Op 21 november wandelde ik door Zwolle. Dat doe ik vaker. Maar deze keer wandelde ik met vreemden. Zij spraken geen Nederlands. Ik sprak hun taal niet. Wij wandelden die dag met een groepje Syrische mannen uit de Zwolse noodopvang. Gelukkig kon één van de mannen (Hassan) Engels en Arabisch. Wij lieten de stad zien, gaven uitleg geven over het leven in Zwolle/Nederland en dronken samen koffie. Praten met handen, voeten en via Hassan.
Een aangename ontmoeting en wandeling. Verwondering over en weer. Zij kwamen uit Aleppo. Net als Zwolle een mooie, oude stad. Althans, voor de oorlog. Inmiddels is er helaas veel verwoest. Al wandelend spraken wij ook over de noodopvang. Wat doe je de hele dag? Vervelen. Ondanks de vele mooie activiteiten die Zwollenaren voor hen organiseren (en waar ze blij mee zijn) duren de dagen lang. Één van de mannen – Sulejman – wilde graag Arabische boeken lezen. Als echte boekenliefhebber kan ik mij dat goed voorstellen.
Wij gingen dus langs de Zwolse bibliotheek. Die had helaas geen Arabische boeken. Wel was het mogelijk (voor leden) om boeken te bestellen. Enkele dagen later zijn ze dan in Zwolle. Best mooi systeem, maar niet handig als je in de noodopvang zit en binnen één dag verplaatst kunt worden naar een andere opvang. Bovendien waren de vluchtelingen geen lid van de bieb.

Een paar boeken in het Arabisch moeten wel te vinden zijn in (regio) Zwolle dacht ik. Nou, dat viel zwaar tegen. Bij boekhandels en tweedehands boekverkopers geweest. Contact gehad met Zwollenaren uit Irak, Irak & Turkije. Géén Arabische boeken. Social media ingezet binnen en buiten Zwolle. Veel retweets en ideeën. Wel de Koran en andere godsdienstige boeken. Geen gewone leesboeken.
Uiteindelijk zelfs contact opgenomen met VluchtelingenWerk Nederland en het COA. Helaas. Ook géén Arabische boeken. Je zou denken dat zij daar vaker zo’n vraag hebben gehad. Niet dus. Langzamerhand begon ik te vrezen dat het niet zou lukken. Gelukkig ben ik nogal slecht in de moed opgeven. Het leek mij zo mooi om die Syrische man te verrassen met boeken. Ik bleef er dus over praten en ik bleef mensen vragen om mee te denken.
Uiteindelijk – weken later – was het Annemarie die uitkomst bood. Annemarie is kunstenares en daarnaast barista bij Coffee United in Zwolle. Dat is mijn favoriete cappuccino place-to-be. Annemarie hoorde mij erover praten. Haar vader (Hugo) ging op reis naar een Arabisch land. Zou hij wellicht kunnen helpen? Natuurlijk! Ik dacht aan tweedehands boeken of contact leggen met een Arabische uitgeverij. Maar uiteindelijk stond er vlak voor Kerst een grote tas met splinternieuwe Arabische boeken voor mij klaar. Geweldig geregeld!

Gekocht door Hugo in het buitenland en in het vliegtuig meegenomen naar Nederland. Super! Maar ja. Inmiddels waren de Syrische mannen (eerder dan voorzien) allemaal vertrokken uit de Zwolse noodopvang. Naar opvangcentra zoals Ter Apel, Duinrell en Budel. Waar zou hij zijn? Ik had verder geen informatie over hem. Samen met Bert (die de wandeltocht organiseerde) en het COA toch maar proberen te achterhalen waar hij nu verblijft. Duizenden Syriërs in Nederland. Dat is flink zoeken.
Ik hoop dat we hem kunnen traceren EN via het COA de boeken aan hem kunnen geven. Lukt dat niet, dan stuur ik de boeken met een mooi briefje erbij (warme groeten uit Zwolle) naar de drie grote opvangcentra. Zodat het daar (lees)plezier en tijdverdrijf biedt aan meerdere Arabisch sprekende & lezende vluchtelingen. De boeken komen dus sowieso goed terecht!
Deze week kwam er opeens toch nog goed nieuws. Ik vond nog een foto gemaakt tijdens de wandeling. Hij staat daar van achteren op – zie hieronder. Aan de hand daarvan wisten ze bij het COA toch te achterhalen wie het is. Prachtig nieuws! Dus snel dit blogje aangepast. Vorige alinea doorstrepen. Nieuwe alinea erin!

Ik geloof erin dat er vrijwel altijd een oplossing komt als je maar volhoudt, creatief bent en anderen weet te enthousiasmeren om mee te denken. Mooi dat het ook nu weer heeft gewerkt. Er hebben zoveel mensen aan meegeholpen. Thanks all!
Hoe het idee om iets kleins te doen voor een man uit Syrië je wekenlang kan bezighouden. Maar kleine dingen zijn belangrijk in onze bizarre wereld. Een wereld met oorlogen, aanslagen en slachtpartijen. Mensen die elkaar en elkaars standpunten niet (willen) begrijpen. Terwijl de overeenkomsten vaak groter zijn dan de verschillen. Als je het maar wilt zien. Betrokken zijn in plaats van afstand houden.
Ik zag in Sulejman (hij heet anders, zo weet ik inmiddels) een liefhebber van boeken. Dat ben ik ook. Binnenkort wordt hij blij verrast met een grote stapel boeken. Zo komt dan toch nog een happy end aan de Arabische zoektocht door Zwolle!