Extra dag in 2012! Tijd voor fun en actie op +1day Zwolsketiers!

Tijdens een bijeenkomst in Zwolle waar werd nagedacht over het benutten van de kracht van Zwolle voor en door Zwollenaren (City Battle Zwolle) bedacht ik de term “Zwolsketiers“. Als aanduiding voor mensen die zich sterk maken om Zwolle nog mooier, leuker en krachtiger maken dan de stad al is. “Eén voor allen, allen voor één. Samen voor Zwolle“. Leuke naam dat Zwolsketiers. Dat vonden mensen om me heen ook. Iets mee doen! Tuurlijk! Op Twitter en Facebook accounts aangemaakt. Maar hoe verder, welke concrete invulling er aan geven? Dat was idee 1.

Online is al een tijdje een oproep gaande om stil te staan bij wat je gaat doen op 29 februari. 2012 is een schrikkeljaar. We hebben dus met z’n allen 1 extra dag (+1day). Nu kun je op die ene extra dag natuurlijk hetzelfde gaan doen als op die 365 andere dagen. Je zou ook kunnen kijken wat je extra kunt doen die dag. Het zou mooi zijn om op +1day iets leuks te doen.Het zou mooi zijn om op +1day een beetje extra aandacht te geven aan de mensen om je heen. Mooi om iets extra’s te doen op 29 februari, +1day. Nog mooier om iets te doen dat niet eindigt op +1day, maar dat die dag begint en lang doorloopt. Om niet alleen iets te doen maar om samen met anderen iets te doen. Om samen iets te doen dat steeds groter wordt omdat steeds meer mensen mee gaan doen. Een soort lopend vuurtje, een steeds groter wordende olievlek, dominostenen die elkaar beïnvloeden. Dat was idee 2.

Ik heb dus zitten nadenken over Zwolsketiers en +1day. Een korte bijeenkomst op 29 februari, op +1day, met mensen die net als ik iets extra’s willen doen. Juist op die dag samen met Zwollenaren nadenken hoe we Zwolsketiers concreet kunnen invullen. Wat is een Zwolsketier? Wat zou die moeten doen? Wat zouden Zwolsketiers kunnen bijdragen en toevoegen aan Zwolle? Welke acties bedenken en hoe organiseren? Hoe krijg je iedereen in Zwolle zover om Zwolsketier te worden… op naar 120.000 Zwolsketiers! Leuk zo’n bijeenkomst. Maar aan praten alleen heb ik een hekel. Waarom zo’n dag niet ook benutten voor de start van een mooie (doorlopende) beweging in Zwolle.

120.000 Zwollenaren hebben samen een schat aan kennis en ervaring. Op vrijwel elk denkbaar gebied. Zou toch prachtig zijn om elkaar die kennis en ervaring aan te bieden, om dit aan elkaar door te geven. Om te weten bij wie je moet zijn als je iets wilt weten. Op een manier waarbij het interessant is en je er lol aan beleefd. Op een manier waarbij steeds meer Zwollenaren met elkaar in contact komen. Zonder dat het geld kost, zodat echt geldt “iedereen doet mee”. Hoe zou je dat kunnen opzetten en stimuleren? Soms is het antwoord simpel. Met “weggeef workshops“!

We gaan workshops (weg)geven aan elkaar. Geen traditionele workshops in een duf zaaltje met tafels in een carré vorm, een saai iemand voor de groep met een dodelijk irritante powerpoint of flipover. Maar leuke bijeenkomsten voor 2 tot zoveel mensen als je wilt. Op elke denkbare plek. Gegeven door iemand die het fantastisch vindt eigen kennis, ervaring, interesse, passie te delen met anderen. Iedereen heeft immers kennis/ervaring die voor jezelf zo natuurlijk is dat je het soms niet eens beseft. Anderen zouden juist graag wat meer daarover willen weten. Of het nu gaat over tuinieren, websites bouwen, schilderen, banden plakken, bloggen, (wild)breien, solliciteren, boekhouden, netwerken, hardlopen, wijnproeven, fotograferen, soep koken, schminken, klussen, sieraden maken, zumba, wandelen, cappuccino maken, gitaar spelen, presentaties geven, stoelmassage, geschiedenis, sushi, musea, knikkeren, vreemde talen, zingen, gamen, schaatsen, yoga, vogels bestuderen, social media, gebarentaal, een event organiseren, meubels stofferen of wat dan ook. Iedereen met kennis/ervaring op een bepaald gebied kan een ander hierover meer vertellen of laten zien. Met passie en met fun.

