Nieuwjaarsrimpels

We gleden deze week zomaar weer een nieuwe jaar in, op weg naar 365 dagen lang 2018. Ik zag in het nieuwe jaar op social media een paar foto’s voorbij komen uit voorgaande jaren. Momentopnames van vroeger van mijzelf (met en zonder kids). Lieftallig als herinnering aangeboden door social media – om je te verleiden hun platform nog eens wat extra te gebruiken. Ze willen graag dat je die oude shit nog eens deelt. Nou, mooi niet.

Niet gedeeld. Wel bekeken. Als je jezelf ziet op foto’s met de kids, dan zie je meteen hoe hard de kids zijn veranderd & gegroeid. Maar zelf verander je ook. Minder snel. Stiekem, glijdend, sluipenderwijs. Ik keek dit nieuwe jaar eens wat beter en vol verwondering naar mijn eigen hoofd. Grappig om te zien dat er “opeens” allerlei rimpels zijn bijgekomen in een paar jaar tijd. Voorhoofd, ogen, hals. Waardoor? Zorgen? Ouderdom? Nadenken? Slap vel? Te veel lachen? Dagelijkse buitenlucht? Vast van alles wat.

Heb er maar niet te lang bij stil gestaan. Ik ga ook dit jaar gewoon weer vrolijk lachend veel mooie nieuwe rimpels verzamelen! Nog plek genoeg op hoofd en lichaam. Volgend jaar kijk ik wel of het is gelukt. Kom maar op met die nieuwjaarsrimpels

** Henk Boshove | 7 januari 2018 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Nattigheid Voelen

Tussen de zware buien door (en erin) was ik vandaag buiten. Er was verder geen hond buiten, ook geen baasjes. Die waren allemaal dicht bij de kachel gekropen. Terwijl het toch zo fantastisch was buiten. Geeft niks. Lekker rustig. Tussen de buien door straalde buiten soms opeens alles. In de plotselinge felle zon ging alles glinsteren. Miljoenen regendruppels. Prachtig. Maar zien is soms niet genoeg.

Vandaag wilde ik het ook graag voelen. De gordijnen van takken, bezaaid met glinsterende druppels. Net alsof ze vol zitten met ontelbaar veel kleine lampjes. Lampjes die soms opeens eraf glijden en op de grond verdwijnen. Daarnaast de boomstammen. Sommigen zo groen, zo strak, zo glinsterend. Alsof het de leerachtige huid van een groot dier was. Groene olifantenpoten in het bos en kikker-achtige knobbels. Zie hieronder.

Als je aan de kletsnatte stammen voelt, dan merk je dat je hand er zo overheen glijdt. Niet ruw. Glad. Best een apart gevoel. En als je met je neus tegen een takje vol grote glinsterende druppels gaat staan? Dan loopt zo’n druppel zachtjes over je neus naar je lippen.

De druppeltjesgordijnen zijn een feest om naar te kijken. De natuur maakt op deze manier sfeerverlichting die mooier is dan wat nu in de meeste winkelstraten hangt. Mooier versierd en met meer “lampjes” dan de kerstverlichting van De Beijenkorf. Ik werd er blij van. Daar in mijn eentje buiten tussen de buien (en ook tijdens de buien, het is maar regen hè).

Thuis na het wandelen vandaag moe en tevreden af en toe ook even lekker geknuffeld met de kids. Alledrie in huis vandaag. Fijn! Aanraken, stoeien, knuffelen, tegen elkaar hangen, even vastpakken, een kus. Heerlijk. Dat is toch veel fijner dan alleen maar met ze appen of bellen, of ze alleen maar zien.

Alleen zien. Dat is met kids niet genoeg, vindt deze vader. Maar buiten in de natuur ook niet. Natuur moet je lekker kijken, ruiken, voelen en zelfs (vandaag) even proeven. Proeven van de regendruppels tussen de buien door. Op die manier wordt regen fijn en leuk, nattigheid voelen

 

** Henk Boshove | 26 november 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Goede band & goed gezelschap

Op social media wordt je tegenwoordig tot het uiterste vermoeid met berichten over “memories” “herinneringen” “gebeurtenissen” “herbeleef deze dag 5 jaar geleden” etc etc. Alles erop gericht om je vaker/langer op hun sociale platform te krijgen/houden. Meestal negeer ik het. Vandaag zag ik echter iets waar ik om moest lachen.

