Vorst er flink over

Vanochtend wandelde ik een rondje in het buitengebied van Zwolle. Langs huisjes die één voor één de laatste jaren een nieuwe eigenaar hebben gekregen of fors zijn verbouwd. Op een paar na. Bij één van die oude huisjes zag ik iets moois van vroeger.

In het tuintje stond een flink aantal boerenkool stronken. Ik moest meteen aan vroeger denken. Toen ik als kind nog bij mijn ouders woonde en we ’s winters elke week boerenkool aten. Elke zondag vaste prik. Ik vond dat helemaal niet erg. We hebben later zelfs een tijd het hele jaar door elke week stampot boerenkool gegeten. Tsjonge… Lang geleden was dat!

Stamppot boerenkool was toen ik jong was zelfs mijn lievelingsgerecht. Ik moet daar echter wel eerlijk bij zeggen dat de keuze destijds niet enorm was. Bijna alles kwam vroeger bij ons uit eigen tuin. Stamppot boerenkool stond wekelijks op tafel. Uit eigen tuin: MITS.. MITS.. MITS.. de vorst er flink over was gegaan!

Dat had niks met “betere smaak” te maken. Mijn moeder kon gewoon niet tegen de rupsjes in de boerenkool. Daar gruwelde ze van. Zodra het flink gevroren had waren die dood. Daarvoor kwamen ze bij het wassen van de boerenkool met tientallen te voorschijn. Vond ze verschrikkelijk. Soms gilde ze het uit. Het hielp ook niet als mijn vader en ik de boerenkool gingen wassen. Er zou er immers zo maar 1 in de boerenkool kunnen achterblijven (die dan in de stampot kwam). Dat idee vond ze ook heel erg. Wij konden daar wel om lachen. Dat hielp ook niet.

Mooi zo’n oud tuintje tijdens de wandeling. Mooi zo’n golfje herinneringen. Tegenwoordig eten wij thuis geen stampot boerenkool meer. Aan boerenkool uit de supermarkt zit zo weinig smaak. Plus onze kids vinden boerenkool niet lekker. Maar wellicht moeten we het komend jaar in onze eigen moestuin verbouwen. Kijken hoe biologische boerenkool smaakt… Uiteraard nadat de vorst er flink over is geweest!

** Henk Boshove | 28 januari 2018 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Lekker met snotneus en glimlach

Als de winter komt, dan komt het water ook omhoog. Als het water omhoog komt, dan krijg je mooie vergezichten in de uiterwaarden. Aan de ene kant geniet ik enorm van hoog water, volle uiterwaarden en mooie weerspiegelingen. Aan de andere kant begin ik dan toch ook meteen te verlangen naar meer…

In de jaren dat we hier in Zwolle naast de uiterwaarden wonen, hebben we best vaak geluk gehad. Hoog water samen met strenge vorst. Dat zorgt hier voor mooie taferelen! Dan worden de uiterwaarden één grote ijsvlakte. Dan komen de schaatsliefhebbers uit Zwolle en Hattem hier naar toe om de schaatsen onder te binden. Oude mensen, jonge kinderen, gezinnen. Soms complete families en grote schoolklassen. Prachtig!

Onze jongste kan niet wachten tot het weer zover is. Mijn vrouw is dan ook als één van de eersten op het ijs te vinden. Dochter heeft haar schaatsen laatst al laten slijpen. We zijn geen fanatieke schaatsers hier in huis.. maar een paar daagjes ijs in onze achtertuin vinden we allemaal mooi en bijzonder. Niet alleen het schaatsen, vooral ook de gemoedelijke sfeer en het vele plezier. Ik sta zelf nooit op de schaatsen, maar toch sta ik dan elke dag op het ijs. Iemand moet de ijsbaan schoon en mooi houden toch? Dat doe ik dan graag!

