Stilte. Focus. Klik. Relax!

Afgelopen tijd bewust niet geblogd op zondag. Heb heel bewust extra tijd besteed aan stil zijn. Mijn wereld kleiner gemaakt in plaats van groot. Anders focussen. Op een andere manier kijken. Anders bewegen ook. Voor een ander resultaat. Werd ik blij van. Ben ik blij mee. Verwonderen & genieten. Heerlijk.

Niet wandelen. Slenteren. Steeds 2 à 3 meter voor en opzij kijken. Vaak stilstaan. Op een andere manier de natuur beleven. Stilte om je heen en in alle rust kijken waar al die insecten toch zo ontiegelijk druk mee zijn [die doen maar 2 dingen: eten & voortplanten]. Hoe drukker de insecten doen, des te rustiger wordt je zelf. Moet ook wel als je ze wilt fotograferen met camera of telefoon. Als je niet stil bent zijn ze meteen weer weg.

Staan. Kijken. Focus. Af en toe klik: een foto. Mislukt (vaak) of gelukt (soms). Relax & weer door. Dwars door de natuur. Met lange broek aan… want op insecten als de teek ben ik niet dol. Andere insecten zie ik graag. Namen weet ik meestal niet. Dat maakt het genieten niet minder. Door anders te bewegen & anders te kijken zie je ook andere insecten. Zoals de blauwachtige wants op 1 van de foto’s hieronder.

De laatste weken een paar keer wat uurtjes op deze manier de natuur in geweest. Lekker in mijn eentje. Stilte. Focus. Klik. Relax. 1e keer genieten. Daarna natuurlijk af en toe nog even voor de 2e keer (na)genieten bij ’t bekijken van de foto’s. Dat voelt dan ook meteen alsof ik voor de 2e keer buiten ben. Doe ik in mijn hoofd weer: Stilte. Focus. Klik. Relax

Hierboven en hieronder wat foto’s van insecten van laatste 2 weken. Sommige met camera, andere met telefoon geschoten. Relaxte plaatjes om even van te genieten. Hoop dat jullie de foto’s ook mooi vinden

Raat maar

Een gevallen boom. Omgewaaid door de storm half januari. Vrijdag werd ‘ie omgezaagd. Vandaag liepen wij er langs. Logisch dat deze boom was omgevallen: de stam is grotendeels hol. Toch was de holle stam niet leeg. Integendeel.

De stam was blijkbaar een ideaal huis voor vele duizenden bijen. Allemaal op een kluitje binnenin de boom. We zagen wel 5 a à 6 grote stukken raat bij de boom liggen. Zou het van een groot bijenvolk zijn geweest? Geen idee. Zag er wel indrukwekkend uit vinden wij.

Ik heb af en toe het gevoel dat het bij ons in huis druk en rumoerig is (als alle 3 de kids thuis zijn). Maar onze familie met 3 kids is natuurlijk niets in vergelijking met een koningin en haar familie van tienduizenden bijen. Wat een geluid moet dat zijn! Tienduizenden bijen die tegelijk in en uit een boomstam kruipen. Tienduizenden bijen die allemaal tegelijk in de boom hun eigen klusje doen. Bzzzzzzzz Bzzzzzzzz Bzzzzzzzz Bzzzzzzzz… Die raten zijn trouwens prachtig om te zien van dichtbij. Bijzonder om te zien is dat een deel van de raten nog gevuld is met dode bijen. Gestorven in het harnas als bezige bij. Wat ook bijzonder is: dat het probleem van de één (zieke holle boom), de perfecte oplossing is voor de ander (bijenvolk). Nou ja, het WAS de perfecte oplossing. Tot die stevige januari storm roet in het eten gooide.

Ik hoop dat dit bijenvolk nog leeft. Wij hebben bijen namelijk keihard nodig. Niet alleen nu, maar ook als onze kinderen straks groot zijn. Ik hoop dat deze bijen een veilige, warme plek hebben gevonden met genoeg honing om de winter te overleven. Waar dat is? Geen idee, raat maar!