Waarom ik moest lachen? Ik kreeg de melding dat ik op 15 oktober 2016 naar een concert was geweest. Met m’n dochter. Dat laatste wist ik natuurlijk nog wel: we gingen samen naar het (mooie!) optreden van Daughter in Tivoli Vredenburg (Ronda) in Utrecht. Ik wist alleen niet meer dat dit op 15/10 was. Dat vond ik wel grappig.. want vandaag ga ik weer naar een concert. Samen met iemand..

Ik ga deze keer niet met m’n dochter, maar met m’n vrouw. Vandaag – 15 oktober 2017 – zijn we samen bij het concert van Angus & Julia Stone in de AFAS Live, in Amsterdam. Lekker genieten van enkele oude songs en kijken hoe hun nieuwe songs live klinken. Helaas is het concert in de AFAS (v/h de HMH).. dus dan heb je nooit echt goed geluid. Ook vanavond helaas niet. Wat een galmbak. Dan merk je pas weer hoezeer we verwend zijn met het geluid & de akoestiek in Hedon Zwolle!

Toeval en nogal grappig vind ik zelf. Twee keer op dezelfde datum samen naar een concert. Ik ga best vaak naar concerten. Maar meestal naar Hedon. Misschien moet ik er maar een traditie van maken.

Gewoon elk jaar op 15 oktober ergens in Nederland (of daarbuiten?) naar een concert. Samen met één van de kids of – net als vanavond – met ons tweeën. Lekker genieten van live muziek: goede band met goed gezelschap

** Henk Boshove | 15 oktober 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Niks cryptisch aan!

Jarenlang zaten we in de gewone zoekers. Samen in het weekend zoeken naar letters en woorden. Dat niveau hebben we inmiddels opgeschroefd. We hebben de lat maar eens wat hoger gelegd. We zijn namelijk van de gewone puzzels overgestapt naar hetvwekelijkse cryptogram in de krant. We doen dat met ons drieën. Onze oudste doet namelijk ook mee. Zij vindt het steeds leuker worden en ze is er inmiddels ook behoorlijk goed in geworden. Ze heeft veel taalgevoel en pikt het razendsnel op.

Het leukste van samen kijken naar een cryptogram? Dat is ten eerste de fun als de één iets weet wat de ander al half had. Als een voorzet mooi wordt ingekopt. Daarnaast is er de fun als één van ons drieën zomaar ineens een hele mooie cryptische omschrijving weet op te lossen. BAM! We zijn nog niet goed genoeg om ‘m helemaal op te lossen. Maar dat mag de pret niet drukken. 

Het grappige is dat we alle drie anders tegen omschrijvingen aankijken. Soms hebben we drie compleet verschillende denkrichtingen. Soms vanuit leeftijd, soms vanuit achtergrond, soms vanuit taal & associeren. Zo zie je dat zelfs bij een simpel cryptogrammetje diversiteit al veel kan opleveren. Wat zou het mooi zijn als we dat gewoon ook altijd in het zakenleven, in de politiek en bij maatschappelijke projecten zouden toepassen.

Simpel toch? Yup. Gewoon doen! Daar is niks cryptisch aan 

** Henk Boshove | 26 februari 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Verstoppertje spelen, stiekem spieken

Sommige dingen zijn er wel maar ook weet niet. Zie je iets niet terwijl het er wel is? Zie je iets dat er helemaal niet is? Soms spelen jouw ogen verstoppertje met je. Wij zijn gewoon niet zo goed in scherp zien. In echt scherp waarnemen. Daarom hebben goochelaars en illusionisten ook zo’n succes. Ze kunnen vrij gemakkelijk onze ogen bedriegen. Gewoon door onze aandacht af te leiden of door ons te laten denken dat we iets (wel of niet) zien.