Een ‘weggeef workshop”: een workshop (zonder vormvereisten qua inhoud, onderwerp, aantal deelnemers) die je geeft zonder daar voor zelf direct iets voor te ontvangen. Je deelt je kennis. Iedereen mag aan de workshops deelnemen. Om er voor te zorgen dat er een domino effect ontstaat en kennis doorgegeven wordt is er maar één voorwaarde. Iedereen die aan een workshop wil deelnemen committeert zich er aan ook zelf een workshop op te zetten. Om zo zelf ook actief kennis en ervaring te gaan delen met anderen. Ik heb de afgelopen dagen diverse mensen gevraagd of ze dit leuk idee vinden en of ze mee willen doen. Bijna iedereen wil dat. In een paar dagen tijd zijn nu al bijna 20 Zwollenaren aan de slag om een workshop op te zetten!

Op 29 februari, op +1day, gaan we beginnen. Doe mee en geef samen met mij en andere Zwollenaren vanaf de start concrete inhoud aan Zwolsketiers. Ontdek de Zwolsketier in jezelf! Hoe mooi, spannend, inspirerend en actief gaan we het maken? En geen woorden, ook daden. Laat je 29 februari inspireren door de voorbeelden van workshops die de afgelopen dagen zijn voorbereid. Ga zelf ook (als je dat leuk vindt!) een workshopje opzetten voor andere Zwollenaren. Zou fantastisch zijn als je wilt meedenken over Zwolsketiers en de workshops. Bedenk zelf leuke andere acties die kunnen worden gekoppeld aan Zwolsketiers of die Zwolsketiers voor jou kunnen helpen promoten. Eén voor allen, allen voor één. Samen voor Zwolle!

Extra dag in 2012! Tijd voor fun en actie op +1day Zwolsketiers! Doe je mee?

————————————————————————————————————————————–

Je kunt via @zwolsketiers op Twitter of via Facebook via Zwolske Tiers aanmelden voor de kick off op 29/2. De bijeenkomst duurt kort. Start om half 3 en om half 4 ronden we af. Gewoon kort en krachtig. Het is bij Café de Hetebrij aan de Nieuwe Markt in Zwolle (in bovenzaal).
————————————————————————————————————————————–

VIND IK LEUK (ja jij daar, jou, jullie)

Ik zie en hoor de laatste tijd veel mensen klagen over Twitter en Facebook. Niet zo leuk meer als “vroeger” (ja… het bestaat al tientallen jaren mensen #not). Omdat het zakelijker wordt, er teveel mensen nieuw op Twitter of Facebook komen die het “verkeerd” gebruiken, door foute grappen, misbruik van accounts. Of door de continue veranderingen, dat is zo onoverzichtelijk. En dan dat Google+. Hoe werkt dat toch, dat snap je toch niet. En op Pinterest staan alleen maar plaatjes. Wat moet ik daarmee. En op Path zit nog bijna niemand. Zucht. Steun. Zucht.

Stop toch eens met dat geklaag. Al die social media platformen zijn geen doel of ding op zich. Het is gewoon een middel. Je bent zelf diegene die aan het stuur zit. Je bent zelf diegene die bepaalt waarvoor je het inzet, met wie, op welke wijze, hoe vaak, etc. Zoek gewoon in een continue veranderende (online) wereld steeds de beste manier van omgaan met social media, eentje die bij jou past. Eentje die je helpt om datgene eruit te halen waar je naar op zoek bent. Gewoon doen.

Ik hou van social media. Ik hou van jullie. Soms zet ik jullie aan. Soms zet ik jullie uit. En steeds vaker ontmoet ik jullie IRL. Vind ik leuk (ja jij daar, jou, jullie)

“HE’s JUST BEEN HERE”..het zal maar op deze wijze over je gezegd worden. Of gezongen!

Je hebt van die CD’s (ja, zo’n schijfje in een papieren doosje… een heel mooi papieren doosje in dit geval) waar je naar blijft luisteren. “You may never know what happiness is” van Lorrainville is zo’n album. Vol prachtige liedjes. En het mooie is dat als je blijft luisteren je mening over de “mooiste” liedjes op het album gaat schuiven. Bij mij althans.