** Henk Boshove | 4 februari 2018 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Nieuwjaarsrimpels

We gleden deze week zomaar weer een nieuwe jaar in, op weg naar 365 dagen lang 2018. Ik zag in het nieuwe jaar op social media een paar foto’s voorbij komen uit voorgaande jaren. Momentopnames van vroeger van mijzelf (met en zonder kids). Lieftallig als herinnering aangeboden door social media – om je te verleiden hun platform nog eens wat extra te gebruiken. Ze willen graag dat je die oude shit nog eens deelt. Nou, mooi niet.

Niet gedeeld. Wel bekeken. Als je jezelf ziet op foto’s met de kids, dan zie je meteen hoe hard de kids zijn veranderd & gegroeid. Maar zelf verander je ook. Minder snel. Stiekem, glijdend, sluipenderwijs. Ik keek dit nieuwe jaar eens wat beter en vol verwondering naar mijn eigen hoofd. Grappig om te zien dat er “opeens” allerlei rimpels zijn bijgekomen in een paar jaar tijd. Voorhoofd, ogen, hals. Waardoor? Zorgen? Ouderdom? Nadenken? Slap vel? Te veel lachen? Dagelijkse buitenlucht? Vast van alles wat.

Heb er maar niet te lang bij stil gestaan. Ik ga ook dit jaar gewoon weer vrolijk lachend veel mooie nieuwe rimpels verzamelen! Nog plek genoeg op hoofd en lichaam. Volgend jaar kijk ik wel of het is gelukt. Kom maar op met die nieuwjaarsrimpels

** Henk Boshove | 7 januari 2018 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Ik zie het mooi in

Na 3 dagen grotendeels binnen te hebben gewerkt kwam ik vrijdag weer boven water. Diep ademhalen. Jas & schoenen aan. Naar buiten. Flink eind lopen. Maar 5 meter buiten de deur stond ik al stil. Ik zag opeens een boom. Die is niet nieuw zoals je hieronder kunt zien. Staat al lang schuin voor ons huis. We wonen hier al ruim 7 jaar. Ik heb die boom dus al duizenden keren gezien. Maar er zit verschil tussen kijken en echt zien. Tussen zien en bewust observeren en ervaren.

Ik stond onder die boom en dacht opeens: wat ben jij ontzettend mooi! Heb er een tijdje onder gestaan. Vol bewondering en ontzag naar boven gekeken. Daarna liep ik langzaam door. Al nadenkend. Ik nam mij voor de hele wandeling lang echt bewust naar dingen om mij heen te kijken. Ik zag prachtig mooie dingen – alles had ik al honderden keren gezien – maar nu zag ik ze anders. Mooier.

Toen ik na 2 uur buiten wandelen weer thuis kwam had ik zere mondhoeken van het lachen, fluiten, zingen, genieten buiten. Batterij weer helemaal vol. Zoveel mooie dingen gezien en beleefd. Niks anders dan anders, maar toch heel anders. Bijzonder.

Ben nu bezig op deze manier de komende tijd ook vaker, scherper, meer naar de mensen om mij heen te kijken. Natuurlijk naar onze 3 kids. Maar ook naar m’n partner, familie, vrienden, zakenrelaties en mezelf. Omhoog met die mondhoeken.

Je bent zo geneigd te kijken naar die paar procent van iemand (of jezelf) die net even niet mooi is. Die 95-99% die prachtig is blijft daarachter verstopt als je niet uitkijkt. Of je ziet het mooie helemaal niet meer – omdat je het al 1000 keer gezien hebt. Dan mis je veel. Al dat moois! Dus zie je mij de komende tijd vriendelijk lachen? Dan zie ik iets moois. Misschien jou wel. Ik zie het mooi in!

