Wacht! WACHT!

Vandaag was een dag met verrassingen. Die hebben we hier in huis wel een vaker, maar dit keer waren het er diverse. Het begon met Wachten en het eindigde met De WACHT!

Bewondering voor De Nachtwacht

We wilden een dagje op pad met het hele gezin. Maar we moesten even wachten. Onze middelste van twaalf wilde liever niet mee. Verrassing! Dus even wat regelen, aanpassen en wachten. Al met een uurtje later dan gepland op weg naar Amsterdam. Niet erg. We hadden de hele dag nog. Op het station pakten we de eerste trein. Helaas was dat de sprinter. Nooit geweten dat Almere zoveel stationnetjes heeft aan de Hanzelijn. Dus nog wat langer wachten om Amsterdam in te gaan. Niet erg. We hadden de hele dag nog.

In Amsterdam wilden we in ieder geval naar De Hermitage en naar een tentoonstelling in De Nieuwe Kerk op de Dam. Onze oudste wilde echter ook graag de bibliotheek van Amsterdam zien. Die bezochten we als eerste. Mooi gebouw. Plus appelgebak en een mooi uitzicht op de zevende verdieping. We bleven daar langer dan gepland. Zeker toen onze jongste de jeugdafdeling ontdekte. Niet erg. We hadden de hele dag nog. Nou ja, de halve dan!

Bibliotheek Amsterdam - mooi van binnen EN mooi uitzicht

Onze dochter bleek last te hebben van haar voet. Niet lopen dus. Verrassing! We huurden dus als echte toeristen even snel fietsen. Omschakelen. Dat we dat niet eerder hebben gedaan. We hebben door steden als Sjanghai en Bangkok gefietst, maar nog nooit door Amsterdam. Heerlijk door de stad gefietst. Onverwacht mooi. Een echte aanrader. Die zere voet kwam zo goed uit. Dochter blij, wij blij.

De Hermitage was niet wat met de kids. De tentoonstelling over de zijderoute kon ze niet boeien. Na de Hermitage zochten we de frisse lucht op. Ik had online restaurant De Ysbreeker gevonden als kindvriendelijk adres. Het restaurant zit aan het water (terras!) aan de Weesperzijde. Straat vol mooie gevels. Ik had niet goed naar het huisnummer gekeken en de Weesperzijde is nogal lang. Het duurde dus even voor we konden lunchen. Even wachten, we zijn er zo! Gelukkig was het eten en drinken prima bij De Ysbreeker. Prettige verrassing. Echte aanrader. Na de late lunch gingen we weer op de fiets door Amsterdam. Nog maar een paar uurtjes. Doorfietsen dus.

Toch maar naar het Rijksmuseum

Via allerlei omwegen waren we op weg naar de Dam. Maar – surprise – daar zijn we nooit gekomen. We kwamen langs het Rijksmuseum. Onze jongste riep dat héél graag (voor het eerst) De Nachtwacht wilde zien. Verrassing. Dus hup program aanpassen. Linksaf onder het Rijksmuseum door, fiets op slot en naar binnen. Het museum was nog net drie kwartier open. Onze jongste vond De Nachtwacht prachtig. Onze oudste had het na vijf minuten wel gezien. De jongste van bleef kijken. Eerst zonder, later met uitleg. Hij zag van alles. Mooie details. Hij praatte honderd uit over het schilderij. Prachtig om te zien, De Nachtwacht en zijn enthousiasme.

Jongste bestudeert De Nachtwacht

Daarna op de fiets dwars door het centrum naar ’t station. Over het Leidseplein en door de Jordaan. Dwars over het Spui en oversteken bij de drukke Kalverstraat. Langs de oude gebouwen van de UVA en daarna door de Rosse buurt. Luid bellend dwars door de slenterende buitenlanders die midden op straat liepen. Ze hadden meestal geen flauw idee hadden wat ze moesten doen als er een fiets aan kwam. Uiteindelijk kwamen we zonder kleerscheuren aan bij de fietsenstalling van MacBike naast het station. Toch nog 12,5 km gefietst.

Op de fiets dwars door Amsterdam

Al met al een totaal andere dag dan gepland. Heerlijk om spontaan andere dingen te doen. Het was dan ook een mooie dag. Onderweg werd er nog druk nagepraat over De Nachtwacht. We zijn toch maar iets eerder dan anders teruggegaan naar Zwolle. Om onze verloren zoon thuis op te zoeken. Die wachtte namelijk al héél lang en hij moest natuurlijk nog worden bijgepraat over De Nachtwacht!

