Onze twee jongste kids zijn jongens. De één is dertien, de ander tien. De ene keer zijn het grote vrienden, de andere keer moet je ze uit elkaar trekken. Zo gaat dat. Gezonde boys. Deze twee hebben nu samen een plan bedacht en uitgevoerd waar ik heel benieuwd naar ben.
Wij zijn bij ons in huis nooit fan geweest van speelgoed met een stekker eraan of een batterij/accu erin. Van ons krijgen ze het niet en we hebben anderen altijd ontmoedigd om zoiets aan onze kids te geven. Dat was al zo toen onze drie kids klein waren. Dat is nog steeds zo.
De oudste kon daar prima mee uit de voeten. De middelste wilde eigenlijk wel graag iets hebben om mee te gamen. Dat mocht ook wel, maar dan wel zelf voor sparen en betalen. Daar lag dus ook het probleem. Sparen was nooit zijn sterkste punt.
Maar nu heeft hij een oplossing bedacht. Hij wilde graag samen met zijn – zeer spaarzame – broertje een tweedehands PlayStation 3 kopen. Onze jongste was daar ook meteen voor. Daar ging hij zijn spaarcenten insteken. Ongeacht de risico’s op een regelmatige clash met z’n broer.
Dat het van ons mocht zorgde voor een explosie van vreugde bij de jongste. Hij.kon.niet.wachten! Vanmiddag was het eindelijk zover. De PSP3 werd gebracht en uit de doos gehaald. Elk onsje geduld was al op. Helaas moest er nog veel ingesteld & geladen worden. Maar gelukkig: net voor de jongste naar bed ging konden ze er nog even mee spelen!
Het installeren leidde al tot de eerste mooie gezamenlijke momenten vol broederliefde, maar ook tot de eerste onenigheid. Er zullen er meer volgen. Samen delen. Samen werken. Samen beslissingen nemen. Best lastig voor volwassenen, heel ingewikkeld voor kids.
Ik ben heel erg benieuwd hoe dit experiment van de twee boys afloopt. Maar stap 1 is gezet. Ze hebben gekozen, besloten en samen betaald. Zo’n ding met een stekker bij ons in huis. Het is de boys gelukt…
[ Enne… Als je nog een leuk PSP3 spel hebt, dan houden ze zich aanbevolen! ]