Opzouten 2012! …2013 wordt VÉÉÉÉL leuker!

2012? …Opzouten!

• Ik heb een hekel aan terugkijken (ik weet het, als Accountant is dat BEST bijzonder)
• Ik heb een hekel aan lijstjes (vooral eindejaarslijstjes)
• Ik heb een hekel aan goede voornemens (of je doet iets of niet… niet voornemen)

2013? …Kom maar op!

• Ik hou van nieuwe dingen (2013 is dus méééér dan welkom)
• Ik hou van verrassingen (kom maar op!)
• Ik hou van weer 100% actief zijn (in 2012 zat een burn-out mij danig in de weg)

Ik geniet straks van de laatste dag van 2012 en na 24u van de eerste momenten van 2013.
Ik zet alvast een lach op mijn gezicht en maak alvast mijn hoofd leeg en fris.
Ik stap over de drempel en verwonderen mij over wat er op mijn pad komt in 2013.

2013 wordt het jaar van Happy New Henk! [u is gewaarschuwd]

Dus… opzouten 2012! 2013 komt er aan en dat wordt véééél leuker!

[Het woord ‘ik’ staat onevenredig vaak in deze blog. IK weet het. Bewust voor deze ietwat egocentrische manier van schrijven gekozen. De komende maanden zal dit woord in blogs weer worden weggemoffeld in bijzinnen, bewust worden weggelaten of hier en daar onopvallend in de tekst worden verstopt. Maar nu even niet]

Het water klotst weer over onze schoenen… Feest!

Water… Voor sommigen een ramp, voor anderen een zegen. Ik ben zelf een liefhebber. Als de rivieren flink buiten de oevers komen. Als de uiterwaarden volstromen. Als het water gewoon lekker eigenwijs de mooie aangeharkte Nederlandse weilanden in beslag neemt.

Water heeft op mij een bijzondere aantrekkingskracht. Niet zozeer om iets mee te doen, wel om naar te kijken.Het huis waar wij nu wonen hebben wij o.a. gekocht omdat het op zo’n mooie plek vlakbij de IJssel ligt. Zo’n grote rivier als de IJssel heeft steeds een andere uitstraling. Vooral bij hoog water, als de uiterwaarden vol lopen is het prachtig. Als het dan ook nog gaat vriezen is het helemaal feest…

Natuurlijk hebben we in Nederland de afgelopen eeuwen de nodige moeite met water gehad. Alertheid en het trainen van nieuwe “Hansje Brinker’s” (lees HIER ‘wie’ dat was) is dan ook noodzaak. Zoals jullie kunnen zien is mijn jongste zoon daar flink mee bezig!

De rivier heeft regelmatig ruimte nodig. En die pakt ‘ie ook. De uitnodiging op onderstaand bord “Ruimte voor de Rivier” werd meteen aanvaard. De komende jaren wordt op diverse plaatsen langs de IJssel gewerkt aan op tekentafels berekende extra ruimte voor de rivier. Of het goed berekend is weet niemand 100% zeker. De impact is groot. De investering ook. Veiligheid is altijd een lastig thema.

Grote diepe sleuven zullen onder meer worden gegraven langs de IJssel. Ben erg benieuwd hoe dat er uit gaat zien. Alle bomen en bosjes in de uiterwaarden ‘moeten’ ook weg volgens de deskundigen. Dat vind ik wel heel erg jammer. Maar de natuur een beetje kennende zullen er over een paar jaar wel weer bosjes terugkomen.

Het landschap gaat veranderen, ook in “mijn achtertuin’ aan de IJssel bij Zwolle. Dus nu nog maar even flink van genieten! De afgelopen week met hoog water elke dag een wandeling over de dijken, langs het water gemaakt.

Tijdens het wandelen natuurlijk ook flink wat foto’s gemaakt. In deze blog zijn een aantal foto’s van de afgelopen week opgenomen. Hoop dat jullie er net zo van genieten als ik.

Nu moeten jullie niet denken dat ik tegen veranderingen ben. Wel graag zorgvuldig. De nieuwe rode spoorbrug van de Hanzelijn is door kleur en architectuur een prachtige toevoeging aan het oude Nederlandse rivierenlandschap. Landschappen die door Voerman en andere schilders over de hele wereld beroemd zijn geworden. Ze hadden toen nog geen foto’s. Gelukkig hebben wij de schilderijen nog!

Het is nu hoog water. In heel Nederland. Wat let je. Ga er op uit. Haal een fris hoofd, laat jezelf eens lekker uitwaaien. Zie hoe mooi de natuur is. Zie wat de kracht is van het water… ondanks al onze pogingen het in te dammen en te reguleren. Ontdek hoe prachtig Nederland is bij hoog water. Geniet.

Hoog water. Mooie uiterwaarden. Nederland prachtig waterland. Het water klotst weer over onze schoenen… Feest!