Ik heb dat regelmatig in de natuur als ik wandel. De ene keer ben ik er helemaal bij en zie ik alles scherp. De andere keer zie ik met m’n verbeelding of kijk ik half. Denk ik opeens in het bos het Oog van Mordor [In de ban van de ring] te zien (foto hierboven). Of kom ik plotseling een oude verlaten speelgoed tank tegen (foto hieronder).

Bij onze kids heb ik dat af en toe ook. Omdat je ze goed kent kijk je soms te veel vanuit bekende patronen (in plaats van gewoon goed op te letten). Dan zie je niet scherp. Wat helpt? Gewoon regelmatig onbevangen naar je eigen kids kijken. Is veel fijner. Iets meer als buitenstaander naar ze kijken en iets minder als ouder. 

Dat geldt ook voor anderen die dicht bij je staan. Niet steeds ergeren aan allerlei dingetjes. Kijk nou eens echt goed. Dan zie je opeens weer de vele prachtige dingen in ze. Wordt je opeens niet meer afgeleid door dingen die steeds de eerste aandacht trekken. Dan zie je opeens de blikken afleidingsmanoeuvres EN de gouden kern. Die is veel mooier. Dus wat let ons.

Gewoon regelmatig echt kijken. Bij het dagelijkse samen “verstoppertje spelen”, stiekem spieken

** Henk Boshove | 19 februari 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Gewichtige zak(k)en

We staan in de startblokken. We hebben de laatste zaken geregeld. We hebben de 1e dag doorgesproken en voorbereid met onze expeditieleider. We hebben ons verbaasd over het grote gezelschap aan locals dat met ons mee omhoog gaat. We zijn geacclimatiseerd. Kortom: we zijn er bijna klaar voor!

We hebben vanochtend het stadje Arusha verkend. Wat een bijzondere en soms ronduit smerige geuren. Wat een mooie kleuren. Wat gebeurt er veel op en langs de straat. Wat een hoop afgebouwde of vervallen gebouwen. Wat een wirwar op de weg. Interessant maar chaotisch. Dan is ons verblijf in Ilboru Safari Lodge een oase van rust. Aan de rand van het zwembad maakten we ’s middags de laatste grappen. De gezonde spanning neemt toe. Dat merken we allemaal.

Morgen begint het. Nu wordt het echt. Na maandenlang voorbereiden vertrekken we morgen om 8 uur naar het Arusha National Park. Daar starten we onze 7 daagse tocht naar de top van de Kilimanjaro. Maar eerst was er nog een allerlaatste klus. Alles inpakken (wat moet er veel mee voor 7 dagen!). Kiezen wat er in de Duffel of Rugzak mee omhoog moet de berg op. 

​

Dat is dus kiezen: *Wat laat je achter in het hotel? *Wat moet mee omhoog de Kilimanjaro op? *Hoe verdeel je voor de 1e dag kleren materiaal eten drinken over Duffel en Rugzak? En… *Wat trek je aan? Tijdens de eerste dag lopen we dwars door 20 graden temperatuurverschil. 

Het goed uitkomen met het gewicht is laatig. Normaal denk je daar niet over na. Nu zit iedereen in te pakken – gewicht meten – uitpakken – herorganiseren – opnieuw wegen – etc. Bij de Duffel lukte het mij uiteindelijk om PRECIES binnen de maximale 15kg te blijven. Helaas zit de dagrukzak op 10kg. Eigenlijkte zwaar, dus dat wordt extra zweten en happen naar zuurstof. Maar goed: we gaan het gewoon doen komende week! Samen de berg op en hopen dat we allemaal de top halen. 

Tussen de laatste dingen door zijn de meesten van ons ook nog aan het whatsappen / bellen / facetimen. Nu is er nog ietsjes verbinding. Nu is er nog internet. Straks een week compleet offline. Cold turkey afkicken van de smartphone staat voor ons op als extraatje op het menu. 