Voorlopig is het echter nog niet zover. Voorlopig nog even mezelf blij maken met dit soort mooie reflecties in de volgelopen uiterwaarden van de IJssel. Ook heel mooi. Word ik ook erg blij van. De kids niet. Moeten ze lekker zelf weten. Hun tijd komt nog wel.

De winter is nog maar net begonnen. We kijken uit naar het dalen van de temperatuur. Geen onstuimige herfstbuien meer, maar strakblauwe lucht en dampwolkjes uit onze monden. Vriezen dat het kraakt graag! Dan kan iedereen lekker met snotneus en glimlach het ijs op!

** Henk Boshove | 17 december 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Lekker Lokaal Lopend Inkopen

Ik mag graag in één keer drie doelen raken. Ik weet het: het is een (kleine, prettige) afwijking. Zakelijk is deze afwijking trouwens zeer doeltreffend. Privé is het vooral grappig. Ik vraag mezelf regelmatig af: kan ik dingen met een klein beetje nadenken net iets anders, slimmer, leuker of (…vul in ..) doen. Zodat er meerdere benefits zijn. Zaterdag had ik een mooie “win”.

Wij vierden pas deze zondag “pakjesavond” – want dat was de eerste dag dat iedereen thuis was. Ik ga dan meestal last minute inkopen doen (als de druk het hoogst is heb je sneller resultaat). Zo ook zaterdag. De voetbal was afgelast, dus ik had alle tijd. Dus dacht ik: waarom niet de sinterklaas inkopen combineren met m’n dagelijkse wandeling?! Anders zou ik EN inkopen doen EN daarvoor/daarna nog wandelen Prima idee die combi… dus lekker lopend op pad. Rugzak op en gaan!

Hele middag gewandeld, vanaf huis dwars door Zwolle en terug. Inkopen gedaan. Bijna 12 kilometer gewandeld. Zolang heb ik nog nooit in mijn eigen stad gelopen. Heb onderweg heel wat grappige/bijzondere/rare mensen & gedrag gezien (normaal ben ik op zaterdag nóóit in de stad). Alle cadeaus voor de kids gewoon gekocht bij winkels in Zwolle. Niks online. Gewoon lokaal. Bij grote & kleine winkels in Zwolle. Niks laten bezorgen. Zelf ophalen. Mooie, relaxte middag. 3,5 uur buiten in m’n eentje (wat een rust zonder de kids). Alleen jammer van die natte sneeuw in mijn gezicht het laatste uur. Maar ach, ik was goed ingepakt.

Wat extra lekker is.. Na het inkopen doen op deze relaxte manier gloei je nog lekker lang na. Genoeg stappen gezet om daarna lekker bij de kachel te zitten, te koken en samen met hele family aan een grote tafel te eten (met een glas stevige rode wijn erbij). Nagenieten van lekker lokaal lopend inkopen!

** Henk Boshove | 10 december 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Opzouten met dat moeten

Vroegâh! Tsja.. vroegâh. In de tijd dat ik nog zo’n 80 tot 100 uur per week werkte. Toen keek ik er reikhalzend naar uit. Toen “werkte” ik er letterlijk naar toe. Toen had ik het voor m’n gevoel ook keihard nodig. Toen kikkerde ik daar enorm van op. Dat was niet gezond. Kijk er nu vol verwondering op terug.

Voorjaar en herfstvakantie. Ik snakte naar die break. Het liefst naar het buitenland. Even helemaal er tussenuit. Lekker een weekje full time op stap met vrouw & kids. Natuurlijk ging zo’n vakantie ook gepaard met de nodige stress. Voor die tijd moest je eerst al je werk afronden (soms tot diep in de laatste nacht). Daarnaast de vakantie organiseren plus last minute (soms letterlijk) een tas met kleren inpakken. Te zot voor woorden.

Dat was natuurlijk hartstikke ongezond. Werken van vakantie tot vakantie. “Op vakantie moeten”. Nu lach ik erom. Tegenwoordig is op vakantie een keuze. Als we het doen, dan omdat we er echt zin in hebben. Bewust kiezen met een fris hoofd, in plaats van moeten gaan om een fris hoofd te krijgen. Of we blijven relaxt thuis of we gaan relaxt op vakantie. Het voelt nu totaal anders.

