Omdenken: Van Doolhof naar Vindplaats!

Zoeken naar het antwoord. Sommige mensen kunnen daar helemaal in opgaan. Raken verstrikt in een doolhof. Raken de weg kwijt of, erger nog, zichzelf.

Steken alle energie in het zoeken naar HET antwoord op DE vraag. Maar met zo veel focus op één vraag mis je zo veel antwoorden op andere vragen. Vragen waarvan je soms niet eens wist dat je ze had.

Ik ben al lang geleden gestopt met dat soort zoektochten. Ik verzamel liever antwoorden zonder er op te jagen. Antwoorden die met een frisse blik en een goed humeur overal te vinden zijn. De bij deze antwoorden behorende vragen komen dan vanzelf. En vaak zijn het vragen die van belang zijn.

Bij een boek kijk ik niet meteen achterin hoe het afloopt. Bij een concert moeten ze niet starten met de toegift. Ik ervaar liever hoe mooi het doolhof is, in plaats van hijgerig, hardlopend te zoeken naar de uitgang. Een doolhof is gemaakt voor fun, niet voor frustratie.

Veel mooier om van een doolhof een vindplaats te maken.
Het vraagteken inruilen voor een groot uitroepteken.
Wat denk je. Gaat dat lukken?
Let’s give it a try!

Op vrijdag naar de kerk. Met een milky way. Moet kunnen!

Het is vrijdag. Deze week was de sterrenhemel mooi. Vooral de eerste dagen. Venus, jupiter, de maan, heldere sterrenhemel. Prachtig.

Mijn hoofd heeft dat feilloos opgepakt. Plakte er een liedje aan vast dat de nodige dagen in mijn hoofd bleef zitten.

Welk liedje? “Under the milky way” van The Church. Naar de kerk op vrijdag in plaats van zondag. Met een milky way. Moet kunnen.

De songtekst die blijft hangen bij mij is “Wish I knew what you were looking for. Might have known what you would find“.

Over die tekst zitten nadenken. Zou je dat moeten willen weten. En als je dat zou weten, zou je dan voor een moeten willen invullen wat dat betekent. Hmmm.

Hier de song. Niet de originele uptempo uitvoering. Maar een langzamere versie. Vooral gekozen vanwege de prachtige beelden erbij!

Onderstaand de hele songtekst:

Sometimes when this place gets kinda empty
The sound of the breath fades with the light
I think about the loveless fascination
Under the milky way tonight

Lower the curtain down on Memphis
Lower the curtain down on me
I got no time for private consultation
Under the milky way tonight

Wish I knew what you were looking for
Might have known what you would find

And it’s something quite peculiar
Something shimmering and white
It leads you here, despite your destination
Under the milky way tonight

Wish I knew what you were looking for
Might have known what you would find
Wish I knew what you were looking for
Might have known what you would find

And it’s something quite peculiar
Something shimmering and white
Leads you here, despite your destination
Under the milky way tonight

Wish I knew what you were looking for
Might have known what you would find
Wish I knew what you were looking for
Might have known what you would find

Under the milky way tonight
Under the milky way tonight
Under the milky way tonight

Een affair(e) van een halve dag. 526 redenen om offline te zijn

Na twee drukke dagen gisteren de voet van het gaspedaal. Proberen te ontspannen. Dat ging niet super.

Gelukkig bij de boekhandel het boek “the affair” van Lee Child gekocht. De eerste 200 pagina’s van dit boek heb ik in de winkel gelezen. Ik zat meteen in het verhaal. Vastgekluisterd aan het boek.

De overige 326 pagina’s tussen de andere dingen door ’s middags en ’s avonds thuis gelezen. Tot het boek uit was. Zo doe je dat met de boeken van Lee Child over Jack Reacher.

526 pagina’s fun. 526 redenen om bijna de hele dag niet online te zijn. Lekker zo’n affair(e) waardoor je een halve dag van de wereld bent!

Nu wachten op het volgende Jack Reacher boek.

Back to the future! Back to work!

Vorige week afspraken gemaakt om voorzichtig weer een beetje te beginnen met werk. Beginnen met een paar uurtjes per week. “Back to work”. De komende tijd kijken hoe dat voelt. Gisteren had ik daarvoor overleg op één van onze kantoren (niet mijn eigen kantoor). Een kantoor waar ik toch al zeker 10 maanden niet was geweest. Best raar om daar weer naar toe te rijden. Heel vertrouwd, maar toch anders dan anders.