7 dagen offline. 7 dagen compleet “van de wereld”. De laatste keer dat ik dat meemaakt was in 2008! We krijgen straks 0,0% mee van wat er in onze turbulente wereld gebeurt. Geen enkel stukje nieuws of bericht van thuis. Ik ben erg benieuwd hoe dat gaat voelen, wat dat brengt en met ons doet. Daar ga ik me achteraf lekker verwonderen. De komende week hoop ik er niet mee bezig te zijn. Ga ik lekker voor de volle 100% de natuur in.

Maar zover is het nog niet. Nu is er nog even contact met kids, partner, vrienden. Nog even een paar woorden of smileys. Nog even iets delen. Nog even een paar laatste vragen. Nog even een digitale kus & knuffel van en voor het thuisfront. Nog even naast gewichtige zakken ook tijd voor gewichtige zaken

** Henk Boshove | 15 januari 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online **

Niks Niks Niks heb ik ermee. Niks!

Met sommige dingen heb ik veel. Met sommige dingen heb ik iets. Maar er zijn ook best wel véél dingen waar ik he-le-maal NIKS mee heb! Een daarvan is iets dat vandaag actueel is. 

Goede voornemens. Op 1 januari. Of op een andere datum in de toekomst. Mensen die hun blik vestigen op een datum om daarna iets wel of iets niet (meer) te gaan doen. Ik heb daar helemaal niks mee. Ik kijk er anders tegenaan. Als je iets in je hoofd hebt dan maak je een simpel plan en je gaat aan de slag. Niks mooie voornemens. Gewoon Doen. Wil je iets doen of laten waar géén plan voor nodig is? Dan begin je er toch meteen mee? Niks wachten tot een specifieke datum. Niks veel over praten. Gewoon meteen doen. En volhouden.

Wil je minder drinken? Direct minder inschenken en achterover slaan. Stoppen met roken? Gewoon je laatste pakje meteen weggeven of weggooien (niet nog even doortrekken). Meer bewegen? Hup! Van de bank af dan! Vaker ’s avonds thuis zijn? Trek je agenda en strepen maar. Minder geld uitgeven aan kleren? Shopverbod invoeren. Meer doen voor goede doelen? Zoek er meteen één uit. Vrijwilliger worden? 100.000 mogelijkheden. Je kunt direct aan de bak. Gezonder eten? Stop vanaf seconde 1 andere producten in je tas en in je buik!

Kortom.. ik sta helemaal achter mensen die veranderingen doorvoeren. Ik steun ze en indien gewenst help ik ook. Ik kan echter niet tegen gepraat over “goede voornemens” en dat het dan opeens op 1 januari moet. Onzin. Als papa hou ik dit mijn kids ook voor. Als je iets wilt dan kun je er toch ’t beste meteen mee beginnen. Wat let je?!

Ik hou van “goede acties”. Ik hou van “gewoon doen”. Ik zie het graag vlammen & spetteren net als het mooie siervuurwerk op Oudejaarsdag waar ik gisteren van genoot. Goede voornemens? Niks Niks Niks heb ik er mee. Niks!

** Henk Boshove | 1 januari 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online **

Doorgedraaide lichtjeswandeling Zwolle

We zijn er nog steeds helemaal ondersteboven van! WoW! Zoveel Zwollenaren – Zoveel mooie lampjes – Zoveel grote glimlachen – Zoveel plezier. We hebben geen idee hoeveel mensen hebben meegelopen. 250? 300? Meer? Kijk op de video. Jullie waren met héél érg véél! WoW!!! 

​​Carlijn Hartlief en ik dachten spontaan even snel een lichtjeswandeling in Zwolle te organiseren. Wellicht voor circa 30/40 personen? Misschien heel ietsjes meer? Dat laatste! Het werden er dus heel erg veel ietsjes meer! Woensdag bedacht en uitgewerkt. Route uitgestippeld. Gemeente Zwolle geïnformeerd. FB event aangemaakt. Één dag mensen uitgenodigd. Één middag lampjes neergezet (en weer opgeruimd). Één avond vol plezier!