“This old town” blijft voor mij nog steeds het allermooist. Ik zit te wachten tot de gemixte ‘live versie’ binnenkort met filmpje en al online komt. Ik luister de laatste tijd echter steeds vaker en steeds intenser naar het liedje met de kortste songtekst. Met nauwelijks zang en instrumenten. Maar WAT een intens mooie song. Wat ligt daar een gevoel in. Wat is de stilte in de muziek mooi. “He’s just been here”

He’s just been here – He creeps in like fear – He leaves me with waves of desire  to see him again – He never stays long – I guess he must know – The longer he keeps me company the harder it is to let him go

 

Het zal maar op deze wijze over je gezegd worden. Of gezongen. Nog mooier.  “He’s just been here”.

[Tekst en muziek: Marianne Oldenburg // Zang: Anneke van Giersbergen // Piano en Glockenspiel: Marianne Oldenburg]

Opa is dood. Wie wordt zijn opvolger?

Ze zijn jarenlang het boegbeeld. Ze domineren hun omgeving. Ze imponeren met hun pracht en praal. Als reuzen kijken ze neer op alles wat kleiner is. Maar tegelijkertijd kunnen ze iedereen onbeperkt laten meegenieten van hun majestueuze pracht. Dat geldt niet alleen voor mensen, ook voor bomen.

In het Engelse Werk in Zwolle stond een prachtige oude beuk. Aan de rand van het water. Eén van de oudste bomen in dit hele oude park. Een prachtige opa boom. Mooi om bij te staan, onder te zitten, naar te kijken. Verwonderen over de pracht van de natuur. Als je de oude beuk nog even in volle glorie wilt zien dan kun je deze prachtige foto bekijken:

http://www.mariovanweerd.nl/galerie/locaties/engelse_werk/slides/engelse_werk-15.html

Dat het niet zo goed ging met de grote beuk hadden we al in de gaten. De afgelopen jaren groeiden er in de herfst grote reuzenzwammen op de wortels. Een bijzonder gezicht. Onderaan dit blog heb ik een link naar het bericht over de reuzenzwammen bij deze beuk – zoals in 2010 geplaatst op Weblog Zwolle (inclusief foto’s) – opgenomen.

Vorige week, terwijl iedereen aan het schaatsen was, is de beuk omgezaagd. Ontzettend jammer, maar de beuk was helaas niet goed meer. Hij hield de schijn nog wel aardig op, maar van binnen was de boom weggerot, grote stukken waren hol. Dat kun je goed zien op de onderstaande foto’s:

Als je de gaten in de stam ziet dan is het een wonder dat de beuk er zo lang heeft gestaan. Hij wist de ziekte in zijn lichaam goed te maskeren. Wilde het misschien zelf niet weten. Of wilde niet dat anderen het zagen. Komt wel bekend voor. Zo zijn we allemaal wel eens. Nu is het voorbij. Het afgezaagde stompje staat er nog aan de rand van de vijver van het Engelse Werk.
Jammer dat de stam niet iets hoger is afgezaagd. Dan had een boomkunstenaar er een mooie zitbank van kunnen maken. Prachtige bank om uit te kijken over de vijver en het park. Mooi monument ook ter nagedachtenis van de eens zo machtige beuk. Maar helaas…

Als je van een afstandje kijkt dan mist er gewoon echt iets in het Engelse Werk vanaf nu. Een flinke leegte.
Opa is niet meer. De sporen daarvan zijn duidelijk zichtbaar in de sneeuw (laatste foto). Dat opa weg is geeft ruimte aan andere bomen. Zo is het bij mensen ook. Pijn, herinneringen en ruimte voor groei.
Voor de bomen die nu zijn geplant zo groot zijn als de oude opa beuk… dan zijn we wel meer dan 100 jaar verder. Voorlopig moeten we het doen met onze herinneringen.

UPDATE 18 februari:
De afgezaagde stam is nu uitgegraven en het “graf” is dichtgegooid. Nog even een grote zwarte vlek in het park. Nog even… en dan is alles weer groen en is elke herinnering aan “Opa” verdwenen…

Link naar artikel WeblogZwolle.nl over de reuzenzwammen op de beuk in het Engelse Werk (2010): http://www.weblogzwolle.nl/content/view/19129/55/

Rondje grachtengordel op de schaats: Zwols grachtenrondje 2012

Stevige vorst. Een vaarverbod. Een paar ondernemers met een leuk plan. Veel vrijwilligers. Enthousiaste deelnemers. Een mooie historische binnenstad. Een stadsgracht met mooie bruggen, rondom panden uit de Hanze tijd, oude vracht- en woonschepen. Koek en zopie tentjes, stempelposten, wat dweilorkestjes, enthousiaste toeschouwers. Een zonnetje. Meer was er niet nodig voor de eerste Zwolse grachtentocht op de schaats op 11 februari 2012. Iedereen reed zijn of haar rondjes om de oude binnenstad. Sommige snel, andere langzaam. Op rechte, nieuwe, oude houtjes, klap- of hockeyschaatsen. Hier en daar een scheve schaats met een val en een lach.