** Henk Boshove | 19 november 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Opzouten met dat moeten

Vroegâh! Tsja.. vroegâh. In de tijd dat ik nog zo’n 80 tot 100 uur per week werkte. Toen keek ik er reikhalzend naar uit. Toen “werkte” ik er letterlijk naar toe. Toen had ik het voor m’n gevoel ook keihard nodig. Toen kikkerde ik daar enorm van op. Dat was niet gezond. Kijk er nu vol verwondering op terug.

Voorjaar en herfstvakantie. Ik snakte naar die break. Het liefst naar het buitenland. Even helemaal er tussenuit. Lekker een weekje full time op stap met vrouw & kids. Natuurlijk ging zo’n vakantie ook gepaard met de nodige stress. Voor die tijd moest je eerst al je werk afronden (soms tot diep in de laatste nacht). Daarnaast de vakantie organiseren plus last minute (soms letterlijk) een tas met kleren inpakken. Te zot voor woorden.

Dat was natuurlijk hartstikke ongezond. Werken van vakantie tot vakantie. “Op vakantie moeten”. Nu lach ik erom. Tegenwoordig is op vakantie een keuze. Als we het doen, dan omdat we er echt zin in hebben. Bewust kiezen met een fris hoofd, in plaats van moeten gaan om een fris hoofd te krijgen. Of we blijven relaxt thuis of we gaan relaxt op vakantie. Het voelt nu totaal anders.

Dit voorjaar op pad in Zuid Frankrijk. Deze herfstvakantie lekker thuis. Geen haast. Geen stress. Niet weg. Domweg genieten van ons eigen hier en nu. Onze eigen achtertuin en achterland. Genieten van de mooie herfstkleuren in Zwolle. Met de middelste naar de film. Verder met inrichten studentenkamer van onze oudste in Leiden. Onze jongste regelt een logeerafspraak met nieuwe vrienden. De rest zien we wel. Ik ga tussendoor nog even naar een concert. Plus nog een paar dagen lekker werken en ‘s avonds wat lekkers koken. Fris hoofd. Fijne herfstvakantie. Doen waar we bewust voor kiezen. Opzouten met dat moeten

** Henk Boshove | 22 oktober 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Verder waaien of wortel schieten

Mensen zijn net bomen. Of eigenlijk andersom: bomen zijn net mensen. De ene boom staat stevig. De andere boom lijkt stevig maar valt opeens om. Die ene boom kun je wel uitgraven en verplaatsen. Die andere niet. De een is sterk verankerd, wortels diep in de grond. De ander staat vast, maar dan wel losjes. Bij mensen is dat ook zo.

Ik moest daar aan denken met de herfst storm deze week en de verhuizing van onze dochter naar Leiden. Dat laatste is bijna zover. We zijn de kamer daar aan het klaarmaken. Leiden is een mooie stad. Het grappige is: als Zwollenaar zie je af en toe mooie overeenkomsten tussen Zwolle en Leiden als je daar in het centrum van rondloopt.

Mooie oude straten & huizen. Moderne stationsomgeving. Hotels & kantoren. Grachten en bruggen. Levendigheid & historie gaan er hand in hand. Leiden lijkt mij wel een stad waar zij zich thuis kan gaan voelen. We gaan zien hoe dat uitpakt. Ze heeft op gevoel voor deze stad gekozen.

Toen ik 18 was ging ik van het platteland naar Zwolle om te studeren. Die overgang was aan de ene kant best groot. Maar ik kon prima aarden in Zwolle. Sterker nog… dat aarden lukte zo goed dat ik er nog steeds woon. Met heel veel plezier. De klik was er meteen. Toen ik later in Amsterdam ging studeren en (weer later) vaak in Utrecht aan het werk was had ik dat niet. Mooie steden, maar niet mijn stad. Geen gevoel bij.