Onvoorstelbaar hoe veel mensen er mee liepen. Wat stoer dat er zoveel op de fiets kwamen in plaats van met de auto. Wat was het leuk in het bos, wat een lol onderweg. Alles verliep op rolletjes.

We draaiden vol plezier een beetje door van alle belangstelling en van de gigantische sliert mensen dwars door het Engelse Werk. Lichtjes tot zover je kon zien langs het 2,5km lange traject. Thx all! Jullie zijn geweldig! 

De jongste deelnemer was slechts een paar weken oud – die “liep” slapend mee, lekker in een draagdoek. De oudste deelnemer was waarschijnlijk in de 70 (of ouder?).. die “liep” mee in een rolstoel / scootmobiel, met mooie lampion voorop! 

We zagen hele families, vrienden, vriendinnen, echtparen & verliefde stelletjes meelopen. We zagen mensen gezellig lopend met hun (verlichte) honden. We zagen kleine kids die zelf lopend het donkere bos ontdekten of die prins(es)heerlijk om zich heen keken vanuit een buggy of vanaf de nek van pap of mam. Ge-wel-dig! 
Wat zijn Carlijn en ik blij met jullie! Zo is spontaan en snel iets organiseren in Zwolle wel HEEL ERG LEUK! Dank je wel dat jullie met zovelen genoten van deze doorgedraaide lichtjeswandeling Zwolle

Papa moet zo nodig die bult op

Medio Januari is het zover. Dan gaan we beginnen met het avontuur in Afrika. Ik heb wel vaak boven op een berg  gestaan (wandelend naar boven – wandelend naar beneden). Maar dat zijn meestal bergen tussen de 2.500 – 4.000 meter hoogte. In Afrika gaan we in januari met een groep uit Regio Zwolle de Kilimanjaro op: 6.000 meter hoog. 

De dag dat we de top beklimmen is zwaar: 1.200 hoogtemeters omhoog lopen, meteen gevolgd door 2.000 hoogtemeters afdalen. Circa 14u wandelen. Het lopen op grote hoogte met maar weinig zuurstof is ook zwaar: maar 50% zuurstof. De combinatie van die twee is extra zwaar. Dus daar ben ik voor aan het trainen. Elke dag buiten wandelen. De kids snappen daar niet veel van en verwonderen zich daarover. Dat is toch saai? Daar wordt je toch moe van? Integendeel. Het wandelen buiten is heerlijk! 

We kunnen in Nederland niet op hoogte trainen. Maar voor de rest kun je veel doen om de kans te vergroten om de top te halen & zonder blessures weer beneden te komen. Werken aan je gezondheid, werken aan je conditie, veel & lang wandelen, afvallen/kilo’s kwijt raken [minder gewicht: makkelijker lopen op hoogte met weinig zuurstof + beter voor knieën bij afdalen]. Gezondheid is prima. Het trainen gaat goed en het afvallen ook. De teller staat inmiddels onder de 100kg.

De laatste weken wandelde ik elke zondagochtend 3 uur met een aantal andere deelnemers aan de Kilimanjaro tocht. Vandaag was er geen programma, dus daarom zelf maar een flinke tocht gemaakt. Circa 20 kilometer [4 uur] aan een stuk door gewandeld over de mooie hei tussen Hattem en Wezep. Ik begon met bewolking en er viel zelfs nog een heel klein spatje regen. Maar al snel kwam de zon. Eerst mondjesmaat. Later volop. Héérlijk. En ik luisterde naar de muziek van Nick Mulvey terwijl ik daar liep. Óók Héérlijk! 

Nog een kleine twee maanden voor de boeg. Dan vertrekken we naar Afrika en gaan we omhoog. Tot ver boven de boomgrens. Tot die tijd dus nog maar even flink genieten elke dag van bomen om mij heen. Want die ga ik daar echt wel missen.