Met kids het museum onveilig maken

Gisteren met z’n tweeën even naar het Museum. Voor de vorm nog gevraagd aan de kids of ze ook mee wilden. Een museum? Neuh? Er is toch ook kermis in de stad? We zijn dit jaar toch al in een museum geweest? Allebei waar. Oké dan gaan we alleen… Maar opeens gaf de jongste van acht aan dat hij mee wilde. Kijk dat zijn leuke verrassingen!

De wolk op museum De Fundatie

Om vijf voor elf stonden we voor de deur van Museum De Fundatie. Om elf uur konden we naar binnen. Er stond al een rij voor de deur. Het museum is populair. En terecht. Mooi museum, dus kom snel voor Museum De Fundatie naar Zwolle!

Wij kwamen deze keer speciaal voor de foto’s en de film van Piet Henket in het nieuw gebouwde deel van het museum. De grote ovale uitbreiding op het dak: De Wolk.

Zoon voor foto's Pieter Henket, museum Fundatie Zwolle

We waren als eersten boven via de trappen aan de zijkant. Ondanks dat onze zoon alle zijgangen en zalen ook even moest “verkennen”. Mooie rustige start van ons museumbezoek. Er kwamen later nog meer gezinnen met kids binnen. Mooi contrast met de vele grijze koppen die ook het museum en de tentoonstellingen kwamen bewonderen.

Onze jongse vond de grote foto’s van Pieter Henket mooi. Wij ook! Maar jij vond ook de lift, de vele trappen, de gangen en zalen heel interessant. Hij ging lekker op verkenning uit. Mooi laten lopen. De ruimte met de vier grote schermen met de film “The Wait” had zijn speciale aandacht. Of beter gezegd… het scherm met Halina Reijn erop. Die zat hard te roepen dat ze hulp nodig had. Dat ze eruit wilde. Zoals je op de foto ziet probeerde hij Halina echt te redden… maar het lukte niet. Hij kon er niet bij. Sorry Halina.

Zoon probeert Halina Reijn te redden. The wait, museum De Fundatie

De speciaal voor de tentoonstelling in de Fundatie door Pieter Henket gemaakte film “The Wait” gaat over acteurs die urenlang zitten te wachten in een verhoorkamer van de politie. Heel intrigerend. Een groot deel van de tijd gebeurt er weinig. Je voelt de spanning en je blijft kijken.

Natuurlijk moest ook het uitzicht over Zwolle worden bewonderd. Daarna leidde onze zoon ons via allerlei trappen en kamers dwars door het museum. Het werd steeds drukker, maar hij was een goede gids.

Uitzicht op Zwolle vanuit De Wolk van de Fundatie

Uiteindelijk kwamen we met onze jonge gids beneden en hebben we samen nog een paar mooie schilderijen uit de vaste collectie bekeken. Schilderijen van Appel, Voerman, Mondriaan en Manet. Het schilderij van Manet vond hij van afstand wel mooi. Maar van dichtbij zag hij alleen rare klodders en vreemde kleuren. Het strand was toch niet roze? Bij Appel verbaasde hij zich over de dikke klodders verf. Die had hij wel graag even willen aanraken…

Foto van schilderij Manet in De Fundatie

Daarna was het tijd voor een lekkere cappuccino en een chocolademelk bij Villa Suikerberg (aan de achterkant naast het museum). Binnenkort nog weer even terug naar de Fundatie, speciaal voor “The Wait”.

“Bedankt dat ik meemocht” zei onze boef toen we de Fundatie uitliepen. Het was een fijn bezoek. Het “verkennen” van het museum vond hij het mooist. Zo kan het dus ook als je met kids het museum onveilig maakt!

□●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●□
NB De Fundatie heeft gratis Wifi en je kunt via hun mobile site http://mobiel.museumdefundatie.nl/?mid=3 informatie – tekst en videocomments – krijgen over de schilderijen en foto’s van de tentoonstellingen.

Bomen… Ik zie er geen gat meer in!

Houtbewerken. Dan denk je meestal aan meubels maken. Kasten, stoelen, tafels. Een bed. Zoiets. Of een houten beeld. Of een vogelhuisje. Of een molen op schaal. Maar het kan ook anders. Gewoon… in de natuur!