Ik vind Zwolle een fantastische stad. Mijn stad, mijn mensen, mijn omgeving. Ik ben hier wortel geschoten en sta hier stevig verankerd. Voor mijn gevoel hoef ik nooit meer ergens anders naar toe. Maar je weet nooit wat er nog op je pad komt, welke zware storm er nog komt. Je weet nooit of je wortels diep genoeg zitten om voor altijd verankerd te blijven.

Dat zag ik deze week hier in Zwolle in park Het Engelse Werk. Sommige bomen doorstonden fluitend de storm. Andere, monumentale bomen, werden opeens uit de grond gerukt en vielen om. Zoals deze kanjer van (schat ik) meer dan 100 jaar oud. Meters omtrek. Torenhoog. Dikke stam. Geen rot van binnen. Toch waren de wortels niet sterk genoeg om de (aantrekkings)kracht van de wind te weerstaan.

Ben benieuwd hoe lang mijn wortels het hier in Zwolle volhouden. Hoop lang. Ben benieuwd hoe het onze dochter vergaat in Leiden. Gaat ze lekker zelf bepalen. Verder waaien of wortel schieten

** Henk Boshove | 8 oktober 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Maar twee buitenbeentjes

Je hebt laag-bij-de-grondse types. Je hebt hoogvliegers. Er zijn er die zich fijn voelen in gezelschap. Anderen zijn nogal kieskeurig of zijn het liefst helemaal alleen. Je hebt er die alles precies doen zoals de rest… en je hebt buitenbeentjes! Ik hou wel van buitenbeentjes…

Het is herfst. Het is oktober. Kortom: het is paddestoelenweer. Overal zie je ze inmiddels staan. Bruin, wit, geel, rood. Klein, middelgroot, groot. Plat, bol, dik, dun. In kleine groepjes, samen op een grote hoop of helemaal alleen. Het zijn net mensen. Paddestoelen: ik mag er graag naar kijken.

Vandaag zag ik 2 dingen die ik nog niet eerder zag. Bij 2 bomen stonden wel 20-30 rood-met-witte paddestoelen bij elkaar. Platte en ronde. Samen met onze jongste zoon even op ons gemak bij staan kijken. Die had er ook nog nooit zoveel tegelijk gezien. Best mooi, al die paddestoelen bij elkaar. Gelukkig hadden er nog geen jolige “grappenmakers” tegenaan geschopt. Hoop dat ze er nog lang staan.

Maar ik zag ook nog iets anders toen ik vanochtend een rondje wandelde. Ook bijzonder (vond ik). Had ik nog nooit gezien. Een paddestoel in een boom. Niet zomaar onderaan op de grond of op een afgebroken stam. Nee! Een paddestoel hoog in een boom op een tak. Een buitenbeentje dat gewoon zijn/haar/het eigen gang gaat. Wát nou op de grond?! Ik ga lekker hoog staan jongûh!

Grappig. Een eenzame (dappere, trotse, eigenwijze?) paddestoel. Helemaal in z’n uppie lekker bovenop een tak. Prachtig. Ik zag er toevallig ééntje.. maar ja nu loop ik dus verwonderd rond met de vraag of er niet veel meer paddestoelen hoog & droog in de bomen staan. Ga je toch over nadenken hè. Ik keek namelijk nooit naar boven voor paddestoelen. Loop altijd naar beneden kijkend te zoeken. Zou ik veel gemist hebben al die jaren?

Nu ik het weet ga ik er natuurlijk extra op letten. Zo heb ik ook ooit ontdekt dat eenden graag in bomen zitten, dat reigers boven in hele hoge bomen nesten bouwen (en flink naar beneden schijten) en dat ook eekhoorns flinke nesten hebben in bomen. Als je ‘t weet ga je er op letten. Als je erop gaat letten ga je het zien. Zo werkt dat. Jammer dat de kids het niet zo interessant vinden. Nou ja.. kunnen ze het later gewoon lekker allemaal zelf ontdekken.