[ephemeral-t-shirts]

Voor de deur is daar altijd weinig plek. Een parkeerplaats had ik niet gereserveerd. Sommige dingen verdwijnen uit je systeem. Ik noem mijn naam bij de intercom en zonder ook maar een mini seconde vertraging zegt de receptioniste “Kom binnen Henk, zoek plaatsje uit”.

WOW! Wat gaf dat een goed gevoel. Dat ene zinnetje  “made my day“! Ik stapte met een grote glimlach uit de auto en over de drempel naar binnen. Over de drempel op weg naar een nieuwe start.  Deze nam ik lachend. Er zullen best nog wel andere drempels komen. We gaan het beleven. Gewoon doen en zien wat er op me af komt. Back to the future! Back to work!

Van zonsondergang naar condoleance

Even de drukke dag van je afspoelen. Na het avondeten een rondje wandelen. Even de wind door je hoofd laten waaien en alle overtollige gedachten eruit laten blazen. Op naar de uiterwaarden. Op de dijk zag ik de zon mooi boven de IJssel staan. Dus naast het wandelen ook een paar foto’s maken. Het ging richting zonsondergang. Altijd mooi. Tot zover was er nog niets aan de hand.

Enkele foto’s zonder zoom en enkele met zoom. Paar met eendjes erop. Lekker even uitwaaien. Fris hoofd halen. Er was verder helemaal niemand. Onbegrijpelijk, maar ik vond het niet erg. Lekker rustig.

Nog wat foto’s maken. Inzoomen op het riet langs de oever. Mooie plaatjes en lekker gewandeld. Goeie combinatie.

Thuis aangekomen nog even de foto’s bekijken. En toen.. toen ging ik toch anders naar de foto’s kijken dan bij het maken ervan. Ik kreeg opeens een beetje een vieze smaak in de mond.

Door de close ups, de ondergaande zon, het geknakte riet, de eendjes en zelfs een vlucht ganzen (ja zelfs die, kijk even op onderstaande foto…)

Kreeg ik steeds meer het idee dat ik naar softe afbeeldingen op condoleance kaarten zat te kijken! En WEG was het lekkere gevoel van een fris hoofd. Bah! Ik ging zelfs op de laatste foto’s opeens mensen ‘zien’ die omhoog klommen. Op weg naar de hemel? Wie zal het zeggen.

Toch wel raar. Je maakt foto’s, je waait even lekker uit en je en bent vrolijk door wat je ziet. Je komt thuis en je krijgt een andere smaak in je mond. Ik heb vaak associaties met beelden. Maar dit was geen fijne associatie. Verkeerd beeld. Van zonsondergang naar condoleance.

Kssssstttt! Weg met die geheugenkronkel!
Weg met die brainwash door de condeleance kaarten industrie!
Niks verkeerde associaties!
Niks condoleance!
Ik wil mijn zonsondergang en mijn lege hoofd terug!

Red hot! Maar de onderkant spoort niet. Ziet er wel superstrak uit!

Naast doen wat je moet doen, gaat het daarnaast tegenwoordig meestal OOK om het uiterlijk. Om de mooie kant. De buitenkant. De styling. De kleur. Je moet wel opvallen natuurlijk!

Dat is hier ook het geval. Lekker lang en knalrood. Een echte eyecatcher. Red hot!

Maar hoe vaak bekijk je iets ook eens van de andere kant. Niet zo vaak meestal. En is iets dan nog steeds oké? Ik probeer dat vaak te doen met allerlei zaken. Frisse blik zoeken. Nieuw perspectief. Oude (voor)oordelen uit je hoofd. Nieuwe inzichten erin.

Gisteren tijdens het wandelen ben ik in plaats van naast of op de brug daarom eens onder de brug gaan staan. Onder de spoorbrug van de Hanzelijn over de IJssel bij Zwolle. Gewoon uit nieuwsgierigheid.

De bovenkant is mooi. Maar ook de onderkant mag er zijn. Mooi kleuren- en lijnenspel. Kan ik van genieten. Zouden ze dat bewust zo ontworpen hebben. Dat licht door de opening tussen fietspad en spoorlijn? Of gewoon een extraatje? Verwonderen over zoiets. Heerlijk.