Je kunt ook gewoon gaan zagen in bomen. Boomkunstenaar Edward Otten heeft in het park hij de Potgietersingel in Zwolle van een aantal grote bomen voorwerpen gemaakt. Een paar grote bomen moesten helaas omgezaagd worden. Sommige delen zijn vervolgens door Otten omgebouwd tot zitbank. Van een grote boomstronk heeft hij een hele hoge stoel met rugleuning gemaakt. Een soort troon, die uitkijkt over de stadsgracht.

De meeste mensen zien het niet. Lopen en fietsen er langs zonder te kijken. Af en toe klimt er een kind op. Die van mij vinden dat klimmen wel leuk. Naar zo’n troon kijken of er een foto van maken vinden ze niks [Papa… niet wéér foto’s maken!!].

Lees hier het artikel op WeblogZwolle over deze boomkunst

Als troon of stoel (voorzijde) vind ik ‘m niet zo bijzonder. Van de achterzijde vind ik het echter wel een mooi object. De grote vierkante gaten in de rugleuning van de voormalige boom geven een mooi doorkijkje op de wolken, op bomen en zelfs op het mooie dak aan de overkant.

Hoe langer je gaat kijken, des te minder wordt het een boom met een gat erin. Het wordt iets anders.

Het wordt een soort grote kijkdoos. Maar dan anders. Eentje zonder doos. Alleen maar een gat dat je ziet. Als een groot frame. Om vanuit ander perspectief naar de natuur te kijken. Om te focussen en te verwonderen over wat je ziet (voorbijkomen) als je er omheen loopt of als je naar de wolken kijkt.

Zo krijgen dode bomen een tweede “leven”. Kijk er eens goed naar. Na even kijken zie je een mooi doorkijkje, een mooie omlijsting. Je ziet het gat in de boom niet meer…

♧Bekijk hieronder de foto’s van de boom troon in groot formaat ♣

[Foto’s zijn door mij gemaakt. Ze mogen alleen na overleg met mij worden gebruikt on-/offline]

Het water klotst weer over onze schoenen… Feest!

Water… Voor sommigen een ramp, voor anderen een zegen. Ik ben zelf een liefhebber. Als de rivieren flink buiten de oevers komen. Als de uiterwaarden volstromen. Als het water gewoon lekker eigenwijs de mooie aangeharkte Nederlandse weilanden in beslag neemt.

Water heeft op mij een bijzondere aantrekkingskracht. Niet zozeer om iets mee te doen, wel om naar te kijken.Het huis waar wij nu wonen hebben wij o.a. gekocht omdat het op zo’n mooie plek vlakbij de IJssel ligt. Zo’n grote rivier als de IJssel heeft steeds een andere uitstraling. Vooral bij hoog water, als de uiterwaarden vol lopen is het prachtig. Als het dan ook nog gaat vriezen is het helemaal feest…

Natuurlijk hebben we in Nederland de afgelopen eeuwen de nodige moeite met water gehad. Alertheid en het trainen van nieuwe “Hansje Brinker’s” (lees HIER ‘wie’ dat was) is dan ook noodzaak. Zoals jullie kunnen zien is mijn jongste zoon daar flink mee bezig!

De rivier heeft regelmatig ruimte nodig. En die pakt ‘ie ook. De uitnodiging op onderstaand bord “Ruimte voor de Rivier” werd meteen aanvaard. De komende jaren wordt op diverse plaatsen langs de IJssel gewerkt aan op tekentafels berekende extra ruimte voor de rivier. Of het goed berekend is weet niemand 100% zeker. De impact is groot. De investering ook. Veiligheid is altijd een lastig thema.

Grote diepe sleuven zullen onder meer worden gegraven langs de IJssel. Ben erg benieuwd hoe dat er uit gaat zien. Alle bomen en bosjes in de uiterwaarden ‘moeten’ ook weg volgens de deskundigen. Dat vind ik wel heel erg jammer. Maar de natuur een beetje kennende zullen er over een paar jaar wel weer bosjes terugkomen.

Het landschap gaat veranderen, ook in “mijn achtertuin’ aan de IJssel bij Zwolle. Dus nu nog maar even flink van genieten! De afgelopen week met hoog water elke dag een wandeling over de dijken, langs het water gemaakt.

Tijdens het wandelen natuurlijk ook flink wat foto’s gemaakt. In deze blog zijn een aantal foto’s van de afgelopen week opgenomen. Hoop dat jullie er net zo van genieten als ik.