Ik ben blij dat ik weer wat heb geleerd. Gewoon door te kijken en buiten rond te lopen in het bos. Met mijn eigen, niet één, maar twee buitenbeentjes

** Henk Boshove | 1 oktober 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Bizar veel zooi Bazar

Op onze roadtrip langs de Spaanse en Portugese kust komen we erg veel moois tegen. Natuur, stadjes, stranden, havens, mooie verse vis (op ons bord), etc. Maar zo af en toe zie je ook bijzondere zaken. Bizar lelijke zaken. Één daarvan valt echt op. Dat in elk strandplaatsje zooi wordt verkocht aan toeristen en eigen inwoners is natuurlijk bekend. Maar in Spanje en Portugal is de markt blijkbaar enorm. Veel aanbieders. Allemaal afkomstig uit Azië. Vooral uit China.

De chineze bazaar. Daar hebben we het over. Dat ze er zijn wist ik wel. We zagen ze jaren geleden af en toe al in Spanje. Waar we ons hier over verwonderen is niet dat ze er zijn. Wat bijzonder is dat werkelijk ieder plaatsje er (tenminste) één heeft. Het heeft overeenkomsten met de tsunami aan Chinese restaurants in Nederland in de jaren '70/'80. Toen zat ook opeens in elke stad een (afhaal)Chinees.

Hier zitten overal Chinese bazars. Pandjes propvol spulletjes. Van strandartikelen tot goedkope kleding. Van imitatie/plastic sieraden tot (honderden) soorten slippers. Daarnaast ook bijna alle mogelijke kleine huishoudelijke spullen. Containers vol goedkoop spul uit Azië worden hier aan de kust verkocht. Unbelievable!

De Chinese bazars hier zijn een soort vreemde combi van Blokker, Xenos, Action, aftandse rommelmarkten en de "op=op" en "alles voor 1 Euro" winkels. Je kunt er binnen je kont niet keren (zo vol staat het) en ook de stoep staat vol met spullen. Ze zijn gewoon niet te missen.

Wij vonden het in ons een-na-laatste stadje (het Spaanse Viveiro) al knap indrukwekkend. Daar zaten namelijk binnen 2 kilometer wel 4 bazars! Maar hier in het Portugese Vila Praia de Ãncora stonden we gisteren helemaal met open mond te kijken. Bij ons in de straat zitten er drie (3!) binnen 500 meter. En in een zijstraat er tussenin zit een vierde!

De kids en ik hebben er inmiddels maar een spelletje van gemaakt. Overal waar we komen kijken we uit naar deze winkeltjes. Een grappige speurtocht. De kids zijn er natuurlijk beter in dan ik. Als ze er één zien dan wordt er (heel) hard geroepen "Chinese Bazar Pap! Foto maken!". Tsja.. Zo hebben wij toch óók nog wat aan al die rommelwinkeltjes. Leuke vakantiehobby!

Vandaag werd het zelfs nog beter. We moesten (zoals gebruikelijk hier) even buiten wachten bij een populair restaurantje. Even wachten in de rij tot een tafel vrijkomt. Gelukkig zat er een Chinese bazar tegenover het restaurant. Met de gebruikelijke strandstoeltjes voor de deur. Konden de kids er even lekker bij gaan zitten. Lelijk, maar soms toch wel erg handig, zo'n bizar veel zooi bazar

** Henk Boshove | 6 augustus 2017 | Een “Papa Blogt Op Zondag” blog | Elke zondagavond online ** 

Boekhandel van Harry Potter

Porto heeft een boekhandel. Eentje waarvoor mensen geld betalen om naar binnen te mogen. Echt waar. Ze staan ervoor in de rij! Het is dan ook niet zomaar een winkeltje. Het is een schitterende boekenwinkel. Één van de mooiste ter wereld naar 't schijnt: Livraria Lello!