Dit voorjaar op pad in Zuid Frankrijk. Deze herfstvakantie lekker thuis. Geen haast. Geen stress. Niet weg. Domweg genieten van ons eigen hier en nu. Onze eigen achtertuin en achterland. Genieten van de mooie herfstkleuren in Zwolle. Met de middelste naar de film. Verder met inrichten studentenkamer van onze oudste in Leiden. Onze jongste regelt een logeerafspraak met nieuwe vrienden. De rest zien we wel. Ik ga tussendoor nog even naar een concert. Plus nog een paar dagen lekker werken en ‘s avonds wat lekkers koken. Fris hoofd. Fijne herfstvakantie. Doen waar we bewust voor kiezen. Opzouten met dat moeten

** Henk Boshove | 22 oktober 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Één keer per week. Fijn.

Vanochtend: Vroeg opstaan. Eerst koffie drinken en op kousenvoeten door het huis. Vervolgens zachtjes de deur achter ons dicht trekken. Heel zachtjes.. zodat we thuis niemand wakker maken. Het is nog stil in huis en stil in Zwolle.

Één van onze kids zit momenteel in Frankrijk met school. De andere twee slapen nog lekker. Die redden zich wel. Wij ook. Wij trekken onze stevige wandelschoenen aan en gaan naar buiten. Veel te mooi weer om binnen te zitten. Want na dagenlang regen (moesson!) is het droog én schijnt de zon. Het strijklicht valt tussen de bomen door naar beneden. Meer redenen om je blij te voelen zijn niet nodig.

Vanuit ons huis lopen we zo het eeuwenoude park het Engelse Werk in. Aan de rand van de stad Zwolle en aan de rand van de IJssel. Prachtige natuur. Oase van stilte op de vroege zondagochtend. Één van de mooiste (openlucht) monumenten van Zwolle. Het is hier elke dag open Monumentendag!

We lopen door park en bos. Langs vijvers met meerkoeten en eenden. Daarna richting de IJssel. Langs de nieuwe hoogwater geul struinen we door de natte uiterwaarden waar overal zwaluwen vliegen. We staren over de rivier en zien boten varen. We luisteren naar vogels en verbazen ons over de strakblauwe lucht. In de verte horen we de kerkklokken van Hattem luidden. Hand in hand op pad.

Op de heenweg is er buiten nog bijna niemand actief. Stil. Als we teruglopen is de natuur inmiddels volgelopen: met wandelaars, fietsers, wielrenners, hardlopers, mountainbikers, hondenuitlaters etc. Niet meer stil. Maar dat maakt niet uit. Zij de natuur in. Wij weer terug naar huis. In onze tuin is volop zon en stilte.

Als we weer thuis zijn ruikt het huis naar versgebakken broodjes. We krijgen een kus & knuffel van onze jongste. Het espressoapparaat zorgt zonder te klagen voor een nieuw rondje koffie. Zondag. Één keer per week. Fijn.

** Henk Boshove | 10 september 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Nooit een medaille

Mijn vrouw en ik zijn er vrijdag mee geconfronteerd. Na een loopbaan van 10 jaar zijn we zomaar opeens afgedankt. 10 jaar trouwe dienst eindigde zo voor ons tweeën vrij abrupt. Geen complimentjes. Geen afscheidsspeech. Geen cadeaus. Geen bloemen. Geen bedankjes. Niks. Helemaal niks. Afgeserveerd. Over en uit. Toch voelt dat best lekker. 

De afgelopen 10 jaar mochten we jaar in jaar uit een week lang rondjes lopen om Zwolle. Alle hoeken hebben we gezien. Soms liepen we 5km en dan weer 10km. Elk jaar liepen er meer mensen mee. Dit jaar 9.000 (!!) kinderen en daarbij heel véél ouders en juffen/meesters. Dat moest natuurlijk een keer misgaan. Dat gebeurde dus vrijdag. We liepen onze laatste Avondvierdaagse. Vanaf komend jaar zijn we er niet meer bij. Einde loopbaan!