Nu moeten jullie niet denken dat ik tegen veranderingen ben. Wel graag zorgvuldig. De nieuwe rode spoorbrug van de Hanzelijn is door kleur en architectuur een prachtige toevoeging aan het oude Nederlandse rivierenlandschap. Landschappen die door Voerman en andere schilders over de hele wereld beroemd zijn geworden. Ze hadden toen nog geen foto’s. Gelukkig hebben wij de schilderijen nog!

Het is nu hoog water. In heel Nederland. Wat let je. Ga er op uit. Haal een fris hoofd, laat jezelf eens lekker uitwaaien. Zie hoe mooi de natuur is. Zie wat de kracht is van het water… ondanks al onze pogingen het in te dammen en te reguleren. Ontdek hoe prachtig Nederland is bij hoog water. Geniet.

Hoog water. Mooie uiterwaarden. Nederland prachtig waterland. Het water klotst weer over onze schoenen… Feest!

Half, heel of perfect? …Ik hoop in 2012 op meer “gewoon heel goed”!

Tegenwoordig zijn we al blij als we iets half afkrijgen (sommigen zijn al blij als ze überhaupt ergens aan beginnen.. Dat is dan al heel wat). Mensen die er nog echt voor gaan om iets he-le-maal goed te doen lijken wel aan het uitsterven. Bijzondere ontwikkeling. Veel is tegenwoordig haastwerk. Te druk, te veel andere dingen op je lijstje, te veel mensen die nog iets van je moeten, interesse in iets nieuws, etc.

Nee dan “vroegah” 🙂

Kijk bevoorbeeld eens naar Van Gogh met zijn “zonnebloemen”, de “Populieren langs de rivier de Epte” van Monet of de “Mont St. Victoire” van Cezanne. Schilders die iets net zo lang hebben geschilderd tot het perfect was. Monet was daar helemaal een meester in. Naast de populieren schilderde hij ook talloze keren de beroemde waterlelies en de kathedraal van Rouen. En ook de hooimijten (zie hieronder) schilderde hij keer op keer. Net zo lang tot hij exact wist hoe hij de lucht, de lichtinval op de hooimijten zo mooi mogelijk kon schilderen. Perfectionist tot op het bot.

Wil je een prachtig overzicht zien (in 1 plaatje) van alle hooimijten zoals rond 1890 geschilderd door Monet? Klik dan op:

http://www.digischool.nl/ckv2/ckv3/tehatexhavo/havo2007/monet/monet.htm

Ik hoop dat door de huidige economische crisis er weer meer behoefte ontstaat om iets gewoon heel goed te doen (perfect is teveel gevraagd verwacht ik). Gewoon hele goede producten maken zodat er wel vraag naar blijft tegen een goede prijs. Gewoon hele goede service bieden zodat je klanten wel tevreden terugkomen en zich echt klant worden. Geen gemakzucht meer en halve service tot aan een deur.

Zullen we het doen? Gewoon heel goed? oké!

[foto van site dali house]

Zo GROEN als Cézanne!

Het is iedereen denk ik wel opgevallen. De laatste week regent het veel en hard. Dat is weer even wennen na maanden van droog weer. Onnatuurlijk droog. De regen is dus hard nodig. Mooi om even van binnen naar buiten te kijken en te zien hoe mooi het is als het regent.

 

Als je naar buiten kijkt dan knallen de planten en het gras in de tuin de hoogte in. En ja, het onkruid ook. Alles is GROEN! Hoe groen? Zo groen als de schilderijen van Paul Cézanne. Cézanne was niet altijd een schilder met vrijwel alles groen in zijn schilderijen, maar dat kwam er uiteindelijk wel van. Mooie schilderijen en een mooie kleur. Hieronder een viertal van zijn schilderijen. schilderijen met veel groen. Mooi!

 

Internet biedt veel, maar niet de warmte, de diepte, de verbazing en het mooie gevoel van een echt schilderij van dichtbij. Ik kan nog steeds de herinnering naar boven halen toen ik voor het eerst de zonnebloemen van Van Gogh in het echt zag.

 

(foto Artyfactory.com)

 

In het echt zoveel mooier en intenser dan op papier of op scherm. Wat is jullie scherpe herinnering aan een mooi schilderij?

 

Binnenkort toch maar weer eens tijd vrijmaken om een museum te bezoeken! Bijvoorbeeld voor de kleur groen, zo GROEN als Cézanne!

 

 

 

 

 

Foto’s www.artinthepicture.com en www.ibibio.org/wm