Van ’t rechte paadje af

Automatische piloten. Die zitten niet alleen in vliegtuigen. Die zitten echt overal. Ook in onszelf. Ik betrapte mezelf daar deze week op. Ik wandelde door het bos. Over een weggetje waar ik al meer dan 100 keer heb gelopen.

Ik keek wel, maar ik zag niet meer scherp. Ik liep op de automatische piloot. Laat ik eens wat bewuster gaan lopen en scherper gaan kijken – zo dacht ik bij mezelf. Zogezegd, zogedaan. De rest van de wandeling ging in lager tempo.

Ik liep niet alleen bewust te kijken. Ik besloot ook om eens naast het pad te gaan lopen (loop je vanzelf langzamer). Om af en toe direct langs het water te lopen (dan kun je erin kijken). Om af en toe om een boom te lopen (je ziet altijd maar één kant). Grappig wat je dan opeens allemaal ziet. Interessant.

Ik heb er wat foto’s van genomen. Van een dode muis, een dode mol. Van prachtige beschermde kievitsbloemen. Van kaarsen van de kastanjeboom die omhoog schieten. Van een bloem die op een boterbloem lijkt (maar veel groter en mooier is ). Van de zon die op het water danst.

Ik zag een enorme vis (helaas geen foto) in het riet, die wegschoot zodra ik te dicht bij kwam. Ik zag ook een vette slak (wel op de foto) die zich onder water vastklemde aan een stokje. Traag balancerend om het evenwicht niet te verliezen. Fascinerend.

Ik was er helemaal beduusd van. Dit had ik de afgelopen weken ook kunnen zien. Tenminste, als ik echt had opgelet! Ik heb daarna de hele week geprobeerd om af en toe (tijdens m’n werk, thuis, op bijeenkomsten, op de fiets) scherper te kijken. Kost in begin moeite, daarna prima te doen.

Thuis heb ik scherper gekeken naar onze 3 kids. Terwijl ze als wervelwinden om papa heen dwarrelden. Toen ze roerloos naar hun schermpjes staarden. Terwijl ze meezongen met liedjes die ik niet hoorde. Tijdens het samen fietsen. Terwijl we aan een ijsje likten en samen zaten te lachen om domme YouTube filmpjes. Mooi hoor.

Yup, ook bij je eigen kids zie je dan opeens veranderingen. Zie je opeens nieuwe dingen. Grappig is dat. Leuk ook. Dat ga ik dus de komende tijd vaker doen. Elke dag bewust scherper kijken. Niet continue hoor, dat is veel te vermoeiend. Af en toe.

 Bewust bezig zijn met wat je doet en waar je bent. Scherper kijken, observeren, tijd nemen, genieten. Dat is veel leuker dan op de automatische piloot. Gewoon een keer anders doen.

Af en toe bewust even van ’t rechte paadje af

** Henk Boshove | 24 april 2016 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online **

Lekker bizzzzyyy bizzzzyyy

Altijd wonderlijk. Iets uitleggen. Of zelf iets uitgelegd krijgen. Soms valt het kwartje meteen. Soms blijft het een groot vraagteken. Of het nu simpele dingen zijn of hele complexe. Of het nu thuis is of tijdens het werk. Grappig is dat hoe moeilijk het kan zijn.

Wij mensen maken dingen graag moeilijk. In de natuur gaat dat vaak soepeltjes vanzelf. Kijk bijvoorbeeld naar de bloeiende bomen en de insecten. Het is lente, dus er moet van alles gebeuren. Niet straks. Nu!

De hommels en de bijen willen nectar. Nodig voor het groeiende volk. De bomen vol bloesem willen dat bevruchting plaatsvindt. Die bloesem is nog maar ’t begin. Vruchten moeten er komen. En zaadjes. En misschien nieuwe bomen.

Allebei krijgen ze iets van de ander dat essentieel is. Elk jaar weer zorgen de bomen vol bloesem dat ze gevonden worden. Elk jaar weer zorgen de hommels en bijen dat de klus geklaard wordt.

Wat blijft het toch een prachtig systeem. Een natuurlijke win win situatie. Ze geven en ze nemen iets dat ze echt nodig hebben om te overleven.

Bevruchting in de natuur is zo in een handomdraai geregeld. Ze hebben geen dokter Corrie nodig voor sexuele voorlichting. Gelukkig is Dokter Corrie heel erg grappig. Dus dat is mooi meegenomen.

De bloemetjes en de bijtjes kijken niet naar dokter Corrie. Ze snappen het gewoon en gaan aan de slag. Lekker bizzzzyyy bizzzzyy  

 

** Henk Boshove | 17 april 2016 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online **

Stoplicht in de natuur

Zo’n hele week druk met werk, school en sport. Zo’n zaterdag die opgaat aan sportende kids, boodschappen doen, afspraakjes, uitgebreider koken & samen eten. En dan deze zondag. Een zondag met een warme deken van warm zonlicht. Wat een heerlijkheid!

