Wie niet weg is, is gezien! Dat was vroeger een leuk kinderspel. In het bos, in het park, in de buurt, in de straat. Verstoppertje spelen. … Heerlijk. “Wie niet weg is, is gezien. Ik Kom!”. Tegenwoordig is het vaak andersom. “Wie niet gezien is, die is weg!”
Iedereen wil tegenwoordig overal en altijd gezien worden. In de politiek, bij praatprogramma’s op TV en radio, op social media, op websites (soms anoniem), op het werk, tijdens de studie, tijdens vergaderingen, etc. Letterlijk of figuurlijk in the spotlights. Je mening roeptoeteren, profileren, credits opeisen, commentaar geven op van alles en nog wat. Wat zijn we daar druk mee. Als je niet gezien wordt dan overleef je niet, dan ben je er niet. Dan ben je weg.
[Cartoon Verstoppertje www.saltooo.be]
Maar niet overal willen mensen gezien worden. Bij clubs, verenigingen, maatschappelijke projecten, organisaties in de zorg, bij goede doelen, maatschappelijke organisaties, scholen. DAAR is het niet dringen. DAAR is vaak een schreeuwend tekort aan mensen. DAAR zijn mensen die gezien willen worden (kar trekken, handen uit de mouwen, aanpakken) schaars. Het moderne verstoppertje spelen vindt DAAR plaats. We hebben het over vrijwilligerswerk. Maar omdat ik dat een rotwoord vind, ga ik dat woord verstoppen en inruilen voor: Hartwerkers (hoe ik daar aan kom? Lees het hier).
ERG? Ja en nee. JA: Omdat het steeds problematischer wordt om Hartwerkers te krijgen, te inspireren, te behouden. Omdat door de economische crisis en bezuinigingen steeds meer zaken in handen komen van Hartwerkers. Hartwerkers zijn steeds harder zijn. Ze zijn een belangrijk bindmiddel. Het cement dat straten, buurten, dorpen, wijken, steden, heel Nederland bij elkaar houdt. NEE: Omdat juist het tekort aan Hartwerkers en de wrijving door het onjuiste omgaan met Hartwerkers zorgt voor het besef dat het NU echt anders moet. Door het slimmer aan te pakken kunnen we de koers van deze mammoettanker een paar graden verleggen. Dat lijkt weinig. Maar als je dat midden op zee doet, kom je uiteindelijk in een compleet andere haven aan. En dat is wat er moet gebeuren.
Veel organisaties die afhankelijk zijn van Hartwerkers denken nog in ouderwetse structuren, methodes, problemen en hopen zo op oude vertrouwde oplossingen. Maar dit sluit niet aan op wat er nu speelt, hoe mensen nu hun leven inrichten, wat mensen nu graag willen bereiken in hun (kostbare) vrije tijd. Het zorgt dus nu niet meer voor oplossingen. Mensen willen niet langer worden geconfronteerd met die eeuwige smeekbedes en standaard (ondoordachte) vragen om hulp. Hulp waarvan je weet dat je er bijna niet meer vanaf komt als je JA zegt. Één keer toezeggen en je zit er jaren aan vast. Steeds weer gevraagd worden voor hetzelfde omdat je dat eerder hebt gedaan.
Steeds vaker wordt de verkeerde vraag gesteld, aan de verkeerde mensen, voor het verkeerde soort werkzaamheden, voor een te lange periode en op dagen/tijdstippen die zeer onaantrekkelijk zijn. Kortom, weinig kans op succes. Komt bij dat veel nieuwe Hartwerkers die JA zeggen zich in bestaande organisaties/structuren geconfronteerd zien met een “oude garde”. Mensen die zijn vastgevroren in hun doen & denken. Botsingen en verder ongemak (crisis!) liggen op de loer.
[ kijk eens op http://www.ikkominactie.nl/ voor anders omgaan met Hartwerkers]
Kom op mensen, wees creatief en bedenk een andere manier om Hartwerkers te vinden, te verleiden, te boeien, kansen te bieden, te inspireren, ruimte te geven, optimaal hun kracht te laten benutten. Laat ze floreren, geef ze waardering en support. Laat ze genieten. Dan worden het ze hartwerker en superpromotor! Klinkt dit als een utopie? Is het niet. Het kan. Sterker nog, het moet!
Veranderingen zijn niet zo moeilijk te bedenken. Wel om ze te realiseren. Maar het kan. In Zwolle organiseren wij bijvoorbeeld als Hanzelab (www.hanzelab.nl / www.twitter.com/@Hanzelab) regelmatig sessies voor maatschappelijke organisaties. Zwollenaren met een zeer diverse achtergrond brainstormen samen over maatschappelijke vraagstukken. Altijd komen hierbij ook de Hartwerkers aan bod. Altijd komen er prachtige creatieve ideeën op tafel hoe je anders om kunt/moet omgaan met Hartwerkers. De sessies leveren altijd heel veel energie op. Voor de deelnemers (zelf ook Hartwerker tijdens zo’n sessie), voor de maatschappelijke organisatie voor wie wij de sessie organiseren. Ook voor ons als Hanzelab. Energie heb je nodig om dit soort taaie vraagstukken aan te pakken. Iedereen kan dat. Gewoon doen!
Samen kunnen we deze stappen prima zetten. Niet met z’n allen tegelijk. We hebben voorlopers nodig. Slimme mensen en organisaties, die met slimme initiatieven met lef het voortouw nemen. Die laten zien, horen, voelen aan anderen WAAROM we het op een andere manier doen. Die laten zien WAT het belang daarvan is. Die laten zien HOE het kan. Die duidelijk maken waarom het navolging verdient. Slimme Hartwerkers die niet wegduiken, die zich niet verstoppen.
Hartwerkers die zich laten zien. Die leiderschap laten zien. Die andere Hartwerkers of mensen die dat graag willen worden de kans geven zich te laten zien. Dat is keihard nodig. Mensen die dat niet zien, zijn immers weg als (potentiële) Hartwerker en komen misschien ook nooit meer terug. Verstoppen zich voor de rest van hun leven. “Wie niet gezien is, die is WEG!”
Volgens mij kunnen wij ons dat niet veroorloven. Zonder Hartwerkers staat alles stil. Ik hoor graag hoe jullie hier over denken (reacties zeer welkom)!
henk038 