Ik mag af en toe graag even de deur uitgaan naar een donker zaaltje. Een zaaltje met geroezemoes en verwachtingsvol gelach. Zo’n zaaltje met hier een daar een lamp en een passend muziekje om de stemming erin te brengen.
.
Van die zaaltjes – klein groot oud nieuw – waar bands met een gitaar nog gewoon lekker live muziek maken. Zalen waar al honderden bands, zangeressen, zangers, gitaristen, drummers, toetsenisten en andere muzikanten hebben gespeeld. Zaaltjes waar al duizenden mensen van live muziek hebben genoten.
Zaterdag 24 oktober was festival Let’s Get Lost (in Music and places) in Zwolle. Op allerlei gewone en ongewone plekken in de stad speelden bands. Hele fijne bands. Sommige kende ik al, maar vele waren nieuw. Heerlijk om dan rond te lopen/fietsen in de stad. Van optreden naar optreden. Van band naar band. Steeds weer een nieuwe band, nieuwe muziek, nieuwe ervaringen. Puur genieten!
Mijn kids snappen daar niks van. Die vinden een half uur of een uur naar dezelfde band kijken en luisteren saaaaaaai. Ze vinden die muziek (allemaal met stevige gitaar) ook niet mooi. Ze snappen ook niet wat er nieuw is aan die (gitaar)muziek. In hun oren klinkt het als oude muziek. Ouderwetse muziek.
Nee… Dan hun nieuwe muziek. Snelle melodieën. Half gerapte platen. Meestal hoog tempo. Veel electronica en computerwerk. Tsja. Soms vind ik het ook wel leuk, vaak ook niet. Maar meestal is hun “nieuwe” muziek niet nieuw. Het zit boordevol met samples van oude hits. Het zijn remakes, covers, mashups. Er wordt zwaar geleund op of geleend van oude muziek. Maar dat horen en weten die kids van mij niet. Want ze kennen die oude nummers natuurlijk niet. Geeft ook niet.
De kids waren blij dat ze niet mee hoefden naar Let’s Get Lost in Zwolle. Ik koos voor St.Tropez, Husky, Ryley Walker, Holy Holy, Paceshifters, Pauw en Dazzled Sticks. Ook de afterparty bij café InDeBuurt hadden ze vast niet mee willen maken. Ik was er gelukkig wel bij. Sterker nog. Ik had het niet willen missen. Voor 2 tientjes 10 uur geluk door mooie bands die live spelen.
Naast veel mooie nieuwe herinneringen neem ik drie dingen specifiek mee van Let’s Get Lost. (1) Prachtige nieuwe muziek. Ik ontdekte dat Holy Holy uit Australië live een geweldige aanrader is! (2) De schoonheid van combinatie plek en band: Husky in de monumentale Zwolse Statenzaal. Perfect samen! (3) Het mooie van pure liefhebbers: de Paceshifters speelden na hun optreden in Hedon ook nog een lange set in ’t café. Zelfs om 3 uur ’s nachts hadden ze er nog geen genoeg van!
Dat er op zo’n festival voor mij nieuwe muziek is en mijn kids het ouderwetse muziek vinden – dat maakt niet uit. Dat ik in hun nieuwe muziek veel oude nummers gerecycled terug hoor – dat maakt niet uit. Wat wel uitmaakt is dat zij en ik van muziek blij, rustig, opgewonden, tevreden, gelukkig worden. Dat muziek belangrijk is.
Muziek raakt! Who cares wat voor muziek het is: Nieuw Oud – Oud Nieuw
[Wil je iets zien van Holy Holy? Kijk dan even naar deze live opname! >>>>> tot eind kijken – daar zit lekkere gitaarsolo plus mooie shots! >>>>> Holy Holy // You Cannot Call For Love Like a Dog // Live Session]