Het was een mooie dag. Prachtige sfeer. Het was meer dan 25 jaar geleden dat het rondje over de gracht kon worden gemaakt op de schaats. Hoop niet dat we weer zo lang moeten wachten. Mooi dat een paar mensen met een leuk idee dit in enkele dagen uit de grond kunnen stampen. Dat iedereen meewerkt en dat het meteen een groot succes wordt. Het kan in Zwolle, een ondernemende stad! Een stad en meer dan 120.000 “blauwvingers” die open staan voor dit soort initiatieven en meteen gewoon meedoen. Met een gemeente die support geeft in plaats van drempels opwerpt. Waarin een grote stad klein en groots kan zijn. Trots op Zwolle.

Denk dus niet als je (weer) eens een goed idee hebt dat het toch niet zal lukken. Probeer het, gewoon doen! Kan vast ook bij jou in je eigen buurt, dorp, stad. Of bedenk iets voor heel Nederland, de wereld of het hele universum. Wat let je! Just do it!

Hieronder enkele mooie plaatjes van Zwolle op de schaats op de oude stadsgracht.

Ober! Mag ik nog zo’n KOUDEgolf ?!

Ik werd er door verrast. We hadden een koudegolf. Ik had die term nooit bewust gehoord of onthouden. Maar ’t klinkt wel lekker. Klinkt ook beter dan een hittegolf. Vind ik dan.

Met een hittegolf kruip ik op een koele donkere plek en beweeg ik zo min mogelijk. Het liefst zit ik dan binnen. Of in het water, mits in de schaduw. Ik kan niet zo goed tegen hoge temperaturen. Ik raak dan oververhit, alle nadenk capaciteit verdwijnt tussen mijn oren, uit mijn hoofd. Als het heel warm is loop ik alleen maar te hijgen en te puffen. Weg met die hitte!

Zo’n koudegolf kan ik fluitend hebben. Dikke jas, handschoenen,  muts, fleecetrui, bergwandelschoenen, dikke sokken, grote glimlach. Ik draag het met gemak en heb het dan ook niet snel koud. Mijn hoofd blijft letterlijk en figuurlijk koel en werkt dan prima. Heerlijk om buiten te zijn. Kom maar hier met die koude!

Deze week stond ik op de ijsbaan te kijken naar de kids die met school schaatswedstrijden hadden (wat een plezier). Bij de aanwezige ouders bleken de meningen sterk verdeeld te zijn over koude- en hittegolf. Verhoudingsgewijs gaven meer mensen aan dat ze liever een hittegolf hebben dan een koudegolf.

Benieuwd hoe jullie daar tegenaan kijken. Hittegolf of Koudegolf, wat heeft de voorkeur? Of worden jullie daar niet warm of koud van? Laat eens horen!

Voor mij is de keuze niet moeilijk:  “Ober! Mag ik nog zo’n KOUDEgolf?!”

Oud Hollandsch weer! Neem ook eens Oud Hollandsch initiatief!

Het vriest dat het kraakt in Nederland. Persoonlijk vind ik dat heerlijk. Lekker warm aangekleed op de fiets erop uit. Wandelen door de sneeuw. Langlaufen door de bossen en uiterwaarden. genieten van de kids die schaatsen op het ijs. Sleetje trekken. Thuis de haard aan met een drankje erbij. Nederland op z’n smalst en kneuterigst. Mooi.

Mooie tijd ook om even iets voor een ander te doen. Het is zo gedaan, vaak een kleine moeite. Bijvoorbeeld even kijken of oude mensen zich wel aanpassen op de kou. Als je boodschappen haalt even wat extra’s meenemen voor buren die niet over straat durven of die geen auto hebben. Kopje koffie drinken en even een praatje. Of even de stoep vegen voor de halve of hele straat. Als je begint dan komen er zo een paar anderen helpen. Op de vijver of op een sloot een ijsbaantje maken voor de jeugd. Voor je het weet sta je met de halve buurt aan de koek & zopie. een auto die niet wil starten even aanduwen. Mensen waarschuwen voor ijs dat nog niet betrouwbaar is. Even extra opletten van de kids in de buurt uitspoken in de sneeuw en op het ijs. Niet alleen snert voor jezelf maken, ook anderen laten meegenieten. Leen een paar schaatsen uit aan iemand die geen schaatsen heeft. Leer iemand van niet-Nederlandse afkomst schaatsen. Whatever. Neem zelf gewoon het initiatief. Start a movement!