Je koopt bij een klein loketje verderop in de straat een kaartje voor €4 (in rij staan) en dan mag je bij de boekhandel naar binnen (in rij staan). De belangstelling is groot. En terecht. Tenminste.. als je van boeken en boekenwinkels houdt OF van prachtig mooie interieurs OF je wilt graag een mooie foto maken van een zeer bijzondere trap. Bezoek Lello!

Het kan natuurlijk ook zo zijn dat je naar de boekhandel Lello wilt omdat je Harry Potter fan bent. Het schijnt namelijk dat J.K. Rowlings hier vaak kwam toen ze in Portugal woonde. Dat Livraria Lello haar heeft geïnspireerd bij het bedenken en schrijven van de Harry Potter boeken.

Ik weet niet of het waar is. Ze is hier wel geweest. Heeft het haar geïnspireerd? Als je de prachtige inrichting van de winkel ziet… en je kent de boeken en de films van Harry Potter …dan kun je je daar zeker veel bij voorstellen.

Het allermooiste in het pand is de zeer bijzondere trap. Als je naar boven loopt, dan zie je dat de trap twee keer splitst. Je loopt onder het middenstuk van de trap als door een opening omhoog. Onderweg naar het middenstuk splitst de trap al meteen. Meteen na het middenstuk splitst de trap nog een keer (in tegengestelde richting).

Zo krijgt de trap een hele bijzondere vorm. Van bovenaf gezien een combinatie van een schuin liggende 8 en een soort kurkentrekker. Moeilijk te omschrijven. In ieder geval hangt/staat de trap geweldig mooi midden in het pand. Hierboven en hieronder foto's van diverse kanten van de trap. Kun je zelf kijken hoe het er ongeveer uit ziet.

We hebben onze ogen uitgekeken, ons verwonderd en genoten. Niet alleen van de inrichting, de trap en de boeken. Ook het pand zelf (de gevel buiten) is mooi en datzelfde geldt voor het houtsnijwerk. Tenslotte één ding niet vergeten: naar boven kijken! Naar het prachtige plafond van glas in lood! Zie de foto hieronder. Mooi gemaakt en het past perfect in dit monumentale pand. Het is eigenlijk een klein museum op zich, deze boekwinkel.

Kortom, ben je in de stad Porto dan is Livraria Lello echt wel een bezoekje waard. Als liefhebber van boeken, van mooie panden, van kunstzinnige trappen of van glas in lood …of gewoon omdat het de boekhandel van Harry Potter is!

[NB vlakbij deze boekwinkel in Porto liggen meer mooie bezienswaardigheden. Kerken, pleinen, de oude trams die er rijden, terrassen, loungen + DJ + cocktails op de heuvel in het parkje bij "Base", pleinen, huizen met mooie betegelde gevels, etc.]

Stapel! van 100.000 boeken

Na 4 dagen warm weer en “Clear Blue Sky” ging het vannacht een beetje regenen en is het vandaag bewolkt. We hadden al ’t plan om naar de Vancouver Art Galery te gaan. Dat kon dus vandaag mooi. Na een vroege koffie bij Abutus Coffee (slappe “flat white”) terwijl dochter nog sliep en een gezamenlijk licht ontbijtje bij ‘Pane from Heaven’ (slappe “flat white”) – beide qua koffie geen succes – gingen we op pad naar het kunst museum. Op naar de echte teleurstelling nummer 1.

Bus naar downtown Vancouver, eindje lopen, even in de rij voor de kassa. Groot bord dat we deze week 5 Dollar korting krijgen op het kaartje. Das aardig! Pas als we bij de kassa aan de beurt zijn en willen betalen vertelt de mevrouw achter de kassa de reden “there are only two floors open at the moment”. Wegens het ombouwen van de ene tentoonstelling naar de andere. Geef dat dan aan buiten & op websites… 

De tijdelijke exhibition van de kunstenares waar we voor kwamen was bovendien ook net afgelopen. Dubbel balen en daarna niet naar binnen maar rechtsomkeert naar buiten. Change of plans. Dochter is flexibel en sleurt mij meteen mee naar een naastgelegen winkelstraat. Urban Outfittets en de hippe skate winkel Zumiez zijn blij dat we binnenkomen.