10 jaar lang soms lopen. Soms rennen, vaak slenteren. Soms gruwelijk lang wachten. Soms blaren. Soms jengelende kids. Soms enkele vervelende ouders. Soms kids die net zo irritant waren als hun vervelende ouders Soms regen (maar vaak zon). Soms irritante organisatoren. Jarenlang een te lang durend defilé. Het schoot vroeger niet op (nu beter). Plus al die kids volgehangen met snoep is ook niet mijn ding. En oh ja.. een week lang ’s middags haasten met eten en een week lang kids met korte lontjes thuis (veel te weinig slaap) was ook niet altijd leuk. Maarrrrrr……!

Maar meestal was het vooral gewoon heel errug leuk om te doen. Tenminste.. zodra je loslaat en ervan gaat genieten. Lekker bijkletsen met je eigen kids, met andere ouders (dat vooral!) & met leerkrachten. Je kids lekker buiten zien banjeren en genieten. Zelf lekker buiten lopen in de natuur ’s avonds. Kids die er enorm veel plezier aan beleven om nog langer samen te zijn met hun klasgenootjes. Mooi ook om naar ze te kijken als ze ’t niet in de gaten hebben…

Mooie traditie. Qua omvang misschien een beetje uit doorgeschoten hier in Zwolle (de grootste avondvierdaagse van Nederland), maar verder prima. De jongste gaat volgend jaar naar de brugklas. Geen avondvierdaagse meer. Daar zijn weer andere tradities. We nemen afscheid zonder pijn in ons hart. 10 jaar lang met de kids rondjes is meer dan genoeg. Klaar is klaar. Op één dingetje na dan.. waarom kregen wij als ouders nooit een medaille?

** Henk Boshove | 18 juni 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Kind van de Stad

Donderdag was ik er weer even. Voor een fijn concert: Buffalo Tom in Paradiso. Ik was destijds (in 1992) fan. Kan nog steeds veel meezingen (zo bleek). Ze speelden hun complete album van 25 jaar geleden (Let Me Come Over) en nog een extra set met andere nummers. Mooi concert in het prachtige Paradiso (super mooie concert zaal). Het was een hele, hele fijne avond in Amsterdam! 

Hoe fijn ik Amsterdam ook vind… ik heb nooit de neiging om lang te blijven. Ik moest terugdenken aan 25 jaar geleden. Toen het album van Buffalo Tom in 1992 uitkwam studeerde ik in Amsterdam. Bezig mijn post-doctorale studie aan de VU af te ronden. Tussen 1990 en 1994 was ik erg veel in Amsterdam. Maar ik had nooit de neiging er te gaan wonen.

 Waarom niet? Geen idee. Te veel steen? Te weinig natuur? Te veel schreeuwerige mensen? Te groot? Te weinig stilte? Te weinig mensen daar die ik ken? Te veel een openluchtmuseum? Of iets totaal anders… Ik weet niet waarom. Er zit iets in die stad waardoor ik mij er niet echt thuis voel. Voel mij nooit kind van Amsterdam. Heb altijd een “slechts op bezoek” gevoel. 

Zoals ik vroeger ging studeren in Zwolle en Ansterdam. Zo gaat onze dochter ook het land verkennen. Zij ziet Amsterdam niet als haar studiestad. Zij kiest voor Leiden. Dat lijkt mij ook een mooie stad. Ken ik eigenlijk nog te weinig. Maar als zij er gaat studeren (eerst nog even slagen, woensdag krijgt zij de examen uitslag) dan ga ik Leiden ontdekken. Benieuwd of Leiden haar stad wordt. Of een opstapje naar een andere (wereld)stad. Wie zal het zeggen…