Tot die tijd moeten onze kids het dus ook nog maar even volhouden met die vader van ze. Moeten ze zich maar niet teveel verwonderen over die kerel die elke dag wandelt en dan ook vrolijk lachend nog even een extra rondje loopt op zondag. Tsja: papa moet zo nodig die berg op

Wil je iets zien / horen van Nick Mulvey? Ik zag m live in Hedon. Heeft onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Wat een zanger/muzikant. Klik even op onderstaande video voor een mooie song van Nick!

** Henk Boshove | 27 november 2016 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online **

Prik ik heb je!

Al een tijdje liep ik mij te ergeren. Aan pubertjes. Aan volwassenen. Aan kids. Af en toe zelfs aan opa’s en oma’s met kleinkinderen. Maar ook aan NS/ProRail en aan de gemeente. En aan de Rova uiteraard. Ik weet niet of dat allemaal terecht is, maar ik ergerde me wel. Waarom dan? Waaraan dan? Ik leg het uit. 

5 jaar geleden werd de nieuwe spoorbrug over de IJssel gebouwd bij Zwolle. De oude spoorbrug werd gesloopt en de oude spoorlijn ook. Maar een klein stuk werd ingericht door NS/Prorail als herinnering. Op een speciaal hoog gelegen deel (waar vroeger de spoorlijn liep naar de oude brug) aan de rand van park Het Engelse Werk. Mooi plekkie. Ik kom er erg graag. 

Er kwam een hek met een plaquette [Spoorweg 1884-2011]. Er kwam een betonnen vloer, een trap omhoog, twee bankjes. Ideaal om lekker te zitten. Vrijwel de hele dag zon. Mooi uitzicht. Uit het zicht. Ideaal voor families met kids (treinen kijken), (hang)jongeren, verliefde stelletjes, etc. Er kwam van alles… behalve een afvalbak! Daar zit m’n ergernis. 

Park Het Engelse Werk is hartstikke schoon. De Rova (afval/vuilnis etc) onderhoudt het goed in opdracht van gemeente Zwolle. Er staan veel bankjes en elk bankje heeft een afvalbak. Zwerfvuil is er nauwelijks. Behalve op de verhoging bij de spoorlijn! Daar ligt altijd zwerfvuil. Daar wordt niks aan gedaan. Af en toe ruim ik wat op. Maar de dichtstbijzijnde afvalbak is een eind lopen en je wilt ook niet alles met je handen aanpakken. Plus je blijft bezig met ’n Zwerfie per dag.

Nieuwe IJsselbrug bij Zwolle

Wat er ligt? Complete McDonalds tassen met bijbehorende restafval. Bierblikjes, sigaretten doosjes, lege marihuana zakjes, blikjes energiedrinks, flesjes sportdrank, chips- en snoepzakken, plastic picknick spullen, vruchtendrank pakken, colablikjes, papieren zakdoekjes, etc.

Laatst was ik het zat. Contact gezocht met gemeente Zwolle & Rova. Afvalknijpers gevraagd en uiteindelijk ook gekregen (met vuilniszakken, handschoenen erbij). Deze week lekker aan het opruimen geweest. Veel zwerfvuil is al exit. De komende (vakantie) week ga ik nog een keer, samen met de kids. Dan is alles weg. 

Eerste volle vuilniszak met Zwerfies!

Daarnaast heb Rova/gemeente de tip gegeven om één afvalbak te verplaatsen. Vanuit het park (daar staan er heel veel) naar de verhoging bij het spoor. Dan komt er géén extra bak bij, maar is het wél effectiever verwacht ik. 

Benieuwd of ze het oppakken. Tot die tijd gaat deze papa gewoon regelmatig het zwerfvuil van anderen opruimen. Met of zonder hulp van m’n kids. Zelf opruimen is veel beter dan me blijven ergeren. Ik kan het immers ook gewoon zelf actief oppakken. Had ik eerder moeten doen. Actie helpt meer dan (lichte) “frustratie”. 

Dus: gewoon lekker het park in met een stok en een lege zak op jacht naar Zwerfies: Prik ik heb je! 

** Henk Boshove | 16 oktober 2016 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online **