Heb daar gestaan, foto’s gemaakt en wat nagedacht. Ook maar eens wat zaken in mijn hoofd van de andere kant bekeken. Omdenken.

Uiteraard daar ook even naar “Under the bridge” van de Red Hot Chili Pepers (RHCP) geluisterd en lekker hard meegezongen.

De onderkant spoort natuurlijk niet. Dat doet de “red hot” bovenkant. Maar ook van onderen is het superstrak. Mooi!

Met een fris hoofd weer terug naar huis gelopen. Met RHCP op de oren. Ook superstrak.

Eén beeld. Twee werelden. Mooi plaatje samen.

Gisteren fietste ik door de stad. Prachtig lenteweer. Blauwe lucht. De Zwolse Peperbus aan de ene kant. Een mooi bloeiende prunusboom aan de andere kant. Even afgestapt en een foto gemaakt van de bloemen met op de achtergrond de Peperbus. Twee beelden op één foto. Een mooie en simpele samenvatting van mijn leven tot nu toe.

Zo’n prachtig bloeiende boom hadden wij namelijk achter ons huis staan vroeger. Ik weet niet beter dan dat die boom er stond. Ik ben er geboren en opgegroeid. De boom stond naast de witte achtermuur van ons huis. Staat nog scherp op mijn netvlies.

Als de grote boom in het voorjaar helemaal in bloei stond dan was dat een fantastisch gezicht. Eén van de lievelingsbloemen van mijn moeder. Althans… tot de bloemblaadjes eraf vielen. Alles was dan roze. Als het ging regenen dan raakte je de blaadjes niet meer kwijt. Lagen ze overal. Buiten en binnen.

De tweede helft van mijn leven woon ik in zwolle. In de afgelopen jaren op diverse plekken in Zwolle gewoond. In een cirkel om de binnenstad. Met de Peperbus altijd dichtbij. Voor Zwollenaren één van de mooiste symbolen voor de stad. Midden in het oude historische centrum.

Ik weet heel goed waar m’n roots liggen. Waar ik vandaan kom. Zal ik ook nooit vergeten. Zwolle is waar ik nu al heel lang woon. Zwollenaar. Dat ben ik geworden. Zo voelt het. En dat voelt goed. Goed en diep ben ik hier geworteld.

We wonen sinds kort aan de rand van Zwolle, maar toch vlakbij binnenstad en Peperbus. Mooie combinatie van stad en natuur. Mooie samenvatting van mijn leven tot nu toe. In onze tuin is nu ook wel plek voor een prunusboom. Niet bij de witte achtermuur, maar achterin de tuin. Beter te zien en geen last van vallende blaadjes. Een boom om nog heel lang van te genieten. In Zwolle.

Twee werelden bij elkaar gebracht. Mooi plaatje samen.

Uithuilen en opnieuw beginnen. Niet triomfantelijk maar bluesy

Liedje in mijn hoofd? Yup! Always! De laatste weken op vrijdag een kort blogje daarover. Laat ik er maar eens een gewoonte van maken.

Deze keer is het liedje “All cried out”. Maar niet het origineel van Alison Moyet. De versie die ik in mijn hoofd had en heb is die van Fink. Zal er misschien mee te maken hebben dat ik binnenkort (22 april) naar zijn concert in Hedon Zwolle ga. Of dat ik meer in de stemming ben voor dit soort muziek. Of door de lekkere gitaar in de uitvoering van Fink. Whatever.

De versie van Alison Moyet heeft een zekere mate van triomfantelijkheid. Mooi. Dat heeft deze versie van Fink absoluut niet. Deze versie is eerder down to earth. Bluesy. Ook mooi. Allebei de versies zijn hartstikke duidelijk. Het is klaar. Leuk dat je er weer bent hoor, maar je hebt veel te lang gewacht. “Someone else is sitting in your seat“. Ik ben uitgehuild. Klaar. We gaan niet weer opnieuw beginnen. Lekker om mee te neuriën dit liedje. Het blijft lekker in je hoofd zitten. Bij mij dan.

Dat gevoel hebben we allemaal wel eens meegemaakt. Of we nu te laat waren of dat we te lang op iemand hebben zitten wachten. Of het nu privé of zakelijk was. Maar het heeft geen zin om te blijven hangen aan iets wat er niet meer is. Wees daar duidelijk in voor jezelf. Maar ook naar anderen. Dat helpt om ook echt weer op pad te gaan en je verleden achter je te laten. Get a life. Sta op en ga verder.