Kortom, dit Oud Hollandsche weer geeft ook ruimte voor Oud Hollandsche gezelligheid en saamhorigheid. Ruimte voor Oud Hollandsche initiatieven. Goed om de buurt beter te leren kennen. Om wat verder te komen dan de obligatoire groet en het praatje over het weer. Om een vervolg afspraak te maken om ook iets samen te doen als het weer warmer wordt. Whatever. Om te laten zien en voelen dat er warmte zit in die stapel stenen die we huizen noemen.

Wij hebben met de buurt in het park in Zwolle waar we naast wonen een mooi ijsbaantje gemaakt voor de kids, de ouders, de hele buurt. En iedereen in de (verre) omtrek die wil komen schaatsen.
Spontane koek en zopie is al geweest. was erg gezellig. Ontdekt dat de overbuurvrouw erg lekkere snert maakt.  Morgen wordt het nog mooier. Dan komt er zelfs een hele school (speciaal onderwijs) met alle kinderen om op ons baantje te schaatsen. Het begint met een gek die met een schepje de sneeuw wegschept op een hele grote vijver. En na een paar dagen gaat er een 400kg zware schuiver over het ijs. De baan zal er perfect bijliggen voor de kids.
Wat let je. Neem zelf eens een Oud Hollandsch initiatief. Of sluit je aan bij het initiatief van een ander. Niks doen en bij de kachel zitten kunnen we ook nog als we echt oud zijn en we de geraniums al uitgebreid hebben bestudeerd.

UPDATE dinsdag 7/2/2012…
Hieronder een foto van de schoolkids die lopend naar de ijsbaan konden en er nu lekker schaatsen. Daar heb ik wel een paar dagen spierpijn voor over!

UPDATE vrijdag 10/2/2012…

Complete school “Groene Welle” op bezoek en aan ’t schaaten op het ijsbaantje. 300 a 400 kids begreep ik. Koek en zopie namen ze ook zelf mee. FUN!

Zon achter het gaas… De sneeuw komt er aan!

Het zou vandaag gaan sneeuwen. Dus snel nog even er op uit vanochtend. De zon scheen en het was prachtig.

Maar dat veranderde snel. Van een heldere lucht met volop zon naar een lucht met sneeuw wolken. De zon ging achter het gaas. Werd opgeborgen achter sneeuwwolken. Maar eens kijken of we ‘m vandaag nog terug zien

2 uur geleden scheen de zon nog in Zwolle. Inmiddels sneeuwt het hard en is alles wit. Nu maar hopen dat er een flink pak sneeuw valt en dat het daarna weer prachtig winterweer wordt. Zon, vorst, sneeuw, ijs! Ik teken er voor.

Bevroren eilandjes. Islands in the stream. “iles flottantes”

Ijzige kou. Wind over de uiterwaarden van de IJssel bij Zwolle. Lekker even uitwaaien.

Je bent al snel geneigd naar de mooie vergezichten te kijken. Naar de zon die speelt met de weerkaatsing op het ijs. Kijken naar het ‘grote plaatje’. Dichtbij zijn de details echter ook mooi. Soms nog mooier zelfs. Zoals hier die paar takjes. Mooi om naar te kijken, te denken en te associëren.

Toen ik ze zag moest ik denken aan het omgaan met omstandigheden. Deze takjes hebben zich staande heeft weten te houden in de wind en in het water. Later ook nog eens in het ijs. Wat er ook gebeurt, gewoon fier overeind blijven staan. Eerst als “islands in the stream”, nu als bevroren eilandje. Koppig, eigenwijs. Wachtend op andere tijden. Niet van plan op te geven. Weten dat de lente er aan gaat komen.

[Klik op de foto’s om ze full screen te bekijken]

De eilandjes deden me ook denken aan een beroemd toetje “iles flottante”.

Kijken, denken, associëren, verwonderen over wat je ziet en wat dat voor ideeën of gedachten bij je oproept. Nieuwsgierig zijn wat er om je heen te zien is. En daar van genieten. Lukt me goed. Jullie ook?