Voor mij was Amsterdam nooit “mijn stad”. Waarom heb je dat gevoel wel bij de ene en niet bij de andere stad? Geen idee. Helaas Amsterdam: ik kom graag in jou. Ik vind je hartstikke leuk. Maar ik blijf niet. Ik ga steeds weer terug naar mijn eigen huis, mijn eigen stad: Zwolle. Dat is de stad waar ik thus ben. Daar woon ik al bijna 30 jaar. Ik ben er niet geboren. Maar de stad en ik hebben elkaar gevonden en zijn met elkaar verbonden. In Zwolle ik voel mij kind van de stad

** Henk Boshove | 11 juni 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Opvoeden. Elke dag tot aan het gaatje (en verder)!

Wij hebben drie kids. Daar heb je regelmatig de handen vol aan. Sterker nog.. met drie kids kom je wel eens een hand te kort. En als je met je handen in je haar zit begin je al helemaal niks. Dat moet je dus ook niet doen. Relaxt blijven helpt enorm. Het is immers maar tijdelijk. Jaartje of 18-25 en het is gepiept! 

Dat is bij vogels wel anders. Die doen dat sneller (paar weken of maanden). Maar das dan meteen ook veel intensiever. Sommige vogels hebben bovendien elk jaar meerdere nesten. Dat is pas aanpoten! 

Ik zat deze week af en toe te kijken bij de ontzettend druk bezige vogels achter ons huis in Het Engelse Werk Zwolle. De ganzen en reigers zijn al voorzien. De zwanen, meerkoeten (nest hier boven op foto) en eenden zijn nog bezig. Alles gaat in tweetallen en in grote harmonie. Alhoewel ik deze week wel één héél bijzonder stelletje zag. Een hele vreemde eend in de bijt! Een verdwaalde ninja turtle? Best een grote ook. Benieuwd wat dit stelletje voor jonkies krijgt. Eend met helm op? Schildpad  met veren en snavel? 😎

Het mooiste was echter deze week het drukke zorgen voor de kids van ijsvogels en grote bonte spechten. Beide paartjes kennen niet veel rust. Ze slepen af en aan met eten voor hun kids. Wat een werk! Snavels vol worden thuisgebracht. Respect voor deze ouders. Die hebben geen tijd voor sauna, tv, social media, kroeg of Netflix. Bijna 24/7 zijn ze druk met hun kids. Prachtig om te zien.

Van de ijsvogels heb ik helaas alleen een niet zo scherpe foto. Maar het paartje staat er wél samen op. Ze zaten gelukkig (voor mij) tussen het vissen door even samen op een tak. Wat een prachtig gezicht! Ik werd er helemaal blij van om dat nu eens in het echt te zien. Kunstenaars zijn het, zo snel als ze in het water duiken en er weer uit vliegen! Genot om naar te kijken.

Van de grote bonte spechten heb ik iets scherpere foto’s kunnen maken. Mooi om de zwart/wit/rode spechten druk te zien vliegen met snavels vol diertjes voor hun jonkies. Je moet trouwens wel akelig stil zijn om het te bekijken en foto’s te maken. De vogels zijn zeer op hun hoede, om zo hun jongen te beschermen. Zo hoort dat. 

Zelf kids opvoeden is al best uitdagend af en toe. Als je echter naar die vogels kijkt dan hebben wij het toch nog wel relaxt tussen de bedrijven door. Fijn om daar aan te denken als ouders (als je weer eens een hand of meer te kort komt). Vogels hebben niet eens handen. Ze kunnen echter heel goed opvoeden.. elke dag tot aan het gaatje (en verder)

** Henk Boshove | 21 mei 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Van A tot Z MOOI

Soms heb je veel woorden nodig om iets te zeggen. Dan brei je lange zinnen aan elkaar. Kom je moeilijk tot de kern. Veel woorden, weinig zeggen. Vandaag is NIET zo’n dag. 