Onderstaand niet de hele song. Maar Fink zelf die kort uitlegt hoe hij er bij kwam om het te gaan spelen en een klein stukje van de song. Even kijken en luisteren!

Hieronder de hele songtekst van “All cried out”

All Cried Out

You took your time to come back this time
The grass is growin’ under your feet
And your absence are changed with mine
Someone else is sitting in your seat

And I know that I said they’ll be no one else
I know that I said I’ll be true, yeah
But baby I’ve got a cupids arrow and he just shot an arrow
I’ve nothing left to offer you

Now all cried out
Whole lot of lovin’ for a hand full of nothing
All cried out
It’s hard to give you something when you’re pushing me, yeah

So don’t look surprised, there was no disguise
You knew where I stood from the start
So stop look around you, you’re right back where I found you
Take back your cold and empty heart

And all cried out
Whole lot of lovin’ for a hand full of nothing
All cried out
It’s hard to give you something when you’re pushing me, yeah
Hey baby, hey baby

You go your way I’ll go mine
I won’t stay around you, don’t you waste my time

All cried out, all cried out
It’s hard to give you something when you’re pushing me, yeah
It’s hard to give you something when you’re pushing me, yeah

Verkeer(d) gestart. Goed geëindigd. Het kan verkeren!

Vanochtend verkeerd gestart met onze middelste. Was vergeten zijn huiswerk te maken voor groep 6. Discussie. Gesprek. Zucht. Verkeerde start.

Op school werd het nog graadje erger. Hij was helemaal vergeten dat hij iets belangrijks had die dag. Samen met een vriend mocht hij zijn klas en school gaan vertegenwoordigen in een quiz. De grote Zwolse verkeersquiz. In schouwburg Odeon. Alles er op en eraan. Jochem van Gelder als presentator. Wethouder van verkeer erbij voor de prijsuitreiking. Zijn klas was tijdens de voorronde bij de beste acht scholen van Zwolle geëindigd. Op basis daarvan mochten ze nu meedoen aan de halve finale/finale van de verkeersquiz. helemaal vergeten thuis te vertellen. Ik hoorde het toevallig in de gang op school. Verkeerde timing.

Wat doe je dan. Overleg op schoolplein. Irritatie aan de kant. Verwonderen dat je zoiets kunt vergeten. Kleine glimlach om die boef. Knop om. Ander programma opzetten voor jezelf. Nadenken. Regelen. Weer naar huis op de fiets om schone kleren voor je zoon te halen. Hijgend puffend, alles gered. Hele andere dag dan gepland. Het kan verkeren.

Maar… op tijd in de prachtige schouwburg Odeon met de beide boys. Daar werden ze meegenomen backstage om voor tebereiden. De klas kwam later, die werden opgehaald met een bus. Net als alle andere scholen die meededen aan de verkeersquiz. Goed geregeld.

Het vergeten te vertellen had inmiddels al weer iets grappigs. Kon er al weer om lachen. Geen stress bij de beide boys. Hoezo wakker van liggen. Of veel aan denken. Wat is dat, voorbereiden? En een volle schouwburg? Cool! Gewoon doen! Mooie insteek.

De middag was verder top. Veel enthousiaste kids. Schouwburg vol. Jochem van Gelder als leuke presentator. Hij had zijn handen vol aan de stuiterballen. De boys waren er op gebrand om te winnen. De halve finale ging heel moeizaam. Op het nippertje door naar de finale. Toen was de middag al geslaagd. De gezichten waren te klein voor de big smiles die er op zaten. Daarna wonnen ze ook nog de finale en gingen ze helemaal uit hun dak. Heel mooi om ze te zien genieten van de quiz. Het enthousiasme te zien toen ze hadden gewonnen. Prachtig om deze middag zo mee te maken. Plaatjes om voor altijd op de harde schijf in je hoofd op te slaan. Goed bewaren.

[verslag met paar mooie foto’s van weblog Zwolle]
http://www.weblogzwolle.nl/content/view/28390/1/
[verslag en foto’s gemeente Zwolle]
http://www.zwolle.nl/artikel/Geert-Grooteschool-winnaar-finale-Grote-Zwolse-Verkeersquiz-2012.htm?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter

Na afloop veel hectiek. Grote beker en medailles van wethouder René de Heer. Fotografen. Interviews. Opnames. Gillende klasgenoten. Veel rumoer. Prachtig. En niet te vergeten: de verkeersregels zijn op een mooie manier extra onder de aandacht gebracht.