Stekker IN de kerstboom. Stekker UIT social media, whatsapp en email

Elektriciteit heeft de wereld veel goeds gebracht. Je kunt er ontiegelijk veel mee doen. Maar het gaat ook wel eens fout. Rond de kersttijd zie je bijvoorbeeld dat mensen elektriciteit vooral inzetten voor de meest bijzondere, bonte, kitscherige, over-the-top verlichting. In huis en buitenshuis. Het doet soms zeer aan de ogen… vandaar dat onderstaande foto bewust een beetje onscherp is.

Gedurende de rest van het jaar zie je overal mensen gedurende de hele dag zoeken naar stopcontacten om laptops, tablets en smartphones op te laden. In het hele huis en op alle kantoren vindt je ze, die opladers (behalve als je er een met spoed nodig hebt). Grappig om te zien.

Blijkbaar kunnen we in de donkere dagen voor, na en tijdens kerst moeilijk zonder uitbundige verlichting. Verbondenheid vanuit traditie. De rest van het jaar kunnen we moeilijk zonder apparatuur die ons op een geheel andere manier verbondenheid geeft. Verbondenheid met al onze online contacten via social media, whatsapp, sms, mail, etc. Maar gaan die twee eigenlijk wel samen? Kunnen we met kerst die twee circuits aan elkaar koppelen, verbinden. Of moeten we die twee stromen gescheiden houden?

Er zijn mensen zoals Ben Tiggelaar die pleiten om met de Kerst te minderen of zelfs cold turkey twee (Kerst)dagen alle apparatuur (niet de kerstboom, de rest dus) uit te zetten. Tijd voor gezin, vrienden, fris hoofd halen. HIER is zijn column te lezen. Anderen hebben juist met Kerst behoefte aan online contacten om de verveling of eenzaamheid te verdrijven. Of hebben het nodig ter compensatie van het verkeerde gezelschap op de verkeerde plek. Als DE manier om te kunnen gaan met Kerst stress. Of om een leuke activiteit te ontdekken en te gaan doen (al dan niet met online kennissen).

Ik heb er persoonlijk een bloedhekel aan als anderen mij gaan adviseren of voorschrijven wat te doen. Ik zal dan ook de laatste zijn om jullie te zeggen wat je zou moeten doen. Wat ik zelf ga doen met Kerst? Op drukke dagen met visite of tijdens een spel met de kids zal ik weinig of niet online zijn. Ook bij het maken van het kerstdiner of aan tafel verdwijnt die smartphone ergens diep in de la. Maar als het rustig is ga ik even kijken hoe het met jullie is (even bijkletsen) en of de wereld nog draait. Dan dus wel online. Kan ook als ik een fris hoofd haal met een lange wandeling. Of lekker ’s ochtends vroeg of ’s avonds laat als de hele familie slaapt. Of zodra ik even tijd heb naast het lezen van “Lord of the Rings”…

Ik zie social media zelf niet als iets wat er is naast andere activiteiten. Ik zie geen offline en online leven naast elkaar. Het loopt bij mij vloeiend in elkaar over. Geen dwangneurose om online te komen. Ik ben al lang af van het dwangmatig checken wat de inbox zegt (er is altijd mail namelijk… en snel reageren zorgt vaak voor nog meer mail). Ook geen behoefte om het helemaal los te laten omdat het Kerst is. Ik heb geen ook cold turkey aanpak nodig om er vanaf te komen. Scheelt al weer. Zo’n column als die van Ben zegt mij dus eigenlijk helemaal niet zo veel. Ouderwets denken.

Er is voor mij geen online of offline. Heb geen onderscheid, trek geen line. Hebben we daar al een woord voor? Oneliners misschien? Dus “stekker in de kerstboom, stekker uit social media, whatsapp en email” gaat voor mij zeker niet op. Voor jullie wel?

[NB de prachtige boeken van Tolkien die je op de afbeelding ziet zijn afkomstig van de Tolkien Library… voor als je van mooie oude boeken houdt. Online kijken is gratis. Wil je ze kopen dan kosten ze (te) veel geld]

Als het water aan de lippen staat… is de redding dan nabij?

Nederland is Waterland. Water in overvloed. EN.. Als het water aan de lippen staat, moet je je kunnen redden. Het liefst zelf. Redding is niet altijd nabij.

Kids in Nederland MOETEN kunnen zwemmen. DUS staan ouders in de rij en staan ze op wachtlijsten. Want we mogen dan hier in Nederland dan wel een overvloed aan water hebben. Water voor zwemles en zwemjuffen en zwemmeesters zijn schaars!

Wij hebben drie kids. Sinds vanmiddag hebben ze alledrie hun diploma A, B en C!  Geen van onze drie kids heeft echter alle lessen in hetzelfde zwembad gevolgd. We hebben zo ongeveer alle zwemlesmogelijkheden in Zwolle gehad. Ook in Kampen/IJsselmuiden zijn we geweest. Andere ouders hebben in de afgelopen jaren hun zwemheil in andere dorpen buiten Zwolle moeten zoeken (zoals Wezep,  Dalfsen, Staphorst, etc). De schaarste was af en toe groot.