Ik word door de boyz van de Zumiez uitbundig begroet met “Hey Buddy.. how you’re doing!” Grappig! En een stuk relaxter dan het standaard “Hello, how are you today?” dat je in de meeste winkels hoort. Relaxte boyz. Muziek hard aan. Geen oog voor de zooi op de grond. Who cares. Past bij de doelgroep. Ze hadden ook alle tijd. De la met crazy coole stickers werd helemaal doorgenomen. Leuke winkel! 

Shirtje bij Zumiez. Check. Bij de Urban Outfitters slagen we niet. Helaas. Buiten begint het ondertussen te regenen. Maar daar hebben we weinig last van. We hebben namelijk gisteren paar outdoor winkels bezocht. Vlak bij onze Airbnb zitten op nog geen 250m van elkaar de shops van Fjällraven, the Northface, Icebreaker, Arc’teryx & Patagonia. Vooral de Patagonia winkel is erg tof. Qua kleren, personeel, muziek & sfeer. Ze draaiden favoriet oud Led Zeppelin album toen wij er waren. Lekker meezingen in de winkel dus..

De jasjes die we gisteren gekocht hebben komen vandaag goed uit als er een buitje valt. Bij regenachtig weer ziet de stad er trouwens meteen anders uit. Als je – zoals dochter hier – als enige op dit pleintje staat, dan lijkt het net alsof je omringd bent door enorme reuzen. 

Gelukkig zijn er net zoveel mensen op straat als anders. Ze zijn hier wel wat nat weer gewend. Rondom sommige pleintjes staan veel foodtrucks. Van Burgers tot Mexicaans en van Chinees tot Koreaans. Keuze genoeg. Langslopen, bestellen, doorlopen en opeten. Stoeltjes zijn er niet. 

Na wat kledingzaken stappen we over op boeken. Zijn we beide dol op. Bij een boekhandel ga ik op zoek naar boeken van Graig Johnson (in NL niet altijd gemakkelijk te krijgen). Ik vind er een paar, maar het is een serie en ik kan de juiste delen niet vinden. Via Google Maps snel even een andere bookstore zoeken en op pad. We komen niet bij een gewone boekwinkel. We komen bij een winkel die letterlijk van onder tot boven he-le-maal vol ligt met 2e handsboeken: Macleod’s books!

Alles ligt vol boeken. Met af en toe een klein loopspoortje tussendoor. Je weet  niet wat je ziet. Walhalla voor boekenliefhebbers! Na een uitgebreide zoektocht tussen de stapels (er zit wel iets van systeem in) vind ik 4 boeken van Graig Johnson. Yes! Daarna hink-stap-springen we nog een tijdje tussen de boeken door. Wroeten we in volle kasten en hoge stapels. Bladeren we in boeken en verbazen we ons over wat er ligt. Volgens de medewerker die ik spreek hebben ze meer dan 100.000 boeken. Deels in opslag, grotendeels in de winkel. 

Stapel gek zouden sommigen daarvan worden. Ik kan er uren doorbrengen. Dochter ook. Die houdt ook van boeken (zij vond het Latijnse boek dat ze voor haar eindexamen vorige week moest vertalen). Maar onze magen begonnen opeens vreselijk te knorren. Zin in eten! Dus helaas afscheid genomen van deze gigantische schatkist vol met boeken. Was fijn om dit zo spontaan te vinden! Mooie compensatie voor Art Galery. Karma mensen, Karma!