Vandaag scheen de zon uitbundig. De natuur trok feestelijk een sprintje. Vogels vlinders bloemen bomen insecten deden vrolijk mee. Heerlijk om buiten te zijn. Maar buiten en binnen gebeurde nog meer fijns.

Mijn schoonvader van 84 kwam en zat lekker bij ons in de tuin. Hij komt niet zo vaak meer buiten. Mooi om te zien hoe hij ervan genoot. Hij kwam ook om even afscheid te nemen van onze oudste. Zij gaat een dikke week naar Amerika voor een voetbaltoernooi (Dallas International Girls Cup). Mooi avontuur. 

De eerste keer in het jaar dat we asperges eten is mijn schoonvader jaar er meestal bij. Hij houdt van asperges. Wij ook. Dus had ik er flink wat gekocht om samen op te eten. ’s Middags klaargemaakt. ’s Avonds gegeten. Je bent er even mee bezig, maar dan heb je ook wat. Ik vind dat elk jaar een prachtig mooi moment. Net alsof asperges dan nòg lekkerder smaken dan anders. Dat bleek ook uit de lege pannen en schalen die op tafel achterbleven. De eerste keer asperges. Iets om even bij stil te staan. 

Na het eten liep ik nog even bij ons huis de dijk van de IJssel op. Kijken naar en afscheid nemen van de zon die er vandaag zo fijn bij was. De zon vond het echter wel mooi geweest. Die zakte mooi rood en tevreden weg achter de ijsselbrug in Zwolle.. en verdween achter de horizon.

Teruglopend nog even mijmeren en nakauwen op de dag & op de heerlijke asperges. Geen TV aan gehad. Geen spotify geluisterd. Geen laptop aan. Vrijwel niet op Social Media, Mail, Whatsapp etc. Alles lekker dichtgelaten. Ogen & oren open voor alles om me heen. Dat is goed bevallen. Ook iets om (wat vaker) bij stil te staan.

Van top tot teen een mooie dag. Morgen staan we om 04.30u op vanwege het vertrek van onze dochter naar Schiphol. Een kort nachtje dus als gezin. Maar dat geeft niet. Onze wangen gloeien nog na en we zitten vol zonne-energie. Kunnen we uitbundig uitzwaaien als zij weggaat.

Een dag met een ❤️ en een big 😃. Klein geluk. Koesteren. Een dag van Asperge tot Zonsondergang. Van A tot Z MOOI

** Henk Boshove | 9 april 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

School met benefits

We hadden zaterdagavond een feestje. Georganiseerd door en voor de ouders van de basisschool van onze jongste: Geert GroteSchool in Zwolle. Dat soort feestjes vinden om de zoveel jaar plaats. Zonder vast systeem of planning. Gewoon spontaan. Dit feestje stond een beetje in het teken van het 50 jarig bestaan van de school. Als je zoekt is er altijd wel een excuus of reden voor een feestje toch? Yup!

Onze oudste startte in 2003 op die school. Onze jongste zit nu (2017) in groep 8. Dat zijn dus best wel wat jaartjes en ook best wel de nodige feestjes. De ouderfeestjes hebben altijd drie dingen: een thema (zodat er hilarische verkleedpartijen plaatsvinden), muziek (live) en drank (altijd handig). Simpel & effectief concept. De opkomst is dan ook altijd prima. Dit keer was het een Sixties party. Dus een zaal vol Peace ☮️ & Love✌️Brothers🕺& Sisters 💃🏻! 

De kinderen zaten gisteravond – toen we op pad gingen naar ’t feest – hard te lachen (jongste), te hoofdschudden (middelste) en commentaar te geven (oudste). Gingen we echt zo de deur uit??? Conclusie was eensluidend: we zagen er niet uit als ouders. Dat was dan ook precies de bedoeling! In de feestzaal waren we wat dat betreft in goed (verkleed) gezelschap! 

Kortom.. het was weer een prima feestje. Toch fijn, zo’n school met benefits

** Henk Boshove | 26 maart 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online **