lang zo houden.

Bij de wijnwinkel kocht ik deze week toch nog maar een fles witte zomerwijn. Gisteren samen heerlijk van genoten in de felle zon. Is dat oktober? De kids krijgen nog steeds af en toe een waterijsje. Om af te koelen van het spelen in de zon. De kids rennen door de tuindeuren vrolijk in en uit. Is dat herfst? Alles voelt als een tweede zomer. Heerlijk. Wij zakken in het weekend op de bank buiten lekker languit.

Tijdens een week vol werk, maatschappelijke activiteiten en school was zonne-energie de laatste weken de beste aanleiding om te onthaasten. Aan herfstvakantie is bij ons thuis geen behoefte. De zon houdt je fit en blij. De winterkleren blijven hoog en droog in de kast. En ik maak op verzoek weer die lekkere zomerse couscous salade. Stoofpotjes en stamppotten sorry! Aan jullie zijn we nog niet toe. Achteraan sluiten in de rij.

Alleen de eekhoorntjes in onze tuin zijn druk. Zij voelen dat de winter er nu snel aan komt. Zij weten dat ze nu moeten oogsten en hun voorraden eikels, beukennootjes, walnoten en hazelnoten moeten aanleggen. Onze tuin biedt gelukkig volop keus. Dat waarderen ze. Tientallen keren per dag rennen deze twee door onze tuin. Boom in en boom uit. Tussendoor relaxen zij even op onze trampoline!

Wij kijken elke dag alle vijf met veel plezier naar onze eekhoorns. Wij lachen erom en zeggen “wat zijn die diertjes druk! Wij weten heus wel dat wij ook nog wel wat moeten doen. Maar ja… Van wie? Dus wij genieten en doen lekker alleen wat nu nodig is. De rest komt later. Wellicht volgende week? Nu nog even flink genieten. Straks slaat het weer definitief om en wordt het pas in mei Weer Kortebroeken Weer