We hebben te lang het knorren van onze magen genegeerd & zijn de tijd uit het oog verloren. Het blijkt al bijna 15u te zijn – beetje laat voor lunch. We dwalen door de stad op zoek naar een eettentje dat lekker eten heeft en waar we niet als enige zitten. Onderweg door de stad zien we dat ook bij regenachtig weer de grote gebouwen mooie reflecties laten zien. Daar kijken we al dagen naar. Er staan namelijk veel hoge gebouwen met spiegelglas in de stad.

Hierboven een reflectieshot (onbewerkt) van vandaag. Het Microsoft gebouw in Vancouver. Hieronder enkele shots van reflecties die we de afgelopen dagen zagen. Als je er één keer op gaat letten zie je ze overal in de stad. Grappig om op te zien en elkaar op te wijzen.

Onze zoektocht naar eten leidde uiteindelijk naar The Old Spagetti Factory. Uiteraard hadden ze óók daar weer IPA op de tap. De keuze is reuze wat dat betreft. Het eten was gewoon prima. Spagetti met handgedraaide balletjes voor dochter. Fettuccine met knoflookkip en kaas voor mij. De grote zalen vol gekleurde lampen en de bediening waren iets minder. You can’t have it all eyyy! 

Een beetje soezerig van het eten stapten we daarna op de bus. We gingen (wisten we nog niet toen) op weg naar de tweede teleurstelling van de dag. Dochter wilde nog graag even naar het Science Park (soort Canadese NEMO). Alleen (A) we letten allebei niet op in de bus (zaten te soezen). Waardoor we het straal voorbij reden. We kwamen overigens uit op BROADWAY! Dat dan weer wel! 

Toen we uiteindelijk weer terug reden en bij Science Park aankwamen bleek (B) dat deze al dicht was. Ook zonder ons bus avontuur waren we trouwens niet meer op tijd geweest om nog iets te kunnen zien. Nog wel even achter het gebouw gekeken naar Vancouver vanuit dit deel van de stad. Mooi plaatje (ook bij bewolkt weer).

Onderweg naar ons appartement kon ik eindelijk de foto maken waar ik al dagen naar uitkeek. Bussen hebben hier allemaal een fietsendrager voorop de bus. Kennen we zelfs in ons fietslandje niet. Ideetje? Wij zagen één keer een bus rijden met een fiets voorop. Maar die kregen we niet op de foto. Vanavond stopte deze bus MET fiets pal naast ons. Goedmakertje voor het gesloten Science park denk ik. Karma mensen, karma. Meteen dus “klik”. Niet supermooi zo met de vrachtauto ernaast. Wel mooi dat de bus met fiets is vastgelegd. Bewijs! 

Ter voorbereiding op morgen gingen we vanavond laat nog even een paar boodschappen halen. De Safeway supermarkt op West 4th Avenue is tot 23u open. Zelfs in deze rustige buurt staan er dan nog gewoon ’s avonds laat rijen voor de kassa. 3 kassa’s open for business.

Dat is toch net iets anders dan bij ons in Zwolle. De 24 uurs economie draait hier volop, al maakt elke ondernener/franchise-keten daar wel zijn/haar eigen scherpe keuzes in. Ieder mikt op de eigen doelgroep.  

Morgen ons laatste dagje Vancouver. Hierboven nog even een foto om te laten zien dat hier in het centrum niet alleen maar spiegelende wolkenkrabbers staan. 

Vancouver voekt alsof we hier al heel lang zijn. Het voelt heel vertrouwd. Kijken wat morgen voor ons in petto heeft. Ik hoop op weer een mooie verrassing, net als vandaag met die stapel van 100.000 boeken 

** weekje Vancouver met dochter – elke dag een reis blog online – 30 mei 2017 **

Dag 1 Hard Rennend naar D57
Dag 2 Lekker Verleiden en Afleiden
Dag 3 Klokken horen niet bij vakantie
Dag 4 Van Hangbrug naar Gaybrapad 
Dag 5 Stapel van 100.000 boeken
Dag 6 Samen Vancouver – Samen More Awesome Now