’s Avonds thuis was ik zelf erg moe. De geplande dag rust was een dag vol rumoer geworden. Morgen zeker weten veel extra rust en ontspanning pakken. Hard nodig. Mijn zoon niet. Hij zat er ook in bed nog vol van. Nog lang niet moe. Stuiter, stuiter. Hij zou het zo weer over willen doen. Volgend jaar. Weer in een volle schouwburg met groep 6. “Misschien moet ik dit jaar blijven zitten, kan ik volgend jaar weer meedoen!” Wel creatief, maar een verkeerde insteek wat ons betreft. Keep on dreaming!

Dag verkeerd begonnen. Goed geëindigd. Het kan verkeren!

Crisis? Verlies? Op beurzen overal ter wereld? Deze Beurs maakt winst!

Het zijn zware tijden voor beleggers en speculanten op beurzen overal op de wereld. De resultaten fluctueren enorm. Waarde verdampt harder dan de ijskap op de poolcirkel. Het zijn onzekere tijden. Maar niet overal. Er zijn uitzonderingen.

Er is echter een beurs met alleen maar winnaars. Er is een beurs die jaar in jaar uit een hele duidelijke stijgende lijn laat zien.  Een beurs waar geen enorme bonussen worden verdiend. Een beurs waar de massa zich niet bedrogen voelt. Een beurs zonder Occupy tentenkamp voor de deur. Een beurs waar winst wordt gemaakt!

De beursvloer in Zwolle, #bv038. Al 6 jaar lang is beursvloer Zwolle THE place to be. Allerlei maatschappelijke organisaties, vrijwilligersclubs en nieuwe initiatieven die ondersteuning zoeken kunnen er terecht. Bij wie? Bij ondernemers, onderwijs, politici en maatschappelijke organisaties die luisteren en meteen actief op vragen ingaan. Vraag en aanbod komen supersnel bij elkaar. Deal! Daarnaast zijn er felbegeerde VIP en SUPER aanbiedingen.

Met minimale organisatiekosten wordt elk jaar weer een top middag georganiseerd. Een betere investering kan de gemeente Zwolle zich niet wensen. De gemeente betaalt de relatief geringe organisatiekosten. Dit zorgt voor een prachtig vliegwiel.  Samen investeren en meteen het rendement voor Zwolle zien.

Direct een hoog (maatschappelijk) rendement wordt zo gerealiseerd. Op de dag van de beursvloer zelf worden omvangrijke deals gesloten. Dit jaar scoorde de beursvloer Zwolle een totale waarde van maar liefst €166.000. Dat bedrag is de berekende financiële tegenwaarde van de om niet toegezegde prestaties. Hoezo crisis in Nederland? Het is een recordbedrag. Bijna €40.000 meer aan deals ten opzichte van vorig jaar. Petje af.

Het effect van de beursvloer werkt bovendien een heel jaar door. Want los van de directe opbrengst van de beursvloer wordt ook veel contact en verbinding gerealiseerd. Worden vervolgafspraken gemaakt. Wordt support toegezegd die niet direct tot uitdrukking komt in afgesloten deals met een geldwaarde. Worden mensen letterlijk over de beursvloer meegenomen en direct aan elkaar gekoppeld. Deze contacten, afspraken, support en deze verbinding zijn minstens net zo belangrijk als de afgesloten deals.

Kortom… Beursvloer Zwolle is top. Een zeer goed renderende investering van gemeente Zwolle. Met grote inzet van de Vrijwilligerscentrale die het organiseert en alle deelnemers uit Zwolle (vragers, aanbieders) die er op de beursdag zelf en ver daarna tijd en energie insteken. Mensen in Zwolle die daar goed over nadenken. Dat belangrijk vinden en gewoon doen. Samen realiseren we zo een prachtige opbrengst voor de Zwolse samenleving. Een samenleving die heel actief is, mede door de geweldige impuls die het jaarlijks krijgt van de beursvloer. Het kan. Het kan in Zwolle.

Dus kom maar op, op naar #BV038 in 2013. Op naar Beursvloer nummer 7. Gewoon doen! In Zwolle worden gouden kansen zo verzilverd. #BV038 maakt winst.

Zwolle maakt winst!