Toch bijzonder. Je weet wanneer kinderen geboren worden of in de stad komen wonen (GBA). Je weet ook hoeveel kinderen in welk jaar in een stad naar school gaan als ze 4 jaar zijn (Onderwijsadministratie). Je wilt graag dat kids zo veilig mogelijk zijn in en bij water. Blijkbaar is het dan TOCH nog moeilijk om het aanbod van zwemlessen af te stemmen op de vraag. Bijzonder…

Alle drie de kids achter elkaar op Zwemles. Alledrie voor diploma A, B en C. Met die negen diploma’s ben je wel even zoet! Veel uren, veel kilometers, veel wachten, veel zweten. Maar ook heel veel lol als je ziet hoeveel plezier kids hebben als ze in het water lekker hun gang kunnen gaan. Vanaf vandaag zijn we er klaar mee. Kortom,  vandaag is het feest in huize Boshove! Feest! We laten bijna een decennium aan zwemles achter ons.

We maken ons op voor een nieuwe periode. Kids die puberen en volwassen worden. Zijn daar ook wachtlijsten voor? Als ons daar het water aan de lippen staat… is er dan redding nabij? We zullen het zien. Eerst hier maar even van genieten! Dus fles bubbels open… PLOP!

Ontvlambaar – handle with care!

Afgelopen jaar zat ik een aantal maanden thuis met een burn-out. Nou ja… zitten. Ik nam mijn burn-out vooral mee naar buiten. Urenlang wandelen rondom Zwolle, op de fiets door de stad de kids naar school brengen en weer ophalen, koffie drinken en praten met IRL en online bekenden. Best zware maanden. Maar zo’n burn-out is ook heel leerzaam.

Inmiddels met vallen en opstaan veel progressie gemaakt. Voor de zomer de nodige interne projecten en coaching geven aan collega’s opgepakt. In de zomermaanden lange, intensieve (gedrags)trainingen gegeven aan collega’s – met hele positieve reacties/feedback. In september weer gestart met een deel van mijn eigen klanten. Mooie stappen!

Alles wat je weer oppakt kost in het begin extra moeite. Dan moet je wat je geleerd hebt in praktijk brengen. En je leert weer nieuwe dingen. Je moet jezelf op onderdelen blijven uitvinden. Regelmatig blijven verwonderen over hoe je terugkijkend vroeger je werk deed. Verwonderen over oude automatismen die er opeens weer zijn. Sommige kun je weer met blijdschap omarmen. Anderen moet je niet weer oppakken. Afleren!

In de afgelopen maanden steeds meer uren per week gewerkt. Steeds meer realiseren in die werktijd. Steeds beter in staat genoeg energie een hele dag (inclusief de avond) vast te houden. Dat is een lekker gevoel. De laatste weken gaat het gewoon heel erg goed. Lekker aan het werk met collega’s, goede besprekingen bij klanten en relaties, weer volop betrokken bij de nodige internal politics.

Lastig is het om aan de ene kant zelf te blijven zien waar je staat en daar lekker fris mee om te blijven gaan. Je wilt vaak te snel. Nog lastiger is het echter om te begrijpen hoe anderen jouw terugkeer zien. De één denkt dat je nog half gehandicapt bent en gaat je extra ontzien. De ander weet al niet eens meer hoe hard je werkt om terug te komen, heeft al weer torenhoge verwachtingen en klaagt als er even iets blijft liggen. Olifantentenhuid en focus helpen gelukkig!

Door de burn-out flakkerde het vlammetje. Uit ging het gelukkig nooit! Inmiddels staat die vlam weer prima te branden. Dus pas maar op… Licht ontvlambaar, in positieve zin 🙂

Tot zover de positieve kant. Er zijn ook mensen die het jammer vinden dat ik weer veel aan het werk ben. In het afgelopen jaar heb ik buiten veel mooie foto’s gemaakt. Die zet ik regelmatig online. Veel mensen vinden ze erg mooi heb ik gemerkt. Maar ja, deze foto ‘fans’ zien inmiddels dat het aantal foto’s sterk afneemt. Ik krijg er al “klachten” over. Leuk om te horen! Jullie zullen er maar aan moeten wennen!

Mooie foto’s blijf ik uiteraard maken. Zwolle is immers heel mooi. Ook onderweg in ’t land stop ik graag voor mooie plaatjes. Mijn smartphone met camera heb ik altijd bij mij. De foto hierboven heb ik deze week gemaakt, op de fiets onderweg door Zwolle om de kids naar school te brengen. Wel een passend plaatje. Hoezo burn-out? VUUR!

Mooie foto’s. Ze blijven echt af en hoe wel voorbij komen. Maar het werk roept. In plaats van mooie vergezichten buiten nu mooie vergezichten binnen. Met klanten, met collega’s, met oude en nieuwe bekenden. Het vuur is er, ik ben weer ontvlambaar. Handle with care 😉