Je komt tot stilstand als gezin. Alsof je tegen een fijn zacht warm rotsblok stuitert. Je komt met z’n allen tot stilstand en je kijkt verdwaasd en verwonderd om je heen. Wat? Al weer een week voorbij? Al weer een nieuwe maand begonnen?

Wie zit er met z’n vingers aan de fastforward knop? Waarom drukt er niemand op de stopknop of pauzeknop? Hebben we soms echt nodig: even pauze, even rust.

We waren vanmiddag even lekker buiten in de natuur. Fijne pauzeknop is dat. De bomen lopen uit waar je bij staat. De vogels fluiten de voering uit hun borstkas. Bloemen bloeien alsof hun leven er vanaf hangt (wat natuurlijk ook zo is). Helaas lopen veel mensen met oogkleppen op langs al dat moois.

Er staan er maar weinig stil bij een kastanjeboom waar de knoppen openknallen. Er ruiken maar weinig mensen even aan een bloeiende ribes. Er lopen hordes mensen langs uitbundig bloeiende struiken (zie foto’s) zonder struik of bloesem ook maar één blik waardig te keuren. Druk in hun hoofd, met hun hond, met hun kind, met zichzelf. Ik ken het. Ik loop zelf ook wel eens zo buiten.

Je zou af en toe haast een stoplicht willen plaatsen in de natuur voor mensen die daar zonder te zien rondlopen. Stop even hier. Kijk eens om je heen. Zie het. Ruik het. Voel het. Geniet het. Straks is het weer druk, nu kun je relaxen. Verbaas je over wat je normaal niet ziet omdat je er aan voorbij loopt.

Zou leuk zijn toch. Mensen die vol verwondering stoppen voor rood. Stilstaan, kijken en dan opeens 3000% meer zien. Ogen die open gaan. Mondhoeken die omhoog gaan. Keertje proberen?

Stoplicht in de natuur

** Henk Boshove | 10 april 2016 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online **

Het kriebelt. Overal!

‘S ochtends vroeg heb je geen wekker meer nodig. Voordat jij tot leven bent gekomen na een diepe slaap is de rest al wakker. Wat maken ze een herrie. Wat is het een lawaai. Wat is het fijn om er naar te luisteren!

De lente is met grote sprongen Nederland aan het veroveren. Heerlijk! De vogels weten niet hoe vroeg ze moeten beginnen met fluiten, flirten, partners zoeken, nesten bouwen. De bomen staan op uitlopen. De spechten hameren de hele dag door insecten uit de bomen. Het lijkt wel house muziek, zoveel beats per minute produceren ze! Koppijn? Aspirientje? Ben je gek. Ze tikken gewoon lekker door. Ze hebben de lente in hun kop. Dat moet eruit!

De kids hebben er ook ‘last’ van. De trampoline wordt spontaan opgezocht. De skeelers komen uit de kast en zelfs de waveboards krijgen zowaar óók weer aandacht. Dat is toch zeker 2 à 3 jaar geleden dat ik die gezien heb. Ook de kids hebben het voorjaar in hun hoofd. Je hoeft ze niet meer naar buiten te duwen. Ze gaan vanzelf. Mooi!

Wij hebben deze zondag ook lekker van ’t mooie weer genoten. Niet alleen buiten wandelen – dat kan altijd, ik was vanochtend al voor 8 uur op pad. Ook bezig zijn in de tuin (hard nodig) en buiten in de zon een boek lezen (hart nodig). In een tshirt. Heerlijk. Niks meer aan doen. Nou ja – wat eten en drinken erbij dan. Ook dat was snel geregeld: voor het eerst dit jaar geborreld met hapjes in onze tuin. Tot na 6 uur zelfs. Wat een weelde.

De hele dag buiten in ’t gezelschap van fluitende vogels en bomen die “uitlopen” [zie je onze appelboom lopen op de foto hieronder?] 😉 Dat smaakt naar meer.

Brandende wereldproblemen en ’t idiote referendum moesten even wachten. Dat doen we maandag & dinsdag (de wereldproblemen) en woensdag (het referendum) weer. Lossen we toch niet in één keer op.

Morgenvroeg eerst met de jongste naar school fietsen. Meteen om 8 uur lekker 45 minuten buiten. Daarna moet ik eigenlijk facturen maken/versturen en ook werken aan een mooi maatschappelijk project in Zwolle. Maar als ’t weer zulk mooi weer is? Dan skip ik het factureren. Vinden m’n opdrachtgevers vast niet erg.

Dan ga ik net als de vogels nog even wat langer lekker buiten genieten van de lente in m’n hoofd-hart-lichaam. Daar kan ik niets aan doen. Het kriebelt. Overal! <<<<
gt;< strong>** Henk Boshove | 3 april 2016 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online **