Soms zit je ergens mee. Of je loopt ergens mee rond. Dat laatste is natuurlijk beter (beetje in beweging blijven), vooral als je buiten loopt. Ik hoor regelmatig van ouders dat ze zich zorgen maken over hun kids. Daar zitten ze mee. Hun toekomst. School. Opleiding. Werk. Wonen. Tsja. Niet makkelijk. Kun je lang mee zitten of lopen. Ik denk echter steeds vaker: moeten wij ons daarover als volwassenen wel zo druk maken?
Hoezo denken wij te weten hoe hun wereld er straks uit gaat zien? Hoezo weten wij wat ze daarvoor moeten doen & laten? Kunnen kids dat niet beter zelf ondervinden en uitzoeken? Op hun eigen manier? Kids denken anders dan wij. Plus ze denken minder na. Ze doen gewoon. Worden minder gehinderd door ervaringen. Hebben minder last van “zo gaan/zo horen die dingen”.
Hoe ouder ik word, des te mooier vind ik het eigenzinnige gedrag van kids. Eigen wereld. Eigen keuzes. Eigen oplossingen. Wij, als “oudere” mensen (volwassenen, ouders, onderwijs, bedrijfsleven) kijken te vaak vanuit ons eigen perspectief naar kids. Tsja. Dan heb je al snel een mening of (erger) een oordeel. Zo’n oordeel klinkt dan – als je niet oppast – al snel als een veroordeling. Zijn kids blij mee (#NOT). Laat ze gaan. Kijken, genieten, verwonderen. Fouten maken en weer doorgaan.
Er zijn duizenden manieren om ergens te komen. Relax dus maar een beetje. Heb wat meer vertrouwen in kids en hoe ze het zelf regelen. Het is hun leven, hun toekomst. Laat ze daar zelf lekker hard aan werken. Hoeven wij er niet mee te zitten of mee rond te lopen. Kids aan ‘t werk… kunnen wij als volwassenen lekker buiten spelen
** Henk Boshove | 29 oktober 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online **
Voorjaar en herfstvakantie. Ik snakte naar die break. Het liefst naar het buitenland. Even helemaal er tussenuit. Lekker een weekje full time op stap met vrouw & kids. Natuurlijk ging zo’n vakantie ook gepaard met de nodige stress. Voor die tijd moest je eerst al je werk afronden (soms tot diep in de laatste nacht). Daarnaast de vakantie organiseren plus last minute (soms letterlijk) een tas met kleren inpakken. Te zot voor woorden.
Dat was natuurlijk hartstikke ongezond. Werken van vakantie tot vakantie. “Op vakantie moeten”. Nu lach ik erom. Tegenwoordig is op vakantie een keuze. Als we het doen, dan omdat we er echt zin in hebben. Bewust kiezen met een fris hoofd, in plaats van moeten gaan om een fris hoofd te krijgen. Of we blijven relaxt thuis of we gaan relaxt op vakantie. Het voelt nu totaal anders.
Dit voorjaar op pad in Zuid Frankrijk. Deze herfstvakantie lekker thuis. Geen haast. Geen stress. Niet weg. Domweg genieten van ons eigen hier en nu. Onze eigen achtertuin en achterland. Genieten van de mooie herfstkleuren in Zwolle. Met de middelste naar de film. Verder met inrichten studentenkamer van onze oudste in Leiden. Onze jongste regelt een logeerafspraak met nieuwe vrienden. De rest zien we wel. 
Ik ga tussendoor nog even naar een concert. Plus nog een paar dagen lekker werken en ‘s avonds wat lekkers koken. Fris hoofd. Fijne herfstvakantie. Doen waar we bewust voor kiezen. Opzouten met dat moeten
Ik ga deze keer niet met m’n dochter, maar met m’n vrouw. Vandaag – 15 oktober 2017 – zijn we samen bij het concert van Angus & Julia Stone in de AFAS Live, in Amsterdam. Lekker genieten van enkele oude songs en kijken hoe hun nieuwe songs live klinken. Helaas is het concert in de AFAS (v/h de HMH).. dus dan heb je nooit echt goed geluid. Ook vanavond helaas niet. Wat een galmbak. Dan merk je pas weer hoezeer we verwend zijn met het geluid & de akoestiek in Hedon Zwolle!
Toeval en nogal grappig vind ik zelf. Twee keer op dezelfde datum samen naar een concert. Ik ga best vaak naar concerten. Maar meestal naar Hedon. Misschien moet ik er maar een traditie van maken.
Ik moest daar aan denken met de herfst storm deze week en de verhuizing van onze dochter naar Leiden. Dat laatste is bijna zover. We zijn de kamer daar aan het klaarmaken. Leiden is een mooie stad. Het grappige is: als Zwollenaar zie je af en toe mooie overeenkomsten tussen Zwolle en Leiden als je daar in het centrum van rondloopt.
Toen ik 18 was ging ik van het platteland naar Zwolle om te studeren. Die overgang was aan de ene kant best groot. Maar ik kon prima aarden in Zwolle. Sterker nog… dat aarden lukte zo goed dat ik er nog steeds woon. Met heel veel plezier. De klik was er meteen. Toen ik later in Amsterdam ging studeren en (weer later) vaak in Utrecht aan het werk was had ik dat niet. Mooie steden, maar niet mijn stad. Geen gevoel bij.
Dat zag ik deze week hier in Zwolle in park Het Engelse Werk. Sommige bomen doorstonden fluitend de storm. Andere, monumentale bomen, werden opeens uit de grond gerukt en vielen om. Zoals deze kanjer van (schat ik) meer dan 100 jaar oud. Meters omtrek. Torenhoog. Dikke stam. Geen rot van binnen. Toch waren de wortels niet sterk genoeg om de (aantrekkings)kracht van de wind te weerstaan.
Het is herfst. Het is oktober. Kortom: het is paddestoelenweer. Overal zie je ze inmiddels staan. Bruin, wit, geel, rood. Klein, middelgroot, groot. Plat, bol, dik, dun. In kleine groepjes, samen op een grote hoop of helemaal alleen. Het zijn net mensen. Paddestoelen: ik mag er graag naar kijken.
Vandaag zag ik 2 dingen die ik nog niet eerder zag. Bij 2 bomen stonden wel 20-30 rood-met-witte paddestoelen bij elkaar. Platte en ronde. Samen met onze jongste zoon even op ons gemak bij staan kijken. Die had er ook nog nooit zoveel tegelijk gezien. Best mooi, al die paddestoelen bij elkaar. Gelukkig hadden er nog geen jolige “grappenmakers” tegenaan geschopt. Hoop dat ze er nog lang staan.
Maar ik zag ook nog iets anders toen ik vanochtend een rondje wandelde. Ook bijzonder (vond ik). Had ik nog nooit gezien. Een paddestoel in een boom. Niet zomaar onderaan op de grond of op een afgebroken stam. Nee! Een paddestoel hoog in een boom op een tak. Een buitenbeentje dat gewoon zijn/haar/het eigen gang gaat. Wát nou op de grond?! Ik ga lekker hoog staan jongûh!
Grappig. Een eenzame (dappere, trotse, eigenwijze?) paddestoel. Helemaal in z’n uppie lekker bovenop een tak. Prachtig. Ik zag er toevallig ééntje.. maar ja nu loop ik dus verwonderd rond met de vraag of er niet veel meer paddestoelen hoog & droog in de bomen staan. Ga je toch over nadenken hè. Ik keek namelijk nooit naar boven voor paddestoelen. Loop altijd naar beneden kijkend te zoeken. Zou ik veel gemist hebben al die jaren?
Nu ik het weet ga ik er natuurlijk extra op letten. Zo heb ik ook ooit ontdekt dat eenden graag in bomen zitten, dat reigers boven in hele hoge bomen nesten bouwen (en flink naar beneden schijten) en dat ook eekhoorns flinke nesten hebben in bomen. Als je ‘t weet ga je er op letten. Als je erop gaat letten ga je het zien. Zo werkt dat. Jammer dat de kids het niet zo interessant vinden. Nou ja.. kunnen ze het later gewoon lekker allemaal zelf